Datasets - ISEBEL

Kl.H.: Het was helderlechte moan en doar en doar, ha’j n stuk of zes vrouwleu en die gungn doar te daansn, zeg he, al um zo’n ... en doar wo’k hen hebn west, zeg he, ja, zeg he, ik har ok nich völ dörf en doe zin ik doar n paar tred op anloopn en doe a’k d’r bie kwam, was alns ofloopn. Ik wet, zeg he, wa’k d’r van zegn mot, t is eerliks woar, mer ja t is...

nl.verhalenbank.128514

[Kleissen:] Mien breur, verdomme vroger, den geet met n ooldn B., mien breur vertöl vrower, Bennie ie hebt ‘m ok wa keand. Kl.H.: Oet Maander. Kl: Nee B. doe kwamn ze teruw van de Tubbiger kearmis, mien breur is no a joarn dood, per slot van rekn, ik was nog mer zonnen jong, ik was mer misschien zonnen peuter. Ik was misschien nog nie-es op de weerld, joa...

avond

nl.verhalenbank.128518

H.E.: En met t peard dan, Eduard, t is oe misschien zölf a wa passeerd of a’j dat hebt heurd van oe vader of grootvader, dat dee ok wa es mangs ineens stil kon stoan en dan dachn ie, hoo kan dat toch, en woarum trekt ze no nich an en dan zol der ok op een of andere manier ne geest bie wezn west, De pear hebt mangs n apart zintuug, wat wie zölf nich könt...

angst

nl.verhalenbank.128533

Ben Kleissen: En was d’r ok iets west met doevn? Kl.H.: Doevn, wet ik nich, nee, zeg vrower kon ik d’r völ met proatn, duur de steg op Albeargn an, a’j dat wet, dan gungn ze doar bie Knoef-Bakker d’rof en dan hoo hetn dat toch, de Hagweg, dat was al dubbele row en doe was d’r ok nen keerl doar ha’j dee grote keamp den har zoa al achter tegn de hak anstot,...

1000

nl.verhalenbank.128497

H.E.: He’j wa es mangs heurd van spookkatn dan? E.M.: t’Oold Gröalkn löawde owweral kwam bie de Mulder, bie Santje nich. G.M.: Dan kwamn ze doar duur de stej hen.

akker

nl.verhalenbank.128539

Hjir dwarsoer hat in hutte stien, dat wie net mear as in foech keet. Dêr wenne in âld minske yn. Dat âld-minske kom to forstjerren. Dêr koe net in wein op 't hiem komme, hwant der roan allinne mar in smel fuotpaedtsje nei de dwarsreed ta. Doe moest de kiste fan 'e hoeke nei dy keet ta droegen wurde. Us buorman passearde de jouns fan tofoaren, doe wie 't...

dood

nl.verhalenbank.34517

As men trije krúskes op 'e wei set, kin de tsjoenster jin net pakke. Men mat noait trije kear achterelkoar 'ja' sizze op hwat in tsjoenster jin freget, hwant dan hat se jin yn 'e macht. Hat men in koarste roggebrea yn 'e bûse, dan kin gjin tsjoenster fet op jin krije.

nl.verhalenbank.24062

Guon út 'e Harkema hawwe ris in postloper formoardzje wold. Dat wie yn 'e buert fan 't Feanster tsjerkhôf. Sy stutsen him, mar it mes skampere foar in diel op 'e learen brievetas ôf. Dat sy rekken him mar in bytsje. Mar dêr foel àl bloed fan him op 'e wei. Dat bloed woe letter noait wer út 'e stiennen wei. Omdat it moardnersbloed wie. Dyselde deis ha se...

bed

nl.verhalenbank.28880

Mien voader zag meer; de spoorliene Assen-Stadsknoal beveurbeeld laank veurtied; hai het n riege lichies zain, dei mit n gloepske gang over t veld nei-den. Hai wos ook te verteln, dat er lu van de weg smeetn wazzen. Zai binnen woor teegn aanloopn of ain het heur oppakt. Is zulfs n keer aine deur verdronken; hai kwam in t woater terechte. Hoelnde honden...

dingen

nl.verhalenbank.46195

By nacht mat men noait midden op 'e wei rinne, hwant men kin dan oan kant reage wurde troch in lykstaesje.

lijkstatie

nl.verhalenbank.38339

Sterke Hearke wie oan 't ploegjen. Der gong ien nei him ta, dy frege: "Hwer wennet Sterke Hearke?" Doe sei Hearke: "Hjir stiet er en dêr wennet er." Doe tilde er de ploech op en stuts him rjochtút as in gongelstok.

optillen

nl.verhalenbank.37022

Mem har beppe wie mei de helm geboaren. Hja woe noait lije dat mem en dy by 't tsjuster midden op 'e wei roannen. Hwant dan koenen se tsjin in lykstaesje oprinne en in rare stomp krije. Mem har beppe seach lykstaesjes fan tofoaren. Hja hat ek sjoen hoe't har eigen soan op in skip fordronken is. Hja sei de deis fan tofoaren noch tsjin him: "Dû mast der...

botsen

nl.verhalenbank.37750

Ien hjirwei kaem ris in kear út 'e herberch. Underweis nei hûs ta woard er samar fan 'e wei ôf yn 'e sleat smiten. Hy sei: "Bliksem, doch dat noch ris." Doe gebeurde 't wer. "Noch ris", sei er. En wer woarde er yn 'e feart smiten. Mar doe doarst er it net wer to freegjen, hwant doe wist er dat it de duvel wie.

nl.verhalenbank.28116

Zwarte kat spreekt En wat ik nu vertel, heb ik zelf meegemaakt, zodat het zeker niet gelogen is. Toen ik eens op een avond van grootmoeder naar huis ging, zat er midden op de weg een zwarte kat. Ik nam een wisje uit de haag langs de weg en wou er die kat eens een slag mee geven. Maar toen dacht ik dat grootmoeder me verteld had dat zwarte katten soms...

bedenken

nl.verhalenbank.35621

Doe't Knjillis Veenstra noch feint wie, hied er mei trije man der op út west. Hy wie in blaffer. Hy sei, hy woe de duvel wol us sjen. Doe kommen se de Wedze lâns. Hy roan tusken dy trije kammeraden yn. Mar hy woarde der tuskenwei tild en yn 'e sleat smiten. Knjillis Veenstra wenne by 't spoar ûnder Kollumersweach.

nl.verhalenbank.19452

De geredde gravin Jacoba van Beiere, of 'n andere gravin, das 'n verhaaltje van Hilverenbeek. De boere van Westerik, das daar 'n buurtschap, hebbe daar us voor 'n escorte gezorrugd van Jacoba van Beiere, of Anna van Henegouwe. Wie da precies was weet ik nie. Mar in elke geval, die gravin was op weg van Den Haag naar Brussel. Ze ging toen over de Goolse...

boeren

nl.verhalenbank.41639

Ik ha mei in man wurke op 'e flaeksfabryk yn Bedum. Dy man kaem fan Twizelerheide. Hy fortelde my, hy fytste us op in saterdeijoune nei hûs ta. Hy fytste midden op 'e wei en wie sahwat yn Twizelerheide by de âlde staetsskoalle, doe woarde er samar mei fyts en al optild, sa sweefde er troch de loft en waerd pardoes op 'e kop yn 'e sleat smiten. Der wie net...

arbeid

nl.verhalenbank.19334

Alde Knjillis Sytske har mem Tryntsje hie nei Jan Goaitsens ta west om molke. Doe't se oan 't âld tsjerkhôf ta wie, woarde se samar ynienen yn 'e sleat set. Alle molke wie fuort. Der mat in lykstaesje west ha, dy't se net sjen koe.

begraafplaats

nl.verhalenbank.15903

Ne boer ging mee z'n paard en z'n wage over de weg. Ineens bleef 't paard stilstaan. Da was in de Kakhoek. En iedere keer as die d'r langskwam, bleef dat paard stilstaan. Want daar woonde een vrouwtje en die verdachte ze van tovenarij.

angst

nl.verhalenbank.72754

Der woarde froeger altyd sein: Noait midden op 'e wei rinne by nacht. Dat wie fanwege de lykstaesjes.

kant

nl.verhalenbank.33720

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur