Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
50 results
Dutch Keywords: verschijnen Narrator Gender: male
Een man kwam de kante van Wijk af naar Andel, door de polder. Daar was een spook, dat had zich veranderd in een ezel. Hij vloog d'r op af en sloeg de ezel voor z'n kop. Efkes later was de ezel ok weg. Want da was een spook, dat kon naar willekeur verschijne en verdwijne.
nl.verhalenbank.72916
Op de Heilige Berg tussen een dikke boom en de beek zagen ze telkens een witte gedaante. Elke dag was die er te zien. Maar 't gekke was, als je der dicht bij kwam, dan was die gedaante opeens verdwenen.
nl.verhalenbank.21708
Age Bergsma (wennet nou op 'e Sweach) seach ris op in nacht trije dames, alhiel yn 't wyt, hjir deun by. Hja gongen oerdwars. "Doe't ik der oan ta wie," sei er, "wie der neat mear."
nl.verhalenbank.20395
Der wie in faem, dy hie in berntsje krige. Hja hie der gjin man foar. Doe hat se dat bern foar de bargen smiten. Mar letter, as hja de bargen fuorje moest, dan forskynde dat bern altyd wer as geest. Dan lei it de hantsjes om 'e rânne fan 'e trôch hinne.
nl.verhalenbank.19858
En dan had je in 't ouwe Zwijndrecht nog een man, ja in die ouwe tijd werde d'r van zulke verhale verteld, je zatjuin te schille, sjalotte te schille, de vreemdste verhale. Die man, hè, die had iets op 't water gezien. Hij wist niet te zegge, hoe 't eruit zag, maar op een gegeve moment zag die iets op het water. Hij is d'r lid van de kerk door geworde.
nl.verhalenbank.72579
Yn 'e Harkema wennet in man fan sa'n fyftich jier. Hy is widner en hat syn wiif forlern. Nou doart er jouns net allinnich it tsjerkhôf yn 'e Harkema foarby, hwant dan komt de geest fan syn wiif by him. Dat is al in pear kear gebeurd, seit er.
nl.verhalenbank.19923
To Hurdegaryp, dêr't earder dokter Bontekoe wenne hat, dêr is in homeije, dêr stiet de hekke altyd fan iepen. De bargeriders fan Broeksterwâlde moesten dêr yn 'e nacht fan tongersdei op freed altyd lâns. Op in kear sieten der twa Broeksters op sa'n bargewein. Doe't se oan 'e hekke ta wienen, sei de iene: "Sjoch, dêr giet in frommes hinne yn 'e...
nl.verhalenbank.30419
"Ik denk dat een bepaalde plek op mijn werk een spookplek is, heb er al meerdere keren dingen gezien en ook een collega heeft daar iets gezien. Denk dat het een soort vortex is, of een portal, hoe je het ook wilt noemen. Mijn werkplek is zo'n 34 jaar geleden gebouwd op een plaats waar turf werd uitgestoken, dus geen oud gebouw maar wel een plek met een...
nl.verhalenbank.49910
Heit en dy wienen us op in joun mei in ploechje jongfolk nei Eastemar ta to apelstellen. Mar it woe net. It wie noait liker as woarden se keard. Dat sy gongen mar werom. Mar sy woenen apels ha. Dat doe soenen se it noch us bisykje by Goaitsen Rôt (= G. Veenstra). Mar dêr komt in wite juffer oan op 'e fyts, dy't samar ynienen weiwurdt mei fyts en al. Dat...
nl.verhalenbank.22097
Myn bruorren Tamme en Wytse hienen elk in faem yn Drylst to wenjen. Dêr hienen se ris togearre op 'e fyts hinne west. Doe't se weromkamen yn 'e neinacht, doe wienen se sahwat oan 'e Wergeaster mar ta, by Idaerd, doe hie Wytse ynienen sein: "Sjoch, dêr is in fanke, dy rint dêr by 't foarste tsjil fan myn fyts lâns." Fuort dêrnei hie Tamme itselde fanke...
nl.verhalenbank.31902
Myn broer Wytse - dy't forstoarn is - en ik reizgen togearre nei Drylst nei in pear susters, skippersdochters, dêr't wy doe forkearing mei hienen. De moarns werom reizgen wy oer Dearsum. 't Wie dêr tusken twaën en trijen yn 'e nacht. Ik sei tsjin Wytse: "Ik sjoch twa froulju op 'e dyk." "Ik èk, krektlyk", sei er. Ik sei: "Ien mei in reade en ien mei in...
nl.verhalenbank.31527
Der wie in fanke, dat wenne by har beppe yn. It âld minske hie in toverboek. Op in kear siet se by de tafel to sliepen. It boek lei op 'e tafel. Doe krige it fanke it boek en bigong der yn to lêzen. Wylst kom der allegear libben guod ta de hurddobbe út. Doe't it âld minske wekker woarde sei se tsjin 't fanke: "Gau, gau, siz my, hwatstû lêzen haste." It...
nl.verhalenbank.17622
Myn oerpake wie in kear op 't lân oan 't ploegjen tichte by de Boppewei (tusken de Westerein en de Feanwâldster wei). Doe seach er dêr op 'e Boppewei ynienen in wyt hynder oankommen mei in wite juffer der boppe op. Dy ried op him yn. Pake waerd deabinaud. Hy seach it hynder en de juffer hiel dúdlik. Doe seach er krekt even in oare kant út. Doe't er wèr...
nl.verhalenbank.25081
Twa feinten kamen fan Ljouwert. Ien dêrfan wie myn swager. Doe't se sahwat oan 'e molkfabryk fan Gytsjerk ta wienen, seagen se in faem op 'e fyts oankommen. Sy wie ljochtblau yn 'e klean en de beide maten seagen har sahwat tagelyk. Sy makken noch in grapke en de iene sei tsjin 'e oare: "Hwa fan ús beiden mat dy ha?" Mar doe't se sahwat oan har ta wienen,...
nl.verhalenbank.20063
Tusken Rottefalle en Houtigehage hat froeger in hûs stien, dêr wie letter allinne it hoarnleger mar mear fan oer. 't Wie in hoeke greid. Dêr hawwe ris guon mei 't hea oan 'e gong west. Doe is dêr samar in juffer ta de groun út kom. Ien hie har de heafoarke tastutsen. Doe wie se samar wei woarn.
nl.verhalenbank.24588
Skoanheit en skoanmem wienen ris op in joun to praten by Jan Wopkes. Dy wenne by de Liuwepoel. Sy wienen oan Tije van der Meulen ta, doe wie dêr in frou fan 't hiem kom. 't Wie midden yn 'e nacht. Heit en mem moesten nei de Singel ta, dêr't se wennen. Doe't heit dy frou seach, sei er: "Och heden, âlde Antsje sil der wer op út." Hja hie in greate ljochte...
nl.verhalenbank.32739
Hindrik burdman (= H. de Vecht) hie in boek kocht, dêr't er fan alles út learde. Sa koed er wite kninen ta de hurddobbe útkomme litte, as er dêr yn lêsde. Letter moest er alles weromlêze, dan gongen se wer ta de hurddobbe yn. Mar it gong sa fier mei him, dat hy woarde op 't lêst bang yn eigen hûs. Doe is er fan binaudens noch grifformeard woarn. 't Wie...
nl.verhalenbank.23386
Myn buorman hie us west to jounpraten. Hy wie sa'n fyftich jier âld. Hy stapte de wei del. En doe kom er op in plak dêr wie in gloppe yn 'e wâl. Dêr groeide gjin beammeguod. Doe kom dêr hwat út dy gloppe wei - it wie in gestalte en hie in gesicht. Sahwat as dat fan in frommes, fortelde buorman letter. Dy gestalte kom op him ta. Dy kom al tichter en...
nl.verhalenbank.21974
Ik haw ris op in winter yn 'e Falom nei de froulju west. Doe't ik weromkaem snijde it omraek. Ik siet foaroer op 'e fyts mei de earmen oer 't stjûr. Sa ried ik de kant nei de Westerein út. Doe kaem dêr in frommeske oan, dy roun of sweefde tusken de tramrails. Ik seach har net earder as doe't se neist my wie. Ik seach oars neat as in ruten bloeske en se...
nl.verhalenbank.31992
Ik haw in boer kend, dy wie troud. Mar syn frou stoar. Hy hie har foar har dea biloofd, hy soe net wer trouwe. Mar hy krige wer in frou. Mar as hy der mei syn twadde frou op út soe mei de tilbry en sy spanden it hynder yn, dan stie de earste frou al ré by de takkebult. Dy woe èk mei. Sy koe de rêst net krije omt hy him net oan syn bilofte hâlden hie.
nl.verhalenbank.22779
57