Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Alde Knjillis Sytske har mem Tryntsje hie nei Jan Goaitsens ta west om molke. Doe't se oan 't âld tsjerkhôf ta wie, woarde se samar ynienen yn 'e sleat set. Alle molke wie fuort. Der mat in lykstaesje west ha, dy't se net sjen koe.
nl.verhalenbank.15903
Iemand had 'n bos gekocht. Twee voerlui zouden er hout uithalen. Maar dat was tegen de zin van 'n heks; de paarden gingen rechtop staan en wilden niet over de weg. Men nam toen een andere weg en zag de heks door de lucht over de akkers verdwijnen.
nl.verhalenbank.46368
Heksen wazzen er nog al wat in t veen.
Ie muzzen dr veurzichtig met weezn. Ik weet nog, dat mien zussien ies een appel van zo n hekse kreeg. Mien moe zee: “Wichien, eet um niet op.” Mien moe legden hum in een schuddel. De andere dag was de appel vot en lag er n dikke padde in. Ik zie um nog liggen; n vies dier met n grieze rugge.
As mien zussie die appel...
nl.verhalenbank.44437
By de grouwe ikene beam oan 'e betonwei spûket it. Dêr rint in wite gedaente om. Alde Aen Klokje (= Aen Alma ^) hat him sjoen.
Navend, sei Aen.
Mar hy hie neat sein.
Hâld dy de bek dan, sei Aen batsk.
Doe seach er om en de hiele wite gedaente wie fuort.
Doe wie Aen bang woarn en makke er gau dat er thús kom.
nl.verhalenbank.15888
Er kwam es iemes ’soaves loat van Doornenburg af. Ien de Grunestroat kwam er inens ’n zwarte kat nève ’m lope. Opens sprong ze op zien schouer. En ze wier toen zo zwoar, dat de kjel hos nie mer vuruut kos komme. De kat bleef zitten totda ze bé’j de huus kwame. Toe sprong ze van de schouer af en liep weg. Hé’j zag ze nie mer.
D’r was ok es iemes soaves...
nl.verhalenbank.49649
Anne Feddema (^) fortelde: Ik wie us yn 'e nacht bûten ('t Wie yn Broek). Doe kaem der in juffer oan. Ik bleau stean om to sjen. Doe wie se samar ynienen wei.
nl.verhalenbank.18188
Op 'e Mûzegroppewei is yndertiid in moart gebeurd. De bloedplakken dy't der doe kommen, wolle net wer út it sket wei, dy komme der altyd wer yn.
nl.verhalenbank.17708
Doe't Piter (Piter is har man) noch by my kom (tidens de forkearing) gong er op in kear even nei tolven by my wei. Syn âlden wennen yn in keetsje hjir net fier wei. Doe't er omtrint thús wie, tocht er: Der binne guon by ús op 't paedtsje. Mar hy koe se net ynhelje. Hy seach trije minsken en 't like him sa ta dat it syn heit en mem mei syn suster Iebel...
nl.verhalenbank.15876
Koart speuln
Dat deden wie ja voak. Nou gebeurde t wol es dat er zegd wur: "Kloaverboer mout dr oet en n flezze jenever ophoaln", en dan was dai koarde vot ook. Hou t kan wai k nich. Noa n minuut of tiene was dr dan aine dai zee: "Kiek, door is e weer".
Wie hebben de tasken, zoas de Duutsn zegn, wol al noa zöcht en toch niks vonden. Moar de jenever was...
nl.verhalenbank.43164
D’r ston es iemand bé’j ’t woater. Ik geleuf bé’j de Woal. De man hörde ’n stim uut ’t woater. Hé’j zag ers niks. Toen ie rondkeek, zag ie op ’n afstand ’n man over den dam kuiere. Hé’j had ’n stok ien de haand. Hé’j liep deur tot de man ’m bijnoa nie mer zag. Toe gieng ie ’n boch um, en nor ’t woater. Hé’j gooide de stok weg en sprong ien ’t woater. En...
nl.verhalenbank.45688
Bij Aant. 1938, §2, fol. 392: De heer B.G. Hulsker (zie de mededelingen van Dr. H. Cohen, §1) meent, naar hij zegt „op grond van eigen waarnemingen”, dat de „kabouter-route A” zich in een soms brede, soms smalle strook beweegt in noordoostelijke richting: Stakenberg – Saxenheim – Het Soerel – Oldenbroekse Heide – de Trijsberg – Ittersum – Dalfsen –...
nl.verhalenbank.48586
Ik kwam van Nijmegen af, opte fiets. Toe ik goed en wel Lent vörbé’j was, hörden ik fluite. Ielke keer: fuut-fuut-fuut. ’t Geluid ging wel vijf kilometer me mien mee. En toe hörde ik niks mer. Mar ienens kwam er hond nève mien lopen, een heel grote wuiles [onbehouwen dier of mens]. Hé’j was pikzwart. Ik was bang. Want hé’j bleef een lange poos nève mien...
nl.verhalenbank.45075
Dwaallichtjes doen mensen verloren lopen
Ik ben vroeger eens door dwaallichtjes mijn weg verloren. Ik zag ze zweven boven de hei. Ik bleef er even naar kijken, maar toen wist ik niet meer hoe naar huis te gaan. Enkel toen de lichtjes verdwenen waren, vond ik de juiste weg terug, maar toen had ik toch al een paar uren rondgelopen.
nl.verhalenbank.35751
Doe't myn man noch net troud wie, roan er us mei in kammeraet yn Moarmwâld de wei lâns. 't Wie let op 'e joun. Doe kommen dêr twa fammen oan, dy roannen op 't spoar. It wie krekt as se learen toffels oan 'e fuotten hienen, sa klepte it.
Doe sei myn man syn kammeraet: "Dû hast gjin forkearing. Mei ien fan dy beiden kinstû wol op stap." Mar doe't se oan dy...
nl.verhalenbank.18210
Bie n ander gezin was t al nich veul beter. Door zee t oal mens: "Loat gain vrumde bie joen waige woor n kind in lig. Ie kennen nooit waitn; stumper kan behekst worn." Zai har ook es n moal mit de kinderwoagn over de weg loopn en dou was heur wat overkomen. Inains har dr n zwaarde hond noast de woagen loopn. Dat was de duvel west. Kinderwoagn vuil opains...
nl.verhalenbank.43515
Willem Ophuis dat wie in omke fan my. Dy hie nei syn broer Piter nei Eastemar ta west. Op 'e joun kom er werom. Op 'e Swarte Wei kom der in fôlle achter him oan. Dy fôlle hat oan 'e Harkema oan syn doar ta mei him roan. Doe wied er ek samar ynienen fuort. Dat hat de duvel west.
nl.verhalenbank.12349
Mien grötvoader en mien voader gienge duk same slachte langs de huze. Op ’n keer zoue ze nor de Kommerdiek. Ze liepen over den diek. Dor kwam ’n zwart ketje on en da liep vör hun uut. Grötvoader zej: “Vort kat”. Mar ’t ketje bleef vör ’m uutlope. Toe wier voader kwoad en zèj: “Toe, verrekte kat!” En hé’j noom ’t hakmes uutten doek en sloeg nor de kat. En...
nl.verhalenbank.49760
As iemand wratte had, dan wier de wonderdokter d'r bijgehaald. Die telde de vratte en vreef ze in met een stuk van een rauwe arepel. En na verloop van tijd ware alle vratte weg.
nl.verhalenbank.72533
Us heit wie timmerman. Wy wennen yn Grinzer Pein. Der roannen paedtsjes skean troch de heide hinne.
Op in kear wie der in bern stoarn op 'e heide. Heit moest de kiste meitsje. Heit en ik gongen togearre mei de kiste op stap. Heit droech de kiste ûnder 'e earm. Ik wie doe sahwat tsien jier. Wy gongen skean oer de heide. In stikje dêrfan wie oanmakke. Dêr...
nl.verhalenbank.25522
Sipke Wynsma wie op in nacht op in iensume wei allinne. Hy tocht: "Ik wol wol hwat selskip ha."
Ynienen roan der in man foar him, dy bleau in eintsje foar him út rinnen. Dy man hie galgen krúst oer de rêch. Dy bleau in eintsje foar him op, doe wie er ek sa mar wer wei.
nl.verhalenbank.24012
