Datasets - ISEBEL

Heksen luipen dr bie de vleet. Je wörren woarschouwd veur dizze keerl en veur dat wief. Veural kinder wörren groag behekst. As n zaik kind n kraanse in t kussen kreeg, was t wel zeker. Dan zeden de mensen:“Nou, moar zai hebben t kussen open moakt en door zat n kranse in.” Dei kranse pakten ze dr den mit taange uut en deden hom in n pot. Pot wur op t vuur...

afpakken

nl.verhalenbank.43213

Wie hebt vrouger n oale taande in hoes had. t Mens har oopn bainen en lag veul op berre. Op n keer zeg ze:“Ik zai aal man n vogel zitn op de voldeure, t is n katoele.” t Olske muik zich zörgn en wie dochden ook: non gait oal taande. Man och, zai sukkelde wol wat wieder, man veul minder wur ze ook nie. Dou kwam de winter en mus dr n zwien slacht worn. De...

bed

nl.verhalenbank.43373

Jehannes Zuidema wie in broer fan beppe. Dy hat us nei Kûkherne ta west, nei Wopke foar in siken-ien. Wopke makke him in drank ré, en doe't er him dy oerjoech, sei er tsjin omke: "Hast wol in goed ynstremint yn 'e bûs? Hwant dû kinst aenst wol us ien treffe. Mar slach dyselde fuort mar út 'e wereld, hwant dyselde wyt datst hjirhinne bist. As er it...

bebloed

nl.verhalenbank.19331

Cremer fan 'e wachtpost warskôge my, dat in Rykstra út Drylts sein hie:“Ik moat nei Hokwerda's buorkerij; dêr is in frjemd ljocht”

boerderij

nl.verhalenbank.50527

Alde Feddema fan 'e Bûtenfjild sei: "Tink der om, rin noait midden op 'e wei by nacht, hwant dan kinst tsjin in lykstaesje oprinne."

bedenken

nl.verhalenbank.37874

Heit pleage ús froeger wol as wy der by joun op út moesten en wy wienen hwat brutael. Dan sei er: "Ast net om lyk wolste pakt it pleachbeest dy, hwant dat rint dêr en dêr."

grijpen

nl.verhalenbank.29336

Oege wie arbeider by in boer. Dy boer hie twa sike hynders, dêrom stjûrde er Oege nei greate Wopke fan Kûkherne, de wûnderdokter en duvelbander. Hy joech Oege hier mei fan 'e sike hynders, mar ek hier fan in oar hynder, dat net siik wie. 't Wie yn 'e winter en 't iis dat hâldde, dat Oege ried op redens nei Kûkherne. Wopke biseach de trije soarten hier en...

arbeider

nl.verhalenbank.31584

De Mussel-Aa. “’t oal daip” was vroeger erg breed. In de jaren veertien-vijftien is het kanaal gegraven. Daarvoor moest “ ’t aol daip” al het water vervoeren. ’s Winters stonden uitgestrekte landerijen blank. Hier en daar waren diepe kolken. Toen ik osheer-kouheer of baistheer- was, heb ik wel eens met een stok geprobeerd, of ik de bodem raken kon, maar...

blank

nl.verhalenbank.45349

VROUWEN ONTHEKSEN In Knegsel woonde vroeger een heks, die de gekste dingen uithaalde. Ze liep tegen de muur omhoog, kroop langs het plafond, zat in de gordijnen, liep over de schilderijlijsten of net niets was, kroop door het sleutelgat naar buiten en dan weer naar binnen en meer van die rare streken. De buurt begon er onderhand genoeg van te krijgen. Op...

arm

nl.verhalenbank.49573

Evert de Jong wie ek tige sterk. Se wienen allegear bang foar him. Net ien fan 'e skippers hoefde by him op 't hiem to kommen. "Als ik met mijn sterke hand iemand terneder vel," sei er, "blijft hij dood liggen."

angst

nl.verhalenbank.23554

DE ZIEKE KOE Op een boerderij in de buurt van Eindhoven werd de ene koe na de andere ziek. De boer verdacht daarvan een oude vrouw, die in het dorp geen goede naam had. Al enkele malen had de boer zich beklaagd bij een goede vriend en deze zei op zekere dag; ‘Je moet me direct waarschuwen als er weer een koe ziek wordt.’ De boer beloofde het en niet lang...

beheksen

nl.verhalenbank.49582

Ze zèje vroeger: “Ge mot soaves nie midden opte weg lope. Da’s gevoarlijk. Dan kuj dör ’n liekwage overreje worre”. Ik was nog mar zo’n jong. Ik ging soaves es ’n keer met ’n oom nor huus. Ienens rukte ie mien midde van de weg af en zèj: “Go weg jong!” Hé’j zèj, dat ie mien kunnen overrijje. Zo’n minse zagen al veuruut.

's avonds

nl.verhalenbank.50400

Ik ha 't oardel jier lang oan 'e nieren hawn. Doe kom myn swager út 'e Westerein us in kear by ús. Dy sei: "Der mankeart Bontsje neat. Hja sit ûnder forkearde minsken." Doe gongen se earst foar my nei Jonge Jan ta fan 't Wytfean. Mar dy hat der net folle fan makke. Doe hat myn man foar my nei Úlke Bultsje west. Úlke sei tsjin him: "Kom bist dêr al, Japik?...

aardbeien

nl.verhalenbank.18120

As men in apel fan in tsjoenster krijt, mat men dy apel noait hielendal opite. Hwant oars krijt men in levende pod yn 't liif. Wy mochten ek noait trije kear achter elkoar "ja" sizze. Hwant dan hie de tsjoenster jin yn 'e macht. Der wie froeger in jonkje, dêr boarten wy wol mei. As der in âld minske foarby gong, dan sei er altyd: "Ien âlde duvel, twa,...

nl.verhalenbank.20735

Een Zuiderwouder vertelde mij in 1911 het volgende: In de Haarlemmermeer was iemand, die de vrije of zwarte kunst verstond. Als een paard en rijtuig hem vooruit was, kon hij het laten stil staan. Was hij weer een eind vooruit, dan kon hij het weer laten nader komen. Ik vond dat zoo merkwaardig, dat ik het wel wou leeren. Hij was er niet ongenegen toe,...

afkomen

nl.verhalenbank.9397

Nachts mat men op jins hoede wêze bûtendoar. Us mem plichte to sizzen: De wegen bin goed as der jin neat ûntmoet.

hoede

nl.verhalenbank.29956

Bern waerden wol bang makke, as se ûndogens wienen. Dan seinen se: "Tink der om, oars lit ik soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme."

angst

nl.verhalenbank.18183

Stemmen Mien voader het in zien tied stemmen heurd uut t nei knoal. Hai verwachde doorom op dat stee n ongeluk; wat oft weezn zol kon e nait zegn. Wel zee hai teegn ons: Kinder, goa door nait visn. Wie deden dat ja vanzulf den ook nait. Nou is doar op dat stee mit visn niks veurvaln, moar wel binnen dr twei jongs verdronkn mit scheuveln.

dood

nl.verhalenbank.43804

Mien vader was dartien jaar en toen mos ie maar noar de boer. Dat was de mode in die tied; de kinder muzzen wat verdienen. Mien opa stuurde hom noar Duutsland; doar waarkte ie bie n boer op de Hengstekaamp; de kaamp ligt er nog. Toen mien va dr aankwam, zee de boer: Zo Herman, nou bist hier um te arbaiden; oaber veur ain ding woarschouw ik die. Et deugt...

aanhoren

nl.verhalenbank.44573

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur