Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
86 datasets found
Dutch Keywords: verschijnen verdwijnen
Myn bruorren Tamme en Wytse hienen elk in faem yn Drylst to wenjen. Dêr hienen se ris togearre op 'e fyts hinne west. Doe't se weromkamen yn 'e neinacht, doe wienen se sahwat oan 'e Wergeaster mar ta, by Idaerd, doe hie Wytse ynienen sein: "Sjoch, dêr is in fanke, dy rint dêr by 't foarste tsjil fan myn fyts lâns." Fuort dêrnei hie Tamme itselde fanke...
nl.verhalenbank.31902
Op de Heilige Berg tussen een dikke boom en de beek zagen ze telkens een witte gedaante. Elke dag was die er te zien. Maar 't gekke was, als je der dicht bij kwam, dan was die gedaante opeens verdwenen.
nl.verhalenbank.21708
Myn broer Wytse - dy't forstoarn is - en ik reizgen togearre nei Drylst nei in pear susters, skippersdochters, dêr't wy doe forkearing mei hienen. De moarns werom reizgen wy oer Dearsum. 't Wie dêr tusken twaën en trijen yn 'e nacht. Ik sei tsjin Wytse: "Ik sjoch twa froulju op 'e dyk." "Ik èk, krektlyk", sei er. Ik sei: "Ien mei in reade en ien mei in...
nl.verhalenbank.31527
Minse Griper fan Boelensloane - myn âldomke - hie in toverboek. Dêr hied er ris yn lêzen. Doe wie der fan alles op 'e lappen kom. Doe moest er alles like hurd werom lêze. Mar dat koed er sa hurd net. Doe wienen de roeken allegear al om him hinne yn 'e hûs west. Hy hie fan alles al prebearre om tiid to winnen. Hy hie earten en beannen trochinoar mingd, mar...
nl.verhalenbank.25592
Hindrik Ophús syn suster Ot - de mem fan âlde Ale - wie ek in tsjoenster. Mem en Jannemuoi wienen us in kear nei beppe ta. De bern wienen mei en dy wienen wylst oan 't toarnbeisykjen. Doe kom der in dikke kat oan, dy woarde wei ûnder 'e boskjes. Doe stie der ynienen in frommes foar de bern. 't Wie Ot. "Berntsjes," sei se, "binne jim oan 't...
nl.verhalenbank.23531
Witte Wieven Dominee Detmar, te Ede, kwam laat terug van het bezoek bij een ouderling en moest de Witte Wieven bij Kernhem passeren. Hij voelde zich ongerust, er zou hem iets gebeuren. Toch ging hij. Op het Hooge Dennenboschje verscheen hem een witte juffer. Dominee zei: "Ben je van God, dan staat, ben je van de duivel, dan gaat." En de gedaante verdween.
nl.verhalenbank.13627
Myn heit wie trije jier, doe forlear hy syn âlden al. Hy woarde greatbrocht by âlde Abraham van der Leest, syn omke. Froeger gongen se to meanen mei de Earnewarren. Dan moesten se de Prikwei del. Dêr moesten se dan neigersmeane. Heit en Abraham wienen togearre. "Jonge," sei Abraham tsjin heit, "wy koenen wol hwat blêdreid ôfmeane yn dy sleatskant. Dan...
nl.verhalenbank.24514
Sa goed as ik it yn ‘t ûnthâld ha, sil ik de stoarje fen it Drylster tsjerkhôfspoek forhelje, sa ‘t ik it fortellen heard ha. Om 1830 hinne, wier der om it tsjerkhôf hinne in grêft, sadat it eins in eilântsje wier, en stie it mei de strjitte yn forbining troch in brechje, dat ôfslten wier mei in houten rafterstek. Nou gou doedestiids it sizzen, dat...
nl.verhalenbank.72430
Lytse Kees wenne yn Drachtster Kompenije. Guon wienen wol us by him om 'e doarren. Dan seagen se dat er samar in leger soldaten ta de hurddobbe komme liet. Even letter liet er se der wer ta'n yn gean.
nl.verhalenbank.25583
Der wie in faem, dy tsjinne by de boer. Dy faem woe noait forkearing ha. Hja krige wol genôch oansyk, mar sy stegere alle manlju ôf. Dêr woarde se faek om pleage. Op in kear, doe't se wer ris tige narre woarn wie, doe sei se: "Goed, de earste de bêste, dy't om my komt, dy bliuwt, as wie 't de duvel ek." De earste dy't kom, mocht bliuwe. De frou seach dat...
nl.verhalenbank.19737
§2e, fol. 2a. Een dochter van „de heer W.”, werkzaam bij het Ministerie van Justitie te Den Haag, vertelde mij dat haar vader, wanneer „het occulte” ter sprake komt, altijd zegt: „wij weten niets, of hoogstens maar héél weinig van die duistere dingen”. Bestaat het gezelschap uit „erg vertrouwde relaties”, dan vertelt hij wel eens, dat hij vóór de oorlog...
nl.verhalenbank.48578
Toevoegen aan §4, fol. 466 II (1951): Harmen van Eck – 31 jaar oud, fotograaf, gehuwd, 2 kinderen- is de jongste van de twee zoons, geboren uit het huwelijk van „Mevr. N.v.E.- S.”. De verhouding tussen hem en zijn moeder wordt uitstekend genoemd, hartelijk en vertrouwelijk. Zijn vader, die een antiquariaat bezat en dreef, is omstreeks zes jaar geleden...
nl.verhalenbank.48544
To Kollumersweach wenne in mantsje yn in earme-keamer, in eintsje fan 'e wei ôf. Dat wie in echte tsjoenster, dêr hienen se allegear in skalk eech op. De beide âldste bruorren fan myn frou hawwe him jouns wol by de fjûrpot sitten sjoen, dan pripke er yn in popke. Dan wienen der wer guon dy krigen pine. Op in kear doe seagen myn sweagers him wer allinne yn...
nl.verhalenbank.33082
Us mem fortelde, hja soe op in kear in prater ha. Dat wie Hinke-muoi, dy wenne by it tolhek to Sumar. Hja hienen ôfpraet, hja soenen elkoar tomjitte rinne. Us mem roan de Burgerreed del. Doe seach se Hinkemuoi oankommen. Doe't se by de hekke wienen sahwat op healwei sei mem tsjin Hinke-muoi: "Kom, dêr wiest al." Hja hie 't net sein of hiele Hinke-muoi wie...
nl.verhalenbank.31483
Der wie in faem, dy wie to reedriden west oer iis. Mar hja koe net in feint krije. Dat siet har danige dwars. Hja kaem thús en doe sei se ûnder iten: "Dêr duvel, hastû ek hwat", en doe smiet se in stik iten fuort. Doe kaem de duvel by har. Doe wie se deabinaud. Hja sei: "Heare, help my." Doe is de duvel wer ôfset.
nl.verhalenbank.31126
't Was een veulen. Een boer rijdt met paard en wagen en een veulen komt en legt de voorpoten achter op de wagen, zodat het paard de kar niet meer kan trekken. Na een schietgebed verdwijnt de duuvel weer.
nl.verhalenbank.13422
Bij Aant. 1949, fol. 344c: Gradus van de Pol, 59 jaar (zie ook Aant. 1948, §7, fol. 322), zegt „sinds zijn volwassenheid” kabouters te zien, „wel tien of twaalf keer per jaar”. Hij is invalide, heeft „allerlei rugklachten” en ontvangt een invaliditeitsuitkering waarvan hij als weduwnaar „best kan bestaan”. Buitendien handelt hij - „dat is zijn...
nl.verhalenbank.48591
Piter Poes wie ek in krûdesiker. Minsken kamen by him om rie as hja sels of it fé mei sykte to kampen hienen. Piter joech dan rie en se namen krûden fan him mei. Op in kear kaem Klaes Heddema fan 'e Tike by him. Klaes hat it my sels forteld. Doe't Klaes dêr yn 'e hûs kaem siet Piter to lêzen yn in boek. Wylst kamen der allegear roeken om 'e doar. Se...
nl.verhalenbank.32313
Der wie in fanke, dat wenne by har beppe yn. It âld minske hie in toverboek. Op in kear siet se by de tafel to sliepen. It boek lei op 'e tafel. Doe krige it fanke it boek en bigong der yn to lêzen. Wylst kom der allegear libben guod ta de hurddobbe út. Doe't it âld minske wekker woarde sei se tsjin 't fanke: "Gau, gau, siz my, hwatstû lêzen haste." It...
nl.verhalenbank.17622
De oerpake fan beppe Hiltsje van der Weide dy wie nei Feanwâldster merke. Hy siet dêr yn 't café. Hy hie tofolle hawn en swetste en swearde nochal hwat. Hy wie foar neat bang, sei er. 't Woarde al letter. "Dû mast ek fuort," seinen se tsjin him, "hwant dû mast de Boppewei del, en dû wytst wol, dêr spûket it." Doe sei oerpake mei in grou flokwurd: "As dêr...
nl.verhalenbank.25082
35