Datasets - ISEBEL

Kl.H.: Het was helderlechte moan en doar en doar, ha’j n stuk of zes vrouwleu en die gungn doar te daansn, zeg he, al um zo’n ... en doar wo’k hen hebn west, zeg he, ja, zeg he, ik har ok nich völ dörf en doe zin ik doar n paar tred op anloopn en doe a’k d’r bie kwam, was alns ofloopn. Ik wet, zeg he, wa’k d’r van zegn mot, t is eerliks woar, mer ja t is...

nl.verhalenbank.128514

Heit en âlde Sake ha it swevende frommes op 'e Lange Loane sjoen. 't Wie in pear jier letter as doe't er dat brune ding seach. 't Wie winter en ljochtmoanne waer. Der lei snie. Heit sei: "Der rint noch in frommes achter ús. Hja seagen beide om. It frommes bleau op in distânsje en hja hearden net, dat se gong. Sake seach us better ta en sei: "It is ús...

afstand

nl.verhalenbank.17522

In nachtmerje wie in frommeske. Hynders hienen foaral lêst fan in nachtmerje. As hja by sa'n hynder west hie wienen de moannen alhiel fortize. En 't hynder sloech dy nachts hiel bot.

last

nl.verhalenbank.27828

De nachtmerjes dogge flechtsjes yn 'e moanjes fan 'e hynders. It binne froulju, sizze se. Dy bringe de hynders yn ûnstjûr. Mar soks meitsje se my net wiis.

maan

nl.verhalenbank.23858

De Oude Ekelenberg of 'Den Ekel' zoals hij genoemd werd had veel gezien in de vele, vele jaren dat er mensen over hem heen waren gelopen. En ook hij was in die jaren niet hetzelfde gebleven. Er waren mensen om hem heen komen wonen, die gevist hadden in de Reest en de plassen. Ze waren taai als leer en wisten zich slechts met veel moeite in leven te...

bezoeken

nl.verhalenbank.49212

Der wie us in man yn 'e Hamsterheide by moai ljochtmoannewaer oan 't murdejeijen. 't Wie tige let yn 'e nacht. Hy seach, dat der noch ljocht brânde yn in hûs. Heden, tocht er, dêr binne grif jounpraters. Hy kom tichterby. Doe seach er dêr foar de glêzen in pear froulju stean. Dy steane dêr to harkjen, tocht er. Dy sil ik aenst it leksum us oplêze. Mar...

aanspreken

nl.verhalenbank.15786

Myn broer Piter (^) kom us op in nacht by de froulju wei. Doe seach er hwat út 'e loft fallen. 't Wie in wyt ding. 't Gebeurde by de Krúswei. It ding sûze hiel bot. Piter wie stjerrend-binaud. 't Wie ljochtmoannewaer.

angst

nl.verhalenbank.19557

Wigers Antsje fan 'e Falom seach foar de oarloch al hwat der gebeure soe. Hja seach de troepen fan Hitler op 'e moanne en makke dat ek bikend.

leger

nl.verhalenbank.30529

Ik had mien dern opgehold, die ien Oarem diende. ’t Was ien de nach van Goeie Vré’jdag op Poaszoaterdag 1940. Ze had mè de poasdage vré’j. ’t Was heldere moan. Toe we goed en wel Oarem uut ware gefiets, zage we ’n kruus ien de moan. Wa da te bedujje had, wiste we toe nog nie. Mar meer minse haddenet gezien. De volgende mèr zeje sommige minse: “Da vörspel...

1940

nl.verhalenbank.50197

As in hynder in tizebosk yn 'e moanjes hat of flechtsjes dan hat it in nachtmerje hawn. In nachtmerje wie in frommeske. It wie de âldste of de jongste fan sawn opelkoarfolgjende dochters.

dochter

nl.verhalenbank.24145

In Duutsland het mien vrou ook n keer wat biezunders beleefd. Zai ken t getuugn, want zai zit dr bie (de vrouw deed dit inderdaad, ze had zich niet vergist, F.W.). Wie woonden door mit n aantal kolonistn in de veenderijen. Slim gezellig was t dr nait en doorom zöchtn wie mekoar s oavend wel ais op. Zo ging mien vrou den ook n moal mit n buurvrou noar ain...

achteraf

nl.verhalenbank.43178

Myn suster en har man wennen yn 'e Grinzer Pein, krekt lyk as wy ek. Op in joun kommen se by ús wei mei ljochtmoanne. Sy wienen omtrint oan hûs ta. Oan wjerskanten fan 'e wei wie in brede gracht. Dêr stienen in pear rigen beammen by. Ynienen sei myn swager: "Sjoch, sjoch, sjoch, sjoch, in dikke swarte houn." Hy wie der bleek fan, sa kjel woarde er. Mar...

echtpaar

nl.verhalenbank.25559

De man yn 'e moanne By ús yn 't Wâld (Oranjewâld) en yn 'e boskhoeke yn 't algemien waard foarhinne noch al wat hout fandele. Foaral yn 'e bosken dy't by't maitiid kapt wienen; dêr bleau dan wol wat ûnderhout lizzen en ek stikjes hout. Dat namen de Iju by earmfollen mei nei hûs ta. En doe wie der dan in âld frou, dy hie ek wat byinoarfandele en dêr koe se...

bos

nl.verhalenbank.14635

1.26. Heksen en de kwade hand Uit de troebele bron van onkunde opgeweld, leeft het geloof aan heksen en spoken in deze streken nog steeds voort, ofschoon slechts in 't verborgene en meest onder de lagere volksklasse. Godsdienst en beschaving hebben veel, zeer veel, doch nog niet alles kunnen uitroeien. Ds. Hanewinkel, die op zijne 'Reize door de Majory'...

aantonen

nl.verhalenbank.50020

De straf. In de dagen, dat de maan nog geen gezicht had, woonde er op de Veluwe een boer, die niet om God en gebod gaf, en men waarschuwde hem dikwijls om zijn slechte leven. Maar hij lachte en zeide: "Niemand kan een boer kwaad doen. Een boer is nog rijker dan een keizer of een koning, want een boer hoeft zich om niest en niemand te bekommeren, en hij...

alles

nl.verhalenbank.42196

Schatsagen 't Was in 't putje van den winter. Op een donkeren, triestigen morgen, stapte Soois, de oudste knecht van Saarel Verbist, de schuur binnen. De stallantaarn, die hij bij zich had, wierp 'n flauw schijnsel om zich heen, maar gaf toch licht genoeg om Soois dadelijk te doen zien, dat 't op den dorschvloer een geweldige rommel was. Al het...

aantreffen

nl.verhalenbank.38985

Ossaart Op 'n mooien zomeravond ging De G. naar het veld om te zien of zijn knecht het werk goed gedaan had. De maan scheen zoo helder, dat het bijna zoo licht was als op den dag. De knecht had de ploeg op het land laten staan, omdat hij de akker nog niet heelemaal omgeploegd had. Toen hij zoo naar het glimmende ijzer stond te kieken, zag hij op een...

akker

nl.verhalenbank.38957

¶ Het xxi. capittel. "Wilt een vrou weten oft haer man uutslaept, so sie ende wachte 340 oft hi een volle mane laet voerbi liden sonder haer te naken. Voerwaer, yst also soe, en yst gheen wonder, al hevet si quaet vermoeden." (Glose) "Dese evangelie is waer, want tis meer dan twee maenscynen geleden, dat Jan Ployaert, mijne man, noch dit...

aanraken

nl.verhalenbank.29022

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur