Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
It wie yn 't bigjin fan ús trouwen. Myn man wie yn Dútslân oan 't wurk. Ik wist noch net hwannear't er thúskomme soe.
'k Siet op in joun by de tafel. Dêr stie myn man foar 't glês, in bytsje roungear. Hy hie roetswart hier en in swarte snor. Sa stie er foar 't glês to sjen.
Ik draeide my even om. Doe't ik wer seach, wied er fuort.
"Nou komt Kei gau thús,"...
nl.verhalenbank.22017
Hiltsje hie soks al oan har, doe wie 't noch mar in fanke. Doe seach se al dingen dy't letter gebeure soenen.
nl.verhalenbank.22016
Yn 'e lêste oarloch wenne ik noch op it Kattegat, op 't Wytfean, flak by de Leijen. Dêr wienen doe ûnderdûkers, dêr't ik faek mei praette. Twa rijnaken leinen der, en de lju, dy't dêr yn wennen krigen altyd molke fan my. De skipper fan ien fan dy beide rijnaken kaem ris by my op in joun, doe sei er tsjin my: "Sil ik jo ris hwat bûtengewoans fortelle?
't...
nl.verhalenbank.29579
Yn Suwâld wenne in man, dy seach de dingen foarút. Hy wist altiten hwannear't der in deaden yn 'e famylje kom. Op in kear sei er tsjin 't wiif: "Dû matst in feilichheitsspjelde meinimme, hwant ien fan 'e froulju sil har rok opskuorre ('t Wie by in bigraffenis), dy mat by skerpe trie lâns. 't Kom krekt sa út.
nl.verhalenbank.19727
Beppe werkte in bult yn 't werkhûs yn Grinzer Pein.
Hja hie fan tofoaren al in pear kear sjoen dat der ien nei 't wetter ta gong. Dat wie in djip baggelgat. De gedaente dy't dêr hinne gong wie ljocht yn 'e klean.
Op in kear kom beppe wer by 't werkhûs, doe wie dêr in man fuort. Hy wie net to finen. Hy wie yn 'e ûnderklean fuort gong, hwant de boppeklean...
nl.verhalenbank.25223
Myn frou hat op ljochtskyndei op 'e Boppewei in lykstaesje sjoen. It wie in spûkbigraffenis. Letter gyng dêr in echte lykstaesje lâns. 't Wie foargedrús.
nl.verhalenbank.30388
Yn 'e Surhústerfeanster Mieden wenne in húshâlding mei bern. It gebeurde al us op in nacht, wylst de man net thús wie, dat de frou in kiste seach. Dy woardde ta 't hûs yn brocht. Sy foun it fremd, hwant sa'n kiste wie foar har of har man to lyts en foar de bern wied er to great, dat sy bigrypte der neat fan. Doe't de man thús kom, fortelde se hwat der...
nl.verhalenbank.17455
Alde Janke Koaning (= Kootstra) wie ús buorfrou. Op in kear sei se tsjin mem - doe wennen wy noch yn 'e Harkema -:
"It komt net goed mei jimme Minne (Minne wie myn broer), hwant ik haw in lykstaesje by jimme sjoen."
Hja krige gelyk, ús Minne kom to forstjerren.
nl.verhalenbank.32819
Der kom us in keppeltsje froulju fan 't wjudderslân. Dêr wie ek in âld minske by, dy roan hwat foaroer. Sy gongen in reed del en doe woarde dat âld minske samar ynienen oan kant treaun, sûnder dat ien fan 'e oaren har oanrekke. Sy kom ta fallen.
De oaren seinen: "Hoe is 't nou?"
"Och ja," sei 't âldwyfke, "dêr wie in lykstaesje."
"Hea," seinen de...
nl.verhalenbank.21656
Myn dochter wie ris by my, doe woarde se siik. Doe't ik ris in kear yn 'e hûs kom, woarde ik yn 'e keamer keard. Ik seach net hwat it wie, dat my kearde. De oare deis moest myn dochter opnom wurde yn 't sikenhûs. Doe brochten se in draechbaer by ús yn 'e hûs. Dat wie it ding dat ik de foarige deis sjoen hie en dat my kearde.
nl.verhalenbank.24845
Veurgezicht.
Er was een maal een wief; ze zat veur et raam en zag toen wat.
In de varte stonden turfbultn.
Sie zag, dat er een schienvat-lichien um een van die bultn gunge, en zee dat ook teegn heur dochter.
Dat olde mense leeft niet meer, maar de dochter nog wel.
Wat gebeurde een poossien later?
Die vrouw heur zeune wuur in het vene vermoord.
Et was ja...
nl.verhalenbank.44578
De dochter fortelt: "Fan 'e wike kom mem hjir by ús yn 'e stâl. Doe sei se yn har sels: 'Hwat dogge dy trije keallen hjir?'
Ik hearde dat en ik sei: 'Hoe komt mem der by, de stâl is ommers leech.' Mar de oare deis sette myn man trije keallen op stâl. Sy hie 't wol goed sjoen."
nl.verhalenbank.24846
Wy wennen froeger yn Drachtster Kompenije. Dêr wennen njonken ús lju, dy hienen earder yn 'e Fianen wenne (yn Houtigehage). Dy frou fortelde ús, sy wie us ûnderweis ergens hinne - doe wenne se noch yn 'e Fianen - doe gong se even by minsken oan ûnderweis, doe hie se achterom sjoen doe wie se allemachtige kjel woarn.
"O heden," hie se roppen, "ús keet...
nl.verhalenbank.24660
Myn wiif wie swier fan in bern. Doe kom de buorfrou by har en sei: "Hark us, ik haw in lykstaesje sjoen, dêr wienen hast gjin froulju by, wòl manlju."
Myn wiif hie fuort yn 'e gaten dat dit fan it bern wêze soe, dat se krije soe, mar sy woarde der net oars fan. Sy sei rêstich: "As God it bileavet fan net, dan gebeurt it net."
It bern gong dea. De buorfrou...
nl.verhalenbank.22935
Us heit hat as feint us nei Ljouwerter merke ta west, en dear hat er foar de swarte spegel stien.
Allerearst seach er in faem, dy hie roetswart hier. Dat is letter syn wiif woarn. Doe seach er in greate kiste. Dat wie syn eigen deakiste. Doe seach er trije bernekisten achter elkoar. Dat is ek útkom, heit en mem ha de earste trije bern forlern. En doe...
nl.verhalenbank.15632
Voorloop.
Verteller: De heer Brakke.
Dit verhaal heb ik van de dominee zelf, en die liegt er niet om.
Dominee kreeg eens een boerenknecht op bezoek. De jong was bleek van schrik. Onderweg had hij een lijkwagen gezien. Die kwam een laan af van een boerderij.
Plotseling sloegen de paarden op hol.
De wagen kantelde en uit de kist vielen twee mensen, een...
nl.verhalenbank.42971
Op in nacht moest ik der ôf to pisjen. Doe't ik de pot krije soe, koe 'k my ynienen net mear forroere. Ik moest sjen. Doe stie der in deafet by my yn 'e keamer, tsjin 'e muorre oan, tsjin my oer. Ik gong nei Tseard ta (har man), dy't op bêd lei. Ik sei: "Tseard, ik ha ús skeiding ek sjoen."
"Hâld dy stil en praet dêr net oer", sei Tseard. 't Wie sawn jier...
nl.verhalenbank.20104
Myn man en ik soenen op in kear to praten. 't Wie yn 't bigjin fan ús trouwen. Wy wennen yn Bûtenpost.
Doe't wy op stap soenen, sei 'k tsjin myn man: "Wy kinne better thús bliuwe, hwant it is my ynjown, dat dy en dy aenst komme sille."
Wy gongen fuort, mar de minsken dy't ik forwachte binne wol kom.
Ik sjoch soks wol mear. Dan wyt ik hwa't der komme sille.
nl.verhalenbank.22842
Hjir njonken hienen se froeger perseeltsjelân. Us muoike wenne oan 'e oare kant de wei, dy seach op in snein-to-joun hiel dúdlik, dat der in man mei in lantearne yn 'e hân it perseeltsjelân deltrêdde. Hy meat it út. Doe wist noch gjin ien fan hwat.
Muoike woe ris sjen hwat foar keardel as dat wie. Sy gong der út, mar doe't se op 't lân kom, wie der net...
nl.verhalenbank.24349
Dêr wenne in âld minske yn Garyp-Sigerswâld, dy seach in ljocht rjocht op har takommen fan 'e rjochting Earnewâld. Doe sei se: "Hjir komt skielk in wei, dat is sa wis as hwat." En 't is ek neikaem. Mar it hat wol in 20 jier duorre, ear't dy wei der wie.
nl.verhalenbank.31803
