Datasets - ISEBEL

Hindrik was ook onder dienst. Hij stond te boek dat hij gek was. Hij hield zich voor gek. Toen kwam er een dokter, die moest hem onderzoeken. Die had allemaal grote witte koorden om hem toe hangen. Die dokter ging tegenover hem zitten. Doe kreeg Hindrik de koffiepot en doe smeet hij de koffie om hem toe. "Sieso mijnheer, proefst ook eens van de koude",...

dienst

nl.verhalenbank.23971

153. Op 28 november 1833 vertelde een boswachter van de Bergse bossen aan de heer Janssen: "Eer de ijzeren geldkist hier"—toen wees hij op een nabij gelegen mesthoop, voor de schuur van de woning des boswachters,—"werd gevonden, het was in mijne jeugd, spookte op dezen berg eene witte juffer. Hoe zij er uit zag, weet ik niet geheel juist, maar wit gekleed...

antwoord

nl.verhalenbank.22513

I. De duivel 1. Zijn U verhalen bekend over mensen, die de duivel gezien hebben of omgang met hem hebben gehad (met hem gedanst hebben, met hem kaart hebben gespeeld), of kent U andere verhalen, waarin de duivel een rol speelt? Gelieve elk verhaal te noteren op een afzonderlijk blad papier en in elk verhaal duidelijk aan te duiden hoe de duivel...

appel

nl.verhalenbank.14742

avond

nl.verhalenbank.14739

HET OSSENSPOOK Aan de Singel is een zeer smal gangetje, de Ossenspooksteeg. Elke derde vrijdag van de maand kwam het Ossenspook uit een kelder achter in de steeg te voorschijn. Het was een lange, witte geest met vurige, rode ogen en een wijde, geopende mond, waaruit stinkende rook van zwavel ontsnapte. Het Ossenspook hield er van om de schippers, die met...

achteruit

nl.verhalenbank.13375

Witte Wieven Deze zag (misschien zelfs nog ziet) men op afgelegen wegen of bij afgelegen boerderijen. 's Zomers op de late avond bij nevelig weer. Men stelt ze altijd voor als zwijgende figuren en vertelt weinig bepaalds over ze. Ze schijnen geen goed te doen en geen kwaad te doen. Toch spreekt men met een geheimzinnig ontzag over ze. Ook spreekt men hier...

afgelegen

nl.verhalenbank.13247

Leppink: Joa de wievenkoele, doar bunne wie wa duur ewest, doar heb wie veerder, doar kan ik niks van zegn. Joa heel oald, heel oald. Hier in Hoksbarge he'j de Bommelas, dat is op Buurscherzaand opan. Mer doar wordt dan ezegd: De bommelas, doar hef 'n keerlke, dat hef Keizer heetn, a'k nich better weet en den hef n naam ekrêagn en dat hef dan n betke...

angst

nl.verhalenbank.128594

H.E.: Van de witn wiew he’j doar wa mangs van heurd? Vr.Vr.:Van de witn wiew is ok niks van woar. H.E.: Nee, mer te geet ok um t verhaal, he. Joa he’j hier nog zonnen beuld, zonnen witn wievnbeuld. Ne, nee, nee (door elkaar heen gepraat, ze zijn het met elkaar niet eens) Vr.: Wat hadn ze bie ouns ok zegd, oh jee no valt mie t kenneke in zee Dat stun nog...

achterdeur

nl.verhalenbank.128566

In Cocksdorp heeft het dan vroeger ook maar leelijk gespookt. En dat is geen wonder, want was het Eierlandsche Huis daar niet vlak in de buurt? De appel valt niet ver van de boom. Het gebeurde op een boereplaats. Midden in de oogsttijd. Er waren dus veel menschen op die boerderij. Misschien wel dertien of veertien losse knechts. Nu, die knechts...

Broer Paulus

nl.verhalenbank.128166

Daar woonde, lang gelegen, aan de Nesmerzijl, op de 'hörn' (hoek) tegenover het kleine eiland Baltrum, een visserman met vrouw en kinderen, helemaal op de ruimte. Hij zette fuiken in het diep voor aal of heek, en ook viste hij, door middel van 'haargen' (v-vormig vlechtwerk van rechtop staande takjes, twee centimeter van elkaar) buiten in het Wad op bot...

boot

nl.verhalenbank.128162

ZIENERS OP MARKEN "'k Had nog een ome, heel vroeger dan" - vertelde Klaas Visser - "die had 't ook; die ging met zijn vrouw een tobbe met water leeg gooien. Toen zegt ie: "Zet 's even neer, want we gaan door een begrafenisstoet heen." Enkele dagen later stierf er iemand in dat straatje. Dat is omstreeks 1880 gebeurd. Als je zo'n ziener over de linker...

begrafenis

nl.verhalenbank.12785

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur