Datasets - ISEBEL

Ik heb wel es heure vertelle, da vroeger ’n gruupke hekse, soms wel zeuven, acht, bé’j mekoar kwame um aandere minse te ploage. Ze zetten dan de poppen op ’n ré’jtje en gave ze de naam van degenen, ien ’t dörp, die ze woue peste. Ze nuumden dan bijvoorbeeld een naam: Hanneke Jansen, zullen we mar zeggen, en dan stoake ze de pop med’n nold of speld. Die...

acht

nl.verhalenbank.50481

Willem Everts wie duvelbanner yn Mouneein. Myn pake Tseard Dykstra moest ris nei him ta om in drankje. Pake hat it faek forteld. Doe't er by de duvelbanner kaem, sei dy: "As ik dat nou wol, dan komme jo net mei dat drankje thús." Dat like pake nuver ta. Hy sei: "Jo kinne my mear wysmeitsje, mar dêr leau ik neat fan." Mar ûnderweis doe sprong him de drank...

drankje

nl.verhalenbank.30978

M'n moeder heeft me ook nog eens verteld, dat er in een hofstee een heks was binnengekomen, door een kwast waar de prop uit was. Die heks was binnen. De paarden onrustig. Toen hebben ze weer een prop of een doekie in die kwast gedouwd. Ze hebben geen last meer gehad.

angst

nl.verhalenbank.50861

Imke en Durk fan Imke Ek op in Eastermarre merke tepte er foar Liuwe Berghús syn hûs de blêden fan 'e linebeam. Dat hat heit ek faak ferteld. Dy lineblêden smiet er yn 'e hege hoed en doe wienen it allegear gûnen. 'Oh, mei 'k ek in pear?' frege in jonge. 'Jawis wol', en Imke joech him in hânfol gûnen út 'e hege hoed. De jonge treau se yn 'e bûse, mar...

bladeren

nl.verhalenbank.13019

Dy stroper fortelde ek: "Sa'n dikke, swarte protte, sa hipte se fan 'e iene pôlle op 'e oare. Dan wie se oan 't tsjoenen. Sa seach ik har wol gauris."

dik

nl.verhalenbank.25409

U weet wel, dat ik voor enkele jaren van de mestkar gevallen ben en dat U mij toen nog behandeld hebt, omdat ik mijn heup bezeerd had? Nou, toen had er al een dag of wat een kikker, of wat wij dachten dat een kikker was, onder den grond zitten laren. Als we op den grond stampten hield het even op, maar kort daarop begon het weer. Nou 's ochtends, toen het...

achterna

nl.verhalenbank.9459

HIJ HAD ER GENOEG VAN In Mierlo klopte eens een jonge bakkersknecht aan de deur van een bakkerij. Zij werd opengedaan door de bakkersvrouw die weduwe was en de bakkersknecht vertelde het doel van zijn komst: hij zocht werk. De bakkersvrouw had juist iemand nodig en nam de bakkersknecht aan tegen kost en inwoning. Ze stelde echter één voorwaarde: hij mocht...

aannemen

nl.verhalenbank.49574

Vroeger had je d'r zat, waarvan ze zeje, dat ze konde tovere. Zo had je in Goudriaan een boer die spoke kon. Een ouwe boer. Je ging daar met paard en wagen van de dijk. D'r waren d'r in Noordeloos ok die konde tovere en die je in 't water konde late rije en die d'r voor zurgde dat de deure ope en dicht ginge, ok in de slaapkamer.

afgooien

nl.verhalenbank.57838

In ploats van bezetters wazzen dr ook menskn dai man laiver nich bie t vai zag. Oal Smidt was er zo aine. Wör van hum verteld dat e heksn kön en t vai kepot muik. As wie as kinder bie zien hoeskng langs muzzen keekn wie van vern al of de olle in de buurt was. Awwe dan zien hoes veurbie wazzen, wur ons t lichter tou; gevoar was weekn. In de staln mös hai...

ademen

nl.verhalenbank.43127

Dat vrouwtje kon toveren. Dat zal ik je vertellen. M'n vader kwam van 't land met een vracht aardappelen en de knecht zat boven op die vracht aardappelen. Maar ineens zat ie plat op z'n achterwerk op de dijk.

aardappel

nl.verhalenbank.72869

Der stienen us in keppeltsje mannen by in apelbeam. 't Wie mei in pretsje. Doe kom der in man oan dy't se allegearre wol koenen. "Dy man kin wol hwat", seinen se. Se mienden dat er mear koe as in oar. Mar doe kom der nòch ien by stean. Dy sei: "Ik sil 't jim net wite, mar ik sil 't de apelbeam wite, hwant ik mat it dwaen." Doe gong in dei of hwat letter...

appelboom

nl.verhalenbank.16811

Bie n boer dainden es n moal n grode knecht en n lutje knecht. Op n dag vuil et de grode knecht op, dat lutje aal man moagerder wur; ook was e zo stil en zee biekans niks meer. Hai muik zuk dr zörgn over en vruig aan zien kameroad: “Wilt, mien jong, doe vermoagerst bie de dag; wat he-st; scheelt die wat?” “Dat kan ik die nich verteln”, zee Wilt. Grode...

afrekenen

nl.verhalenbank.45695

Voader vertelde duk wa grutvoader es meegemak had. Toe grutvoader ’n keer van De Graaf kwam, liep er heel tied ’n zwarte kat med’m mee. Grutvoader vertrouwde da nie. En durrum schuptenie de kat ienens bé’j ’m weg. Mar toe sprong de kat ’m veur op de bors. En hé’j kon ze nie kwiet worre. De kat bleef zitte, hoe grutvoader ok schudde en trok. Hé’j mos ze...

borst

nl.verhalenbank.50465

Us heit hat us nei Grinslân west to takkebinen yn 'e buert fan Tolbert. Dêr wie allegear bosk. Hy slepte nachts by de boer yn 't strie op 'e koustâl. Mar dat strie, dat waerd stadichoan ûnder him weiskuord. Op it lêst hied er net in strieke mear ûnder him. Doe tocht er, dat sil de houn wol dwaen, mar dat wie sa net. Hy seach us goed om him hinne en doe...

angst

nl.verhalenbank.19676

Harm syn eigen wiif hat forteld, earst, yn 't bigjin fan 'e nacht, lei Harm njonken har op bêd. Mar even letter wie 't krekt dat der in koepânse njonken har op bêd lei. Dan wie Harm der op út to tsjoenen.

bed

nl.verhalenbank.22973

De nachtmerrie Twee paardenknechten sliepen samen in een bed boven de stal. De ene was een zware knaap die elke dag toenam in gewicht, de ander was zo dun als een lat en vermagerde zienderogen. Daar kon de dikke met zijn pet niet bij, en op een keer vroeg hij: "Hoe komt het toch dat jij steeds magerder wordt?" "Daar kan ik niks aan doen," zei de magere....

aanbreken

nl.verhalenbank.9554

Iemand, die de zwarte kunst verstaat en wagens wil laten stilstaan, moet eerst vragen of hij mee mag rijden. Bij weigering prevelt hij iets, waarop het paard kreupel wordt en hem niet kan voorbij komen. Mag hij eindelijk meerijden, dan prevelt hij weer iets, en het paard wordt weer even zoo als vroeger. De vader van mijn zegsman had het van een smid te...

formule

nl.verhalenbank.9256

Mijn grootvader woonde op Urk, en me grootmoeder heb me dikwijls verteld dat, toe zij jong was, er ook een vrouw was die kollen kon. Dat wijf gaf den kinderen dikwijls wat, maar me grootmoeder wier altijd door haar ouders gewaarschuwd het niet op te eten. Op een goede keer kwam me grootmoeder, dat toe een jonk meissie was met een paar van die roode...

afpakken

nl.verhalenbank.9195

Mensen, die speelkaarten of iets dergelijks laten dansen: Het hier volgende heb ik zelf beleefd. De man, waarover het gaat, leeft nog. In mijn schooljeugd ging ik met mijn ouders ieder jaar naar de kermis in Tegelen, naar een kennis. Dit was de fabrikant Hekkens. Ik speelde daar ieder jaar met zijn Giel, die een kameraad had, die men Wum van de Sjeef...

afnemen

nl.verhalenbank.69408

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur