Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Kleissen: Doe was ik nog nich geboorn. En wat n breurke van mie is, dat is, loa´k es kiekn n joar of acht junger as ik, of ölder as ik west, vuur mien tied was dat, ik was doe nog nich geboorn en doe ha´w bie oons ne meid H.H. v. S., doar woont d´r ok wat van in Haarbig of Geestern, in ieder geval per slot van rekn, moder was in de kökn, vrower ha´w nog...
nl.verhalenbank.128523
It is us in kear gebeurd, dan kaem ik thús fan 'e klaei. Dêr hie 'k oan 't wurk west. 't Wie sahwat ien ûre yn 'e nacht. De finsters fan ús hûs stienen heech opskoud en de gerdinen waeiden der troch hinne nei bûten ta. Ik seach ûnder 't finster troch. Der stie iten foar my op 'e kachel. Doe gong ik der yn en ik bigong to iten.
Doe seach ik in lyts deafet...
nl.verhalenbank.17683
Myn dochter wie ris by my, doe woarde se siik. Doe't ik ris in kear yn 'e hûs kom, woarde ik yn 'e keamer keard. Ik seach net hwat it wie, dat my kearde. De oare deis moest myn dochter opnom wurde yn 't sikenhûs. Doe brochten se in draechbaer by ús yn 'e hûs. Dat wie it ding dat ik de foarige deis sjoen hie en dat my kearde.
nl.verhalenbank.24845
Ergens yn 'e Wâlden wenne in âld-feint. Dy wie arbeider by de boer. Hy wie mei de helm geboaren en moest alles sjen.
De boer dêr't er by wenne, hie twa soannen. Ien dêrfan woardde great mei de faem. Dy faem moest fan him bifalle. Sy mienden 't elkoar wol, mar de boer woe syn tastimming net jaen.
Doe gong de soan mei syn faem nei dy arbeider ta. Dy wenne...
nl.verhalenbank.19696
Myn soan sjocht de dingen soms foarút. Op in kear praette er mei syn maet. Dy syn heit wie siik. Mar de soan sei: "Hy knapt aerdich op de lêste tiden. Hy sil wol gau wer de âlde wurde."
Myn soan sei: "Dat kinstû wol sizze, mar ik haw sjoen dat er mei de boerewein nei 't hôf brocht wurdt."
It wie yn Garyp. In pear jier letter wie de man dea.
De lykstaesje...
nl.verhalenbank.31791
Hjir wenne in man, dat wie Douwe Stavasius. As der ien dea gong, dan moest er dat sjen. As der ien tige siik wie, dan kom er by 't glês. Dan seach er fan dyselde de hiele lykstoet. Sa'n ien stoar dan faek al gau.
Hy moest it sjen. 't Kom altyd nei hwat er seach.
nl.verhalenbank.26992
Doe't myn suster in great fanke wie, sahwat in twintich jier âld, krigen wy in hynder. Dat hynder wie trije jier. Wy kochten it op in boelguod yn 'e Pein. Doe seach myn suster us op in nacht, wylst dat se op bêd lei, dat it hynder hiel wyld woarde. It sloech en it skopte sa bot, dat it trape de muorre der út. Doe sleepten se it hynder yn 'e skuorre en dêr...
nl.verhalenbank.12204
Tsjip en Neeltsje wennen yn 'e Westerin. Tsjip woarde siik. Doe hearden de minsken dat der hyltyd in gelút út 'e sleat wei kaem. Net ien wist hwat dat wie. Alle jounen wie dat gelút dêr. En dochs wie der neat to sjen.
Tsjip hie twa jonges: Wytse en Anne. Dy rekken nei Dútslân ta to werken.
De âld man syn sykte woarde slimmer. Doe't de beide soannen...
nl.verhalenbank.29735
Der wenne in frou yn Bûtenpost, dy fornom ek dingen fan tofoaren. Dat wienen altyd treurige dingen, lyk as sykte en forstjerren ensa. 't Forrin fan 'e sykte en de dea fan har man hat se allegear fan tofoaren krekt sa sjoen as it gebeurd is. Letter is se nei Grins ta gong to wenjen. Sy is nou al dea.
nl.verhalenbank.22848
Die met de helm geboren werd, dat was een soort van profeet. Die kon ook zieken genezn. Die kon allerlei byzondere dingen doen en zegn. Ook lykstaasjes sag ie vanteforen. Soms duurde het een half jaar voordat het krektzo gebeurde.
nl.verhalenbank.20292
Doe't ús heit (Thomas Bruining) stoar, wied er ien en fyftich jier. Hy hie de hjerstmis nei Dútslân ta west. (seizoenwurk) Dêr kaem er siik wer wei. It hiele winterskoft sukkele er.
Op in kear sieten wy by de itenstafel. 't Wie yn 'e Houtigehage. Heit sei: "Ik mat der even út." Hy lei de furke del. Hy kaem fuort net werom. Us mem (Thomas Klare) rôp: "Hwer...
nl.verhalenbank.20090
Hjir yn 'e Mouneein wenne in man dy hat hiel lang sukkele. It bleau altyd op ien hichte. Doe sei dy jonge ris op in kear: "Dy man stjert." Ien of twa dagen letter is der stoarn. De jonge hie 't fan to foaren sjoen. Hy wie der sels alhiel ûnderstoboppe fan.
nl.verhalenbank.32286
Myn suster lei mei t.b.c. hjir njonken. Hja wie tige min. Op in moarn kaem ik by har. Doe sei se tsjin my: "It is sa fremd, ik hear hyltyd dat se oan 't timmerjen binne."
Fuort dêrnei is se stoarn. Hja hat it timmerjen oan har eigen kiste heard.
nl.verhalenbank.29702
Vroeger vertelde ze wel, dat “die en die”, inkele vrollie, hekse ware. ’t Ware altied lilleke ouwe vrouwe. En ze kosse iemes behekse. Mien moeder het mien wel es verteld, da ik as klein kiend ok beheks was gewes. Dör ’n burvrouw. Toe ik nog zon heel klein kienje was, ik loai nog ien de wieg, was ’k es èrg ziek. Ik ha helemol gin mach mer. Ik kos mien eige...
nl.verhalenbank.49643
Stemmen
Zulf heb ik ook wel stemmen heurd. Wie zatn es 'n keer biemekoar in huus en toun proatten dr gounend bie ons op stoebe. Teminste, zo heurde 't; in werkelijkhaid was dr niks. Nou hebben zukke stemmen altied n waarschuwende betekenis, meneer. Het wordt de mensn aanzegd dat er iets veurvaln zel, n ongeluk of n zaikte, in elks geval wat kwoads. Zo was...
nl.verhalenbank.43814
Myn neef Wessel wenne yn it Wyldfjild. Hy fortelde my: Ik gong altyd in bulte to streupen. As ik nachts thús kom, wienen 't by ús allegearre katten om 'e doar.
Baeije, myn wiif wie altyd siik. Dy tsjirme. As ik dan nachts dy katten allegear seach, koe 'k it net litte en sjit der op.
"Skeatstû noch?" sei Baeije dan.
"Ja," sei 'k, "ik woe de patroanen út it...
nl.verhalenbank.24697
Albertsje hat hjir njonken ús wenne. Har mem rekke siik. Doe't se al min wie, hearde Albertsje op in kear dat der guon mei de kiste by harren tsjin 'e muorre oan stompten. Sy hie fuort yn 'e gaten, dat dit de kiste wie fan har mem.
Doe't har mem in wike letter wei rekke, sei se tsjin 'e buorren: "Wolle jim der wol goed om tinke, dat jimme net mei de kiste...
nl.verhalenbank.20241
Skoanheit lei mei kanker op bêd. Hy wie o sa siik. It roan om 't lêste. Doe kloppe der ien bûten op 't glês. Dy sei: "De dood."
Doe't se nei bûten gongen om to sjen, wie der net ien. Even letter wie skoanheit wei.
nl.verhalenbank.19885
Hoe de Gruwel aan zijn paard kwam
Een eindje buiten het dorp stond een huisje, waar kinderen niet langs durfden. De muren en kozijnen werden elk jaar rood geverfd met paardebloed.
Daar woonde de Gruwel, een mannetje met ontstoken ogen en een vuile rossige baard. Voor de Gruwel zelf waren de kinderen nog banger dan voor zijn huisje. Als ze hem zagen...
nl.verhalenbank.9533
Hierop ging mijn verhaler voort: Ja, ik heb rare dingen beleefd. Ik was als vrijgezel met mijn meisje (zijn overleden eerste vrouw) met acht andere paren te Overleek te kermis. We besloten ons eens te laten waarzeggen, hoewel wij er niet aan geloofden (?).
Opeens zei het wijf tegen één der meisjes: "Nou, wees jij maar zoo vroolijk niet, kijk jij maar eens...
nl.verhalenbank.8789
