Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
De Witvrouwkes
"Ze kwamen uit Duitsland", zei Graad, "ze waren helemaal niet katholiek, maar op en top heidens. Wat ze 's nachts uithaalden, dat kon Joost weten, maar ook overdag konden ze toveren van jewelste. Vaak kwamen ze op een voormiddag op 'n boerderij, als de boerin de pot aan 't koken was. En dan was het 't gewone kunstje van haar, om het spek,...
nl.verhalenbank.13221
De verteller J. Rijkens wist nog te vertellen dat zijn grootvader kleermaker Pieter Schlukebier en wonende te 't Zandt wellicht een der laatsten is geweest die aan heksen en spoken geloofde. Hij [+was] dermate bang voor [-voor] die heksen en spoken, dat hij elke avond met een 'haarspit' naar bed ging. Hij sloeg dan met dat ijzeren voorwerp in 't rond om...
nl.verhalenbank.42682
Witte Wieven waren hier bekend. Men geloofde dat ze ongeluk aanbrachten.
Een verhaal gaat hier, dat een boerenzoon laat naat huis terugkeerde en langs een plek kwam, waar een wit wief een gebraad aan het spit ronddraaide. De boerenzoon beledigde haar, waarna het witte wief hem met een bijl achterna zette. Gelukkig voor de boerenzoon kon hij nog net de...
nl.verhalenbank.13624
By Goaitsen Rot-jonges op it Wytfean sieten myn skoanheit (Wibe Alma) en syn kammeraten op in nacht ta de apels. Doe sei myn skoanheit ynienen: "O heden, mast dêr us sjen, dêr komt ien op 'e fyts oan." Dyselde fytste dwars troch de muorre hinne. Hja binne útnaeid sa hurd se koenen.
nl.verhalenbank.27230
Doe't Hindrik Holthuis noch feint wie, wie 't in los man.
Op in kear kom er fan 'e Ham. Hy hie in buorrel op en dan stie er nergens foar.
Tseard van Dekken wie doe stille plysje. Tseard en Mekke Anne seinen doe tsjin elkoar: "Wy wolle Hindrik us goed binaud ha."
Sy gongen oer de Skeanpaden fan de Ham nei Hamsherne. Dêr seagen se dat se in wyt lekken...
nl.verhalenbank.21131
Der wie in man yn 'e Harkema, dy gong elke moarn bitiid nei Eastemar ta to arbeidzjen. Syn paed gong oer de Dunen, dêr wied er goed trije ûre yn 'e moarn. Der wienen twa, dy wisten dat en dy tochten: Wy sille him ris bang meitsje. Sy dienen in wyt lekken om en sa gong de iene op 'e oare stean.
Doe't de arbeider se seach, sei er: "Ik ha wolris twa op...
nl.verhalenbank.29425
Et was in dee tyd dat dominy Trochte hyr wounde. Was up et tuppünt van de veandery. Doo seiden see eyns een keyr up een åvend teagen dominy, dat eh med een vergadering of so-yts was … hmm, ‘Heb y der wel eyns um eråden domenear, dat süms de lampen in de kerke branden, terwyl dat der geyn preak is?’ ‘Hmm, nee, ah,’ segt e, ‘dat kan ouk neet.’ ‘Now, en...
nl.verhalenbank.128366
Sa goed as ik it yn ‘t ûnthâld ha, sil ik de stoarje fen it Drylster tsjerkhôfspoek forhelje, sa ‘t ik it fortellen heard ha.
Om 1830 hinne, wier der om it tsjerkhôf hinne in grêft, sadat it eins in eilântsje wier, en stie it mei de strjitte yn forbining troch in brechje, dat ôfslten wier mei in houten rafterstek.
Nou gou doedestiids it sizzen, dat...
nl.verhalenbank.72430
Men vertelt dat ze woonden in De Hunenberg, een oud-saksische burg bij Ootmarsum.
Een jonge boerenknecht had eens een weddenschap aangegaan, dat hij de Witte Wieve wel het braadspit durfde brengen. Hij reed te paard naar de burg en gooide het braadspit om de deur. "Ik wol oe 't spit brenge." "Zoa, dan zöl ie 't gebraod wên, mer eerst mo'k miene veters...
nl.verhalenbank.13622
Heksenkringen
In een herberg te Someren zaten een stuk of wat jongelui bijeen en spraken over geesten en spoken. Een van hen stond plotseling op en zei: 'Ik ben van niemand bang, laat komen wie komen wil!'
Het was al ver in de avond, toen de jongen huiswaarts ging. Op weg naar huis kwam hij voorbij een heksenkring. En daar zag de pochende knaap een troep...
nl.verhalenbank.49538
Er waren twee mensen - de ouders van zegsman, F.W. - op weg naar huis. De man zei: "We moeten maar even naar mijn getrouwde zuster."
Wat gebeurde?
Onderweg zagen ze twee mannen met een lantaarn tussen zich in. "Dat zijn gluurders", zei het meisje. "Het betekent niets", zei de jongen. Het meisje dacht: we zullen wel zien. Ze liepen verder, terwijl de...
nl.verhalenbank.43638
M'n vrouws vader die wist mooie verhale te vertelIe. Die kwam uit StoIk. D'r was is een jonge, die was bij z'n meissie geweest en toen stong d'r een spook in 't wit en nog een vent d'r bovenop. Maar dat spook ging d'r van door.
nl.verhalenbank.70256
Een vertelseltien van Eldert en Brandert op 't Eldertsveld
Veur hoenderd jaoren woenden doar en vaoder en zien zeun, twie lilleke kêrels. Ze weunden in en hol oender de grond, en hadden en touw espannen dwars euver de weg; as her dan en mensch verbiej kwam dan schelde er en belle in hun hol; dan gingen ze nao buten en maokten zie ze dood en heurluu zulver...
nl.verhalenbank.13097
As hounen spûkgûle, as eksters skatterje, as de tsjerkeklokken deadsk liede - dan hinget der in deaden oan - sil der ien stjerre.
In pear jonges, sa fortelde heit, woenen de kloklieder ris in kear bang meitsje. Doe't er to kloklieden soe gongen dy beide jonges boppe op elkoar tsjin 'e muorre oan stean. 't Wie al hwat tsjuster. Doe't de klokmakker dy beide...
nl.verhalenbank.31545
Dêr binne ek wol neakene berntsjes achter by de dobbe sjoen woarn. Dy boarten dêr om. Dy berntsjes wienen dêr formoarde woarn en doe koenen se de rêst net fine. As de minsken dy berntsjes dêr seagen, dan naeiden se út.
nl.verhalenbank.20676
Spookhonden
Het is jaren geleden dat ik het hieronder volgende verhaal hoorde. Of het een verzinsel is of op waarheid berust kan ik niet meer achterhalen.
Twee vrienden, die steeds het liefst in het duister werkten, (overdag deden ze niets, maar zodra de avond viel gingen ze op strooptocht) hadden op een keer hun strikken in een haag langs een...
nl.verhalenbank.13479
Als men vroeger de weg van Eersel naar Bergeijk volgde, kwam men onderweg drie oude lindebomen tegen. Onder die lindebomen stond een houten kruis met daarvoor een bidbank. Bij deze drie lindebomen zag men vroeger dikwijls een geest die zwarte priesterkleren droeg. De volksmond noemde deze geest 'de lindepater'.
Op zekere dag kwam zo rond het...
nl.verhalenbank.49826
Us heit hat ris ien kear in spoek sjoen. Dat wie oan 'e Boskwei. Dêr spoeke it trouwens altyd tusken de diken. Hwat it west hat woarde er net gewaer, mar 't wie wyt en 't forweegde. Dan wie 't wer hwat greater, en dan wer lytser. Heit wie bang woarn. Hy hie de klompen ûnder 'e earms nom en hie roan sa hurd er koe.
nl.verhalenbank.35912
Wybren Wartena syn heit wenne yn Garyp. Dy wie foar de twadde kear troud. Hy hie buorkerije en in herberch. Doe't syn earste frou stoar biloofde hy har, hy soe noait wer trouwe.
Mar hy die it al. Sy koenen it skoan rêdde en sy gongen der togearre wolris mei de tilbry op út. As se dan thúskamen gongen de skûrredoarren fansels iepen. Dat wie it wurk fan syn...
nl.verhalenbank.19786
Op 'e Skalkepaden
Us suster wenne yn 't Bomkleaster. Se krige altyd in healpûn bûter fan Sytse en Antsje, in pear minsken hjir (Harkema), dy hienen ien ko en se tsjernen noch sels. Us mem plichte jûns nei myn suster te reizgjen en dan brocht se dat healpûn bûter dêrhinne. It wie in iensum paad, de Skalkepaden, mei houtsjes oer de sleatten.
Op in kear wie...
nl.verhalenbank.12171
