Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
EEN ONGELOOFWAARDIGE HEKS
In 1566 werd te Rotterdam een vrouw, Geertgen Jansdochter, door de buren aangeklaagd omdat ze toveren kon. Ze werd gevangengenomen en bekende al vlug dat ze zestien à zeventien jaar tevoren met een duivel had kennisgemaakt en met hem op stap was geweest. Hij had haar geleerd dat ze door heksenzalf te bereiden en onder haar...
nl.verhalenbank.32548
Myn skoanheit Hindrik Schievink hie in bern, dat raesde nachts altyd om deselde tiid hinne. 't Wie in jonkje. Op in nacht gong hy der ôf nei 't bêd fan 't jonkje ta. Doe sei er: "Dêr wei, duvel!" Doe wie der hwat fan 't bêd flein.
Doe gong heit nei Wopke fan Kûkherne ta. Dat wie de duvelbanner. Wopke joech him in drankje mei en sei: "Dû mast goed de hân...
nl.verhalenbank.25347
Ien fan 'e Tike hat my forteld:
Ik (dit wie âlde Jan Potskipper syn wiif) stie op 'e reed. Ik rôp Pije en Hoeke, myn beide jonges, hwant wy masten ite. Der wie net in minske to sjen yn gjin fjilden noch wegen. Doe stie ynienen âlde Tryn achter my, mei in lekken om har hinne.
Ik woarde danige kjel en sei: "Dû âlde duvel, dû bist net gong, dû bist flein."
nl.verhalenbank.12234
6.3. Mierloo en Lierop, 1595
Een waar monsterproces. Het begon met de maerte van den pastoor, die den heer zou betooverd hebben door hem peren te geven, en een kind door het te liefkozen. Vijf-en-twintig jaren geleden – zoo bekende de ongelukkige – had zij een leugen bevestigd met de woorden: dat zij den duivel lijf en ziel overgaf; sedert had hij haar...
nl.verhalenbank.44466
Een tante van mijn grootvader woonde alleen. Ze werd erg geplaagd door massa's muizen. Ze kon er niet van slapen en eh nou zit ik net te denken, waren 't nou muizen of katten. Ik denk dat 't katten waren. Ze ging naar de pastoor en ze kreeg van de pastoor een puntzakje gewijde erwten. Dat moest ze als ze thuis was, bij de punt pakken en dan moest ze zich...
nl.verhalenbank.127684
In Benschop is een keer een kind van de duvel betoverd. "Kind, spuug uit, je hebt de duvel in!" riepen ze. Het kind was behekst. Toen gingen ze er mee naar een toverdokter in Vianen. Die ging zelf mee in een hondekar door de lucht. Toen moesten ze het kind kokend water te drinken geven. Nadien was de beheksing over.
nl.verhalenbank.50900
In tsjoenster fleach op 'e biezemstok. Se dienen duveldrek ûnder 'e drompel om feilich to wêzen foar tsjoensters.
nl.verhalenbank.38581
Op in kear wie Jehannes by de hellingbaes op 'e helling.
Dêr liet er de hellingbaes syn hinnen samar boven oer 't skûthûs hinne fleane, mei de hoanne yn 'e midden.
nl.verhalenbank.37957
Tsjoensters hienen je froeger oeral. Yn Kollumersweach wienen ek guon. Hja makken krânsen yn 'e bêdden dêr't de minsken op sliepten. Dy moesten der úthelle wurde, oars kom 't forkeard. Meastal wienen it lytse bern dy't bitsjoend woarden. Wie dat it gefal, dan gongen se faek nei Wopke fan Kûkherne. Dy moest de bern dan wer better meitsje. Meastal joech er...
nl.verhalenbank.33670
Minse Griper wenne oan 'e Spekloane. Hy wie duvelbander.
Tryn Snipel wie syn wiif. Dy koe kaertlizze.
Op in kear kreaude se mei ien. Doe sei se: "Fljoch mar yn 'e wyk." En it minske fleach yn 'e wyk.
't Jongfolk gong der faek hinne to kaertlizzen. It hûs lei op in minne namme.
Minse stjûrde skoppenboer út om in flesse drank. It earste romerfol waerd yn 't...
nl.verhalenbank.20968
Heit hie ek us in moai dik laem kocht. Dat rekke siik en wie samar dea. Dat wie Jan Oenes syn wurk èk.
Heit skripte in protte mei duveldrek. Hy hie altyd krúst op fjouwer plakken yn 't lân duveldrek lizzen.
Heit hat ek us in skiep hawn, dat wie stjerrend binaud as Jan Oenes der west hie. Dan fleach it by de spanten op.
nl.verhalenbank.20921
Yn Boarnburgum wenne in âld-minske, dat wie Knjillis Auk. Dat wie in tsjoenster. Auk koe har foroarje yn in swarte kat. Dy kat kaem to spûkjen by oare minsken. De minsken wienen bang foar har. Hja hat wol gauris ien bitsjoend. Dan krigen de minsken krânsen yn 'e kessens. Dan gongen se nei de duvelbander ta. Gauris wie dat Greate Wopke fan Kûkherne.
De...
nl.verhalenbank.29496
Yn Feanwâldsterwâl hat in tsjoenster ien deatsjoend.
Der wienen guon ûnder dy tsjoensters, dy koenen fleane op in biezemstok.
De lju leinen duveldrek ûnder 'e drompel, dêr kaem in tsjoenster net oer.
Om 'e sawn jier moest in tsjoenster op syn minst ien deameitsje, oars moest hja sels stjerre.
nl.verhalenbank.29662
Alde Frânse Hinke út 'e Rottefalle wie in duvelbander. Mar sy koe ek tsjoene, seinen de minsken. Se roan mei de bolkoer, mar de minsken woenen har net yn 'e hûs ha.
Hja bitsjoende de bern. Dy hienen dan krânsen yn 'e kessens. Hja fleach op in biezemstok troch de loft.
nl.verhalenbank.29617
Njonken ús wenne in frou dy gong foar in tsjoenster troch. Hja wist dat sels wol. Mar wy leauden der net oan.
Se seinen dat se de bern bitsjoende en krânsen yn 'e kessens tsjoene koe. Hja ried op in biezemstôk troch de loft en koe har foroarje yn in kat.
Wie der ien bitsjoend, dan reizgen se nei de duvelbander ta.
Dat wie almeast Sierd Schaafsma fan...
nl.verhalenbank.32036
BETOVERDEN
Vaak lagen er te Loosduinen kleine rode sterappels, die verleidelijk glommen, langs de berm van de weg. Zij waren daar neergelegd door een van die kwaje, ouwe vrouwen, die heksen konden. Die appels mogen niet worden gegeten, maar moeten eerst zorgvuldig een dag en een nacht in een pul of een pot worden bewaard, bovenop een kast of in een...
nl.verhalenbank.32557
Stammerige Harm fan Twizelerheide wie in tsjoenster, seinen se. Hekse-Harm seinen se ek wol. Hy koe him yn in kat mei gleone egen foroarje, seinen se.
Hie ien krinten om 'e mûle of in seare holle, dan wie sa'n ien bitsjoend.
In bern dat bitsjoend wie hie in krâns yn 't holkessen. Dy krâns woarde der úthelle en opbrând. Earder woarde 't bern net better. By...
nl.verhalenbank.36314
Klaes Wytses v.d. Meulen wie kastlein to Broek. Hy hie us in kear in man by him yn 'e jachtweide sitten, dy syn namme wol my nou net yn 't sin komme.
Der stie in flesse drank boven op 'e tapkast, dêr krige dy man hwat út. Doe sette Klaes dy flesse dêr wer del.
Doe't er sa in pear hawn hie, sei er tsjin Klaes: "Ik sil dy flesse drank dêr wei komme litte,...
nl.verhalenbank.27456
Op in kear siet Hindrik Pyk (= H. Ophuis) op 'e Oenseheide by de Krúswei yn in boskje, mei it himd út. Hy fangde himsels de luzen ôf. Syn bern founen him dêr tafallich. Dy roannen hurd nei hûs ta en rôppen: "Mem, mem, heit sit yn 't boskje op 'e Oense-heide to luzefangen!"
Mar hwat wie 't gefal? Hindrik Pyk siet moai yn syn hoekje thús by de tafel. Hy hie...
nl.verhalenbank.19983
Ik haw yn Twizelerheide in tsjoenster kend, dy fleach samar op 'e biezemstok oer in hûs hinne. Dat die se yn de regel by nacht.
In tsjoenster moest om 'e sawn jier ien deatsjoene, oars gong hja der sels oan. Hja droegen froeger allegear in stikje duveldrek yn 'e klean. Dat wie om net bitsjoend to wurden. Der wie duveldrek it middel foar.
De tsjoensters...
nl.verhalenbank.33822
