Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
In Lukaswolde, gemeente Grotegast, woonde een frou, die zei al een dag of wat van teforen: die en die wordt dan en dan begraven. 't Kwam altijd uit. Ze was mei de helm geboaren.
nl.verhalenbank.37989
Yn 'e lêste oarloch wenne ik noch op it Kattegat, op 't Wytfean, flak by de Leijen. Dêr wienen doe ûnderdûkers, dêr't ik faek mei praette. Twa rijnaken leinen der, en de lju, dy't dêr yn wennen krigen altyd molke fan my. De skipper fan ien fan dy beide rijnaken kaem ris by my op in joun, doe sei er tsjin my: "Sil ik jo ris hwat bûtengewoans fortelle?
't...
nl.verhalenbank.29579
Op in kear doe hienen wy ús hûs forkocht. Mar wy hienen noch net in oar hûs, dat wy wisten net, hwer't wy de maeijes komme soenen.
Hiltsje kaem by my. Wy wennen doe noch oan 't Wyldpaed. Hja woe wite of wy al wer in hûs hienen.
"Hast al plak?" frege se my.
Ik sei: "Né. Kei is der om fuort. 'k Wyt net hoe't it komt."
Kei bleau wei. Hiltsje gong op 't lêst...
nl.verhalenbank.22014
Op in kear kaem myn suster Hiltsje by my, doe siet myn dochter ek by ús yn 'e hûs. Dy hie in poppe oerwoun. Dêr hie se net in man foar. 't Like dus net sa aerdich foar har. Sy wie hwat fortrietlik.
Doe sei Hiltsje tsjin myn dochter: "Nou fanke, dû hoechst net muoilik to wêzen, hear. Dû krigest it hiel bêst."
En 't is ek sa kaem. 't Giet har nou hiel goed...
nl.verhalenbank.22015
Alde Janke Koaning (= Kootstra) wie ús buorfrou. Op in kear sei se tsjin mem - doe wennen wy noch yn 'e Harkema -:
"It komt net goed mei jimme Minne (Minne wie myn broer), hwant ik haw in lykstaesje by jimme sjoen."
Hja krige gelyk, ús Minne kom to forstjerren.
nl.verhalenbank.32819
Fan 'e moarn hat myn skoandochter hjir west om my to helpen. Dy komt hjir elke moarn om it wurk hwat to dwaen. Ik sei fan 'e moarn tsjin har: "Dû meist wol oanmeitsje. Hwant dû krijst fan 'e middei bisite. Ik leau fan jimme mem."
Nou is har mem der al.
nl.verhalenbank.21679
As der ien bitsjoend wie, gongen se faek nei in duvelbanner ta. Dat wie meastal Wopke fan Kûkherne.
Dêr wie in frou, dy har bern wie bitsjoend. Hja wenne hjir tichte by yn 'e Westerein. In âld minske hat it ús wol forteld.
Dat minske gong nei Wopke ta. Hja krige in drankje mei. Wopke sei tsjin har: "Nou matte jo aenst op jou iepenst wêze. Aenst op 'e...
nl.verhalenbank.29782
Ik ha wol us nei lytse Kjille west, de wiersizter fan 'e Gerdyk. 't Kom allegear út hwat se sei.
"Krijst aenst in houn", sei se. "Dy byt dy fjouwer piken dea."
't Wie ek sa.
"Wolst ek wol wer in frou ha," sei se, "mar dû krigest noait ien wer. Der binne oars fjouwer op dy forleafd."
"Trije", sei 'k.
"Ja," sei se, "mar de fjirde komt fan 'e wike."
't Wie...
nl.verhalenbank.24113
Ik siet froeger bot yn 'e earmoed. 'k Hie trettsjin bern, twa wienen stoarn. 't Kaem o sa krap om.
Op in kear kaem myn suster Hiltsje by ús (= H. Reitsma- Wijbinga, Koaten B65-267, 273, 274, 280)
Doe't se wer fuortgong brocht ik har in eintsje. Doe lei se my de hân op 't skouder en sei: "Hiske, dû hast dyn greatste earmoed hawn, hear!"
Hja hat it goed...
nl.verhalenbank.22013
Myn wiif wie swier fan in bern. Doe kom de buorfrou by har en sei: "Hark us, ik haw in lykstaesje sjoen, dêr wienen hast gjin froulju by, wòl manlju."
Myn wiif hie fuort yn 'e gaten dat dit fan it bern wêze soe, dat se krije soe, mar sy woarde der net oars fan. Sy sei rêstich: "As God it bileavet fan net, dan gebeurt it net."
It bern gong dea. De buorfrou...
nl.verhalenbank.22935
Dêr wenne in âld minske yn Garyp-Sigerswâld, dy seach in ljocht rjocht op har takommen fan 'e rjochting Earnewâld. Doe sei se: "Hjir komt skielk in wei, dat is sa wis as hwat." En 't is ek neikaem. Mar it hat wol in 20 jier duorre, ear't dy wei der wie.
nl.verhalenbank.31803
Veurloop
Doar zal ik es wat over verteln. Ik heb verschillende mensken kend, dai 't veurgezicht hadden.
In Roswinkel luip vrouger 'n oal mens bie de weg mit bakkerswoare. Dat gebeurde dou wol meer. Mit 'n körf aan d' aarm gungen ze deur 't loug. “Stoeten-Geese” nuimen wie heur. Dat ol mens dan vertelde, dat ze ais 'n bliksem over de vörst van 'n dak lopen...
nl.verhalenbank.43117
Op Feanster merke stie wol us in tinte mei in swarte spegel. Ik ha der ek wol us foar stien. Ik soe in frou ha mei in breed gouden earizer op, mar dêr is neat fan útkom.
nl.verhalenbank.20499
Tusken Hijum en Finkum leit de Iestdyk. Hjir wei yn 't earste hûs wenne in húshâlding mei in jonge.
Dy jonge neamden se altyd Wâtse Klop, mar hy hiet fan Wâtse Stienstra.
Op in kear wie dy jonge yn Hallum. Dêr haldde in âlde frou him oan en dat âld minske joech dy jonge in koekje. Hja sei, de jonge moest dat koekje allinne opite. Dat die dy jonge ek.
Mar...
nl.verhalenbank.30113
Pake hat twa kear troud west.
Syn twade wiif gong ris in kear nei de merk ta. Doe wie se noch net troud en sy koe pake noch net. Doe kom se yn in tintsje, dêr siet in wiersizter yn. Dat wiif fortelde har, hja soe trouwe mei in lange greate, bleke man. Dat is krekt sa útkom. It minske lies it út beppe har hân.
nl.verhalenbank.37898
Alde Dúfke, hjir fan 'e Harkema, dat wie ús buorminske. Dy koe kopkewippe. Op in kear doe wie ik dêr. Ik hie dêr in kopke kofje opdronken, doe seach se yn 't kofjedik.
Ik moest bifalle, mar dat wist ik doe sels noch net.
Dúfke sei: "Meitsje dy mar net al to bliid, ik siz dy net hwat it wurdt." Doe krige ik yn 'e gaten, hwer't se op doelde. Ik sei: "Nou...
nl.verhalenbank.21397
Der wie in widner mei lytse bern. Dy widner hie altiten lêst fan nachtmerjes. Hy krige hast noait in wink yn 'e egen en seach tsjin 'e nachten oan. Doe klage er syn leed by in buorman. Dy wist hast altyd wol ried. Doe't dy him heard hie, sei er: "Hastû ek moal yn 'e hûs?"
Ja, dat wie der wol.
"Set dat dan op 'e tafel en jow dy dan joun mar rêstich del. Ik...
nl.verhalenbank.15783
Myn suster hie in berntsje forlern. Wy hienen der fan op bigraffenis west. 't Wie yn 'e winter. Doe't wy wer thús wienen fan 'e bigraffenis wie 't tsjuster.
Myn frou sei: "Der hingje noch in pear lekkens bûten op 't bargehok. Dy sil 'k even ynhelje."
Hja gong der út, mar doe't se wer yn 'e hûs kom, sei se: "Nou is 't net bêst, nou is 't bêste fan 'e...
nl.verhalenbank.25326
To Eastemar wenne froeger in âld minske. Frytsen hiet se. Se wie mei de helm geboaren. Om tolve ûre yn 'e nacht moest se der út en dan seach se dingen, dy't in oar net sjen koe. En it kom letter altyd krekt sa út as hja it fan tofoaren sjoen hie.
Sa wie it us doe seach se de herberch 'Het witte peerd' op 'e hoeke fan 'e Snakkerbuorren yn ljochte lôge...
nl.verhalenbank.20074
Kees Janse zag veul dingen al van teveure. Hé’j zèj ’s ’n keer tegen iemand: “Kom ’s op zij van ’t huus stoan”. De man gieng mee. En Kees zèj: “Zie gé’j da? Dor geet ’n liek hen en d’r is mar één wage achter en mar weinig volk”. Den aandre zag niks. Inkele dage lotter kwam er ’n ouwe moeder logere bé’j Hendrik Aarntzen. Ze stierf gaauwechtig. Ze zou ien...
nl.verhalenbank.50356
