Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Yn Sappemeer wenne in doomny, dy syn frou krige de typhus-koarts. Sy krige it sa bot, dat sy stoar der oan.
Doe moest se bigroeven wurde. Doomny ornearre, sy moest de dikke trouring mar om hâlde en sa biïerdigen se har.
De deagraver hie dy ring sjoen en hy liet it graef iepen. De jouns snie hy har de finger ôf, fanwege de ring omt hy him der oars net ôf...
nl.verhalenbank.23452
Achter it tsjerkhôf yn Heech, dat rounom de Herv. tsjerke leit, wennen trije frouljue. De mem wie thús; de heit wie skipper op ien fan de ielaken. De Hegemer ielaken hienen “previlegie” op Londen. Der wie altyd in lizplak foar de aken oan de kade biskikber, mar der moast ek altyd in aek lizze. Yn de oarloch is dit foarrjocht forlern rekke. De heit rekke...
nl.verhalenbank.50521
Der wie in frou stoarn, dy hie in ring om 'e finger, dêr siet in tige kostbre stien yn. Dêr kom se mei yn 't graef. 't Wie in soarte fan grafkelder. Der kom in platte stien oer it graef hinne.
Der wie in man, dy hie 't op dy ring bigrepen. Hy wie noch jong en noch net troud.
Hy brekt it graef iepen mei greate muoite, mar hy kin noait dy ring fan 'e finger...
nl.verhalenbank.23451
Meerder keren heb ik nu vreemde niet te verklaren dingen meegemaakt. Gelukkig was ik op die momenten niet alleen, anders had ik mezelf waarschijnlijk voor gek verklaard.
De eerste keer dat ik een duidelijke verschijning heb gezien was ik met mijn ex-vriend aan het logeren in het huis van zijn zus en haar partner. Dit huis was eigenlijk een onderdeel van...
nl.verhalenbank.49930
Heit en in kammeraet fan him rounen ris op in kear op 'e buorren. Hja wienen midden op 'e dyk. Doe sei dy kammeraet tsjin ús heit: "Kom gau oan kant."
"Hwat wolstû", frege heit.
Mar hy helle heit nei de kant ta.
In skoftsje letter sei er: "Kom hjir nou mar wer." En doe gyngen se wer nei de midden ta.
Heit sei: "Hwat wie der nou?"
"In bigraffenis", sei er....
nl.verhalenbank.20613
Een oude vrouw vertelde mij dat zij als kind door haar grootmoeder opzij werd getrokken met de woorden: 'Opzij, er komt een lijkstoet voorbij.'
Een vader die met zijn zoontje over de weg liep, zei plotseling tegen de knaap: 'Zet je pet af, er komt een lijkstoet voorbij.' Terwijl de jongen er niets van zag.
In Eersel zag een inwoner, 's nachts tussen...
nl.verhalenbank.49855
Yn 'e Westerein spûke altyd in frommes om nachts, dy wie yn 't swart klaeid. Sy kom fan 't tsjerkhôf. Ik ha se wit hoe faek sjoen. Dan kuijere se de wei lâns en gong troch in sleat hinne. Sa gong se nei har eigen húske ta. Sy wie al stoarn. 't Wie 't wiif fan Gerben. Hja hie skulden makke doe't se noch leefde. Har man Gerben hie biloofd, hy soe dy skulden...
nl.verhalenbank.24059
Der wie us in reizger to Jistrum, dy moest us in skoft wachtsje op 'e wein dêr't er mei ride soe.
Om de tiid om to krijen gong er nei 't tsjerkhôf ta. Doe't er dêr hwat omkuijere, woarde er in deadsholle gewaer, dy siet noch heal yn 'e groun wei.
Hy nom him der út en doe seach er dat der in rustige spiker troch de skedel hinne boarre siet.
De reizger lei...
nl.verhalenbank.20995
Dêr't nou it nije tsjerkhôf is, dêr spoeken altyd twa wite froulju.
nl.verhalenbank.17391
Hwat men tidens de gong nei 't tsjerkhôf by in bigraffenis it earste tsjinkomt, dat sil it earst yn jins famylje stjerre. Komt men in man tsjin, dan stjert der yn jins famylje in man, is it in frou, dan in frou, is it in bern, dan in bern.
nl.verhalenbank.11521
Tenslotte nog enkele voorbeelden van het spel van spoken en geesten in Oost-Brabant:
In Hees, een gehucht tussen Eersel en Steensel, werd menige nacht een spook waargenomen.
In Riethoven stond vroeger een kasteel waar het iedere nacht spookte. Er verscheen dan, zo tussen twaalf en een, een witte slotjuffer.
Tussen Veldhoven en Oerle verscheen vroeger een...
nl.verhalenbank.49819
Ik haw us op bisite west. Werom passearde ik it tsjerkhôf fan 'e Boelensloane. 't Wie al hast nacht. Doe spriek der ien fan it tsjerkhôf ta my: "Hier zal uw rustplaats zijn, maar ach, wasnneer?" Dat hat ien fan 'e deaden west, dy't dat sei. Doe moesten wy letter noch nei Limburch ta. Mar wy bin hjir letter wol wer kom."
nl.verhalenbank.24438
Ja, mien moeke woonde op de Hörsten bie mensen in de buurt, dai ook slim biegeleuvig wazzen.
De man laip asmits veur ’n liekwoagen over ’t kerkhof; kai zag dai woagen tenminste en dan möz hai mit.
De vrou zag gounend weer, dai al loonk dood waren. In de Muzzel, woar onze buurvrou ook rooms was, zee ’t zölfde.
Roomsen leven slim in de verbeeln, dat zuks kan.
nl.verhalenbank.45398
[p. 97]
De misledige deaholle
Der wie in man, dy neamden se de achtkantige boer. Hy wie smoarryk en hy joech nearne om. Op in kear gong er op reis, mei syn feinten en syn wiif, in hiele protte minsken. Se rieden in ein fuort en doe kamen se by in âld tsjerkhôf. Hy woe dêr ris
[p. 98]
op sjen en doe foun er dan in deademinskeholle. En doe skopte er dy...
nl.verhalenbank.128314
Us mem siet by myn suster. Doe wie se al âld en minnichjes. Sy seach nei in plak op 'e flier en sei: "Tink der om, net op dy swarte lint traepje."
"Is dêr dan in swart lint?" frege myn suster.
"Ja," sei se, "sjoch, dat rint nei 't finster ta en dêr giet it by op."
Mar myn suster seach neat.
In wike letter siet mem yn 't sintsje bûtendoar. Doe hie se 't...
nl.verhalenbank.25709
Der wie in frou forstoarn en dy woarde op it tsjerkhôf bigroeven. De widner bleau mei twa bern sitten. Dy bern gongen elke dei nei skoalle ta. Dan moesten se it tsjerkhôf foarby. As se middeis thúskommen seinen se tsjin har heit: "Heit, mem sjongt yn 't graef."
De widner woe dêr yn 't earst net oan, mar op 't lêst gong hy der doch us hinne. En doe hearde...
nl.verhalenbank.20329
Vandoage aan de dag binnen hier nog wel gounend, dei nait bie 't kerkhof langs duren. 'n Poar vroulu zeden körts nog tegen mien vrou:“Kwamen widde gedoanten van 't kerkhof of, noar ons tou.”
De schrik is d'r in 't veengebied nog nait uut.
nl.verhalenbank.43116
De frou út Hoensbroek, dêr't ik it nyskes oer hie, doarst nei tolven net by 't tsjerkhôf lâns, hwant, sei se, dan spoeken de geesten dêr om.
nl.verhalenbank.32670
Der wie in man yn 'e Houtigehage oan 't jirpeldollen. Dêr wie tagelyk in fanke oan 't jirpelsykjen.
De man sei: "Wy dogge joun net sa lang, hwant ik mat ek noch nei Surhústerfean ta."
"O hea," sei se, "matte jo ek by 't tsjerkhôf lâns?"
"Ja," sei er, "hwat soe dat?"
"By 't tsjerkhôf," sei se, "stiet altyd in frou mei in koer mei koeke yn 'e earm. Dy...
nl.verhalenbank.21168
Ook geloofde men wel aan de "blinde belie", een witte gedaante, die 's avonds bij maanlicht op 't kerkhof gezien werd, bezig met 't graven van een graf, als voorbode van een sterfgeval in het dorp.
Of dit samenhangt met "beeldwit", weet ik niet. Wel is bekend de uitdrukking: "zo wit als een beeld" (bijgedachte: een wit beeldhouwwerk) en ook: "Hij doet zo...
nl.verhalenbank.13469
