Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Achter it tsjerkhôf yn Heech, dat rounom de Herv. tsjerke leit, wennen trije frouljue. De mem wie thús; de heit wie skipper op ien fan de ielaken. De Hegemer ielaken hienen “previlegie” op Londen. Der wie altyd in lizplak foar de aken oan de kade biskikber, mar der moast ek altyd in aek lizze. Yn de oarloch is dit foarrjocht forlern rekke. De heit rekke...
nl.verhalenbank.50521
Sa goed as ik it yn ‘t ûnthâld ha, sil ik de stoarje fen it Drylster tsjerkhôfspoek forhelje, sa ‘t ik it fortellen heard ha.
Om 1830 hinne, wier der om it tsjerkhôf hinne in grêft, sadat it eins in eilântsje wier, en stie it mei de strjitte yn forbining troch in brechje, dat ôfslten wier mei in houten rafterstek.
Nou gou doedestiids it sizzen, dat...
nl.verhalenbank.72430
Froeger wenne der op 'e Triemen in âld man, dy kaem wolris by ús. Dy hie in broer yn Zoutkamp to wenjen.
Dêr yn Zoutkamp, fortelde hy, dêr stie in hûs, dêr wennen minsken yn, dy hienen it neat to rûm. Hwant it doogde dêr net yn dat hûs. It wie nachts allegear leven yn dat hûs, de leppels en foarken rattelen yn 't leppelbakje om, de kopkes en pantsjes...
nl.verhalenbank.38470
4.16.
En zo was ik in Princenhage, recht tegenover het Zuilens kerkhof, daar had ik kennissen wonen. Die man heette van Eil en die had een meisje in huis, al een meisje van een jaar of dertig, vijf-en-dertig: die had ie als kind aangenomen, toen ze nog jonk was. Zo doende wierd dat meisje niet met d'r eigen naar Betje Dirven genoemd, maar die wier altijd...
nl.verhalenbank.44332
Yn 'e Himrik stie in woanwein, dêr wenne in man yn, dy wie mei de helm geboaren. Alle nachten moest hy der ôf en nei 't tsjerkhôf ta. Der waerd dan op 'e wein kloppe en dan sei er 'ja'.
Op in kear kom der in lykstaesje lâns by nacht. Dy koe net passeare. Hy moast mei de wein fan 't sté. Dat die er dyselde nachts.
De oare deis forstoar der ien. 't wie...
nl.verhalenbank.21019
Ja, mien moeke woonde op de Hörsten bie mensen in de buurt, dai ook slim biegeleuvig wazzen.
De man laip asmits veur ’n liekwoagen over ’t kerkhof; kai zag dai woagen tenminste en dan möz hai mit.
De vrou zag gounend weer, dai al loonk dood waren. In de Muzzel, woar onze buurvrou ook rooms was, zee ’t zölfde.
Roomsen leven slim in de verbeeln, dat zuks kan.
nl.verhalenbank.45398
U gelooft niet, dat hondengehuil iets te betekenen heeft? Jawel heur.
Een hond durft wel op je af te komen, als je alleen bent. Maar nooit, als er meer mensen zijn. Dan wordt hij vaak bang.
Een hond kan een begrafenisstoet van te voren zien en al die mensen bij elkaar maken hem schrikkerig. Daarom jankt ie.
Wie dicht bij een kerkhof woont, moet zijn hond...
nl.verhalenbank.44716
Bontsje Keke wie it fremdste mantsje fan 'e Westerein.
Ik en myn broer hienen moalhandel. Wy brochten wol mais en koarnmoal en sa by him en dan die hy ús de forhalen.
Hy fortelde altyd oer syn bilevenissen by nacht.
Hy wenne by 't spoar. Elkenien koe him.
Keke moest nachts wit hoe faek út bêd wei. Dan moest er in bigraffenis sjen. Meastal wie dat op it...
nl.verhalenbank.38387
Myn mem wenne by har âlden yn in âlde spitkeet achter 't âld tsjerkhôfke fan Twizelerheide. Us mem kaem út 'e keet wei en stapte de heide oer. Doe wie 't tsjuster. Doe stapte der in hiel lyts mantsje njonken har de reed del.
Us Antsje-muoi wenne in lyts eintsje fierder. Dêr kaem mem ta de doar ynfleanen.
"Dêr is in mantsje by my," rôp se, "en dat wurdt...
nl.verhalenbank.38631
Op 'e hoek fan Feanwâldsterwâl hat in man wenne, dy wie stoarn en dy wie nei 't hôf ta brocht sûnder dat er in himd meikrige hie. Sibbele-om wie 't. Dy krige doe gjin rêst.
Hy gong nei 't hûs ta dêr't er ta'n útdroegen wie en der oppenearre hy him in kear of hwat. Doe ha se in himd foar Sibbele-om meitsje litten en dat ha se nei 't tsjerkhôf ta brocht en...
nl.verhalenbank.37892
Yn Ypecolsgea, ûnder Wâldsein, wenne in boerefeint, Piter de Boer, dy nochal hwat opsprekkerich fan aerd wie; nergens bang foar en s.f.h.
Op in Sneontojoun gong er foar de boer nei Wâldsein om briedaeijen to heljen. Fansels, by Onne Ozinga, de kastlein, stut er even oan. Dêr siet in moai ploechje. Al gau hiene se it oer boppe-natuerlike dingen. En doe:...
nl.verhalenbank.50517
Us heit hie us op in joun nei de faem ta west yn 'e Rottefalle. Hy wenne doe by de boer, ik leau hast fan yn Eastemar of sa. Doe't er yn 'e nacht by de faem wei gong en it tsjerkhôf yn 'e Rottefalle foarby soe, seach er dêr yn 'e homeije in beest stean, dat like in protte op in fôlle. Heit wie net bang en tochte: "ik wol better sjen hwat dat is", en hy...
nl.verhalenbank.17729
By Hinke Kaert op Nijebrêge kom us in minske, dat makke har soargen oer de takomst. Hinke sei tsjin har: "Jo hoege jo nergens soargen oer to meitsjen. Jo komme mei koarten yn in houten húske to wenjen, ûnder it skaed fan hege beammen. Jo hoeve nergens foar to soargjen, foar gjin húsrie noch oare spullen."
De frou wie gerêst en gong nei hûs ta.
Mar koarte...
nl.verhalenbank.20185
In Duutsland het mien vrou ook n keer wat biezunders beleefd. Zai ken t getuugn, want zai zit dr bie (de vrouw deed dit inderdaad, ze had zich niet vergist, F.W.).
Wie woonden door mit n aantal kolonistn in de veenderijen. Slim gezellig was t dr nait en doorom zöchtn wie mekoar s oavend wel ais op. Zo ging mien vrou den ook n moal mit n buurvrou noar ain...
nl.verhalenbank.43178
Alde Gerben Visser wenne op 'e Tike. Hy wie mei de helm geboaren. Op in joun hied er mei 't wiif to praten west. It gong froeger faek op in jounpraten. Se wienen ûnderweis nei hûs ta.
Mast even achter my gean, sei Gerben tsjin har. Is der hwat, Gerben?
Ja, sei er. Doe gong er in eintsje sydlings op in sânpaed.
Even letter sei er: Kinst wol wer njonken my...
nl.verhalenbank.12252
In Körnhörn woonde in man, in sekere de Wit. Die hat een frou, die stierf. Moar se kreeg niet mee in de kiste wat hoar toekwam. Doe kreeg die frou geen rust op 't kerkhof. It duurde niet lang of sy sagen hoar 's oavonds en 's nachts bij huus.
Doe ging de Wit noar de doomny tou. "Myn frou loopt", seid-ie. Doe het de doomny hoar froagd wat der oan skeelde....
nl.verhalenbank.26334
De gestorven vrouw.
In een huis dichtbij Dokkum gebeurden vreemde dingen.
Er woonde een oude vrouw bij haar getrouwde dochter,
en men zeide, dat de man vaak dronken thuis kwam.
De oude vrouw had haar vaste plaats aan het venster,
waardoor zij de voorbijgangers kon zien, die haar allen
groetten, van den burgemeester tot den jongsten slagers-
knecht, want...
nl.verhalenbank.42084
Het witte en het zwarte paard.
In Middelstum woonde een jonge, naar geluk strevende
vrouw, en 't leven lag voor haar als van een muur
bezien een bloeiende tuin: wat behoefde zij aan den
dood te denken? Iedere dag was haar een verassing des
levens, en ze genoot iederen druppel van den tijd, gelijk
een kind een zoeten drank. Ze dacht het niet, maar zij...
nl.verhalenbank.42067
