Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Kreeg je een appel van een old mins en dat olle mins was een tsjoenster en je lei die appel in een kast, dan was die appel een poar dagen loater feranderd in een spin.
nl.verhalenbank.27319
Heit en Janom woarn op 'n oavend in huus. Doe begon de hond buiten te blaffen. Heit en Janom gingen der uut en doe sagen se dat der in ding door de lucht ging, een ding as in kalf.
Sy fliegen beide noar 't huuske fan Jelle Tryntsje. 't Was toen elf uur. Jelle Tryntsje sat op 't húske.
"Och heden Jan, bin jo dêr noch?" sei se teugen Janom.
"Ik bin suver...
nl.verhalenbank.26006
Yn Drachtster Kompenije wenne Klaas Schuurman. Dy wie troud. Hy seach op in nacht himsels dea yn 'e kiste lizzen. Doe liet er him forsekerje foar tsientûzen goune. Dêr moest wyks in ryksdaelder foar bitelle wurde. Doe't er de polis goed en wol hie, doe stoar er. Doe koe syn wiif útkearing krije en har letter rêdde. Hja is doe troud mei syn broer Harm.
nl.verhalenbank.24163
Us mem siet by myn suster. Doe wie se al âld en minnichjes. Sy seach nei in plak op 'e flier en sei: "Tink der om, net op dy swarte lint traepje."
"Is dêr dan in swart lint?" frege myn suster.
"Ja," sei se, "sjoch, dat rint nei 't finster ta en dêr giet it by op."
Mar myn suster seach neat.
In wike letter siet mem yn 't sintsje bûtendoar. Doe hie se 't...
nl.verhalenbank.25709
Haeije Postma fan Surhuzum - in âld man - fortelde ris: Yn Surhuzum wenne in âld-frou.
Greate Gelf en syn kammeraten soenen dat âld-minske ris bang meitsje. Sy passearden in paed mei in omstap om 'e hekke. Dêr moest dat âld-minske lâns.
Twa fan dy mannen gongen dêr stean, elk mei in great wyt ding om.
Doe wie dy âld-frou dêr oan kom. Sy bleau stean en sy...
nl.verhalenbank.27334
Alde Rikele Myt wie in tsjoenster, dy wenne hjir yn 'e buert. Alde Sweitse hie in bern yn 'e bernewein. Doe kom der in greate grouwe swarte kat oan. Doe hat Sweitse dy kat mei de biezem oer de rêch houd.
Alde Rikele Myt lei de oare deis mei de rêch kniisd op bêd.
nl.verhalenbank.23146
Yn Surhuzum ha se in âld frou formoarde. Yn 'e gong sieten twa plakken bloed op 'e muorre, dy koenen se der noait wei krije. Sy ha 't wol ôfbikke en opnij wer birape, 't joech neat; it bloed kom der altyd wer troch.
nl.verhalenbank.26003
In de Parken woonde een old minske en doe hadden se op in kat skoten. De volgende dag hat dat old minske in sear oog had.
Dat was de kat.
nl.verhalenbank.27321
Ik ha twa minsken kend, in man en in frou. Dy koenen min mei mankoar. De man bihandele syn frou skandalich. Doe binne se by elkoar wei rekke.
Letter helle dy keardel in tige minne streek út. Dat wie in strafber feit en hy woarde der foar op helle. Mar hy sei dat er it net dien hie.
De dochter fan dy lju lei dy nachts op bêd. Har mem wie doe al lang...
nl.verhalenbank.25708
Us beppe wenne yn Hantumer Utbuorren. Sy hat froeger bitsjoend west. Hja wie doe noch jong. Hja hie pankoeken iten by in âld-wiif. Hja wie krekt troud mei ús pake Pier Soepboer.
Sy woarde siik. Pake gong nei Wopke to Kûkherne. It wetter fan beppe nom er mei.
Doe't Wopke dat bisjoen hie, sei er: "Hjir is in drank en nou matte jo gau meitsje dat jo thús...
nl.verhalenbank.23145
As se útmeitsje woenen as se mei in man of in frommes to rêdden hienen gongen se froeger hinne en smyt sa'n ien in apel ta. Sloech de heinder de fuotten útelkoar by 't opheinen, dan wie 't in frommes, sloech er de knibbels nei elkoar ta, dan wie't in mankeardel.
nl.verhalenbank.27337
Olle Martens Hiltsje komt op in oavend op 'e Skieding bij de forten. Doe komt der opeens een dikke swarte hond op haer af met hiel groate ogen. En die bleef moar bij hoar. Se is doar bij fremde minsen inflogen, so bang was se.
nl.verhalenbank.26015
Imke hie nocht oan ûnnocht. Der wie in frommes dat skreau har van der Iest. Hy toande har sterke stikken. Doe sei se: "Al hwatstû ek mânsk bist, dû krijst my de klean net fan 'e hûd." 't Wie in mounich frommes.
Mar Imke liet har de klean ôfsakje oant se op 't lêst allinne noch it himd oan hie. Hy sei: "Mat dat ek noch út?"
"Né," sei se, "lit it sa mar."
nl.verhalenbank.24165
Myn tante had forkearing met een fint út 'e Kòrnhörn. Doe het se ergens op 'e kermis weest. Doe sag se doar in de swarte spiegel en doe sag se in hiel ander fintje in de spiegel stoan as dêr't se forkearing mee had. Doe sei se: "Dit is allemoal bedrog."
Even loater komt se in Oldekerk bij een dikke boer te woonen. Se kriegt forkeering met syn seun en sy...
nl.verhalenbank.26014
Sterke Hearke hie in kear foar 't earst nei in faem west.
Hja sei: "Ik bin sa bang foar Sterke Hearke." En hy wie by har, mar hy hâldde him stil.
Doe't er fuortgong sei er tsjin har: "Nou hast dan fan 'e jouns hyltyd by Sterke Hearke west."
nl.verhalenbank.26000
Op 'e merken wienen froeger altyd wiersizzerstinten. Dêr koenen jy yngean, dan kommen je foar de swarte spegel. Je krigen dan it wiif to sjen, dêr't jy mei trouden, of in deakiste. Dat lêste bitsjutte dat jy net trouwe soenen.
nl.verhalenbank.24171
Egbert Hoekstra hearde op 'e nacht by him yn 'e hûs getimmer. De oare wyks stoar syn frou. Mar de kiste koe net troch de doar en ek net ûnder it finster troch. Doe moest it hiele finster der út. Letter, nei de bigraffenis kom it der wer yn. Doe't se dêr mei oan 't timmerjen wienen, sei er: "Fleden wike ha 'k dat timmerjen ek heard, krekt deselde slaggen....
nl.verhalenbank.38000
Der is al us in pleachbeest by my lâns strutsen. 't Hie hurd, stuch hier en 't wie donker. It striek ûnder myn hân troch. Ik wurd der nòch kâld fan as ik der oan tink.
It kom by in âld man út 'e hûs wei. Ik gong der krekt út en hie de doar noch beet, dêr wie 't.
En ik hie 't yn 'e hûs noait sjoen. It wie flak njonken my.
Mar dy man hie him wol faker...
nl.verhalenbank.25712
By ús pake en dy wie in bern bitsjoend. Sy joegen pake de rie, hy moest in tsjettel mei wetter siede en dêr nuddels yn dwaen.
Doe gongen pake en dy nei Ritske Aeltsje ta. Dy fortochten se der fan dat hja de tsjoenster wie. Dêr sieten de doarren fêst. Hja hie hyltyd mar roppen: "Ik sil 't noait wer dwaen! Ik sil 't noait wer dwaen!"
nl.verhalenbank.25935
Froeger gong 't jongfolk wol gau us foar de swarte spegel. Dy't gjin wiif krige seach in kiste, dy't trouwe soe seach syn takomstich wiif.
Doe't myn earste man us yn 'e swarte spegel seach, kom der in frommes foar 't ljocht mei lang swart hier. Doe't myn man my letter seach, sei er: Ik woarde kjel. Sa sprekend likestû op dat portret.
nl.verhalenbank.23149
