Datasets - ISEBEL

't Grootste doil van mien levend heb ik touhollen in Ter-Hoar bie Troapel. En inderdoad was doar wol es spokerij en hekserij. Dou ik jonk was, was 't maist haide. De oln zeden den voak:“Doar deugt het nait.” Den wozzen ze gevoarleke stee'n, woar aine wat zain of heurd har. Nou mout ik joe vertellen dat ik nait biegeleuvig bin. Doarom heb 'k nooit veul...

avond

nl.verhalenbank.42866

Twa bruorren: Piter en Knjillis Alma fan 'e Harkema hienen ris op in nacht to murdzjen west. De hounen hienen se by har. Dy hounen hienen foet hawn fan in murd. Dy hounen wienen jammerjend wer op har ynkom, sa bang hienen se west. Doe hienen Piter en Knjillis sein: "Hwat mankeart dy hounen?" Sy waerden sels ek in bytsje bang. Doe sei de iene: "Sjoch dêr...

nl.verhalenbank.29352

To Kollumersweach wenne in mantsje yn in earme-keamer, in eintsje fan 'e wei ôf. Dat wie in echte tsjoenster, dêr hienen se allegear in skalk eech op. De beide âldste bruorren fan myn frou hawwe him jouns wol by de fjûrpot sitten sjoen, dan pripke er yn in popke. Dan wienen der wer guon dy krigen pine. Op in kear doe seagen myn sweagers him wer allinne yn...

nl.verhalenbank.33082

Heit en myn broer wienen oan 't terskjen. Doe siet der in hiele dikke kat yn 't achterhûs. Sy hienen dy kat yn 'e rekken en formoeden wol hwa't it wie. Myn broer joech him in slach mei de heafoarke. De kat wie dea (tominsten, dat mienden se). Sy soenen in gat meitsje en de kat bidobje, mar doe woardde der roppen: "Kofje drinke!" Dat doe soenen se de kat...

begraven

nl.verhalenbank.16892

Willem Ophuis dat wie in omke fan my. Dy hie nei syn broer Piter nei Eastemar ta west. Op 'e joun kom er werom. Op 'e Swarte Wei kom der in fôlle achter him oan. Dy fôlle hat oan 'e Harkema oan syn doar ta mei him roan. Doe wied er ek samar ynienen fuort. Dat hat de duvel west.

avond

nl.verhalenbank.12349

Yn 'e stêd Grins krigen twa bruorren rûzje yn 't sliepsté. Doe hat de iene de oare formoarde. Dêr is in sang fan. It wie allegearre bloed, en dat bloed ha se noait út 'e flier krije kind. It gong om twahûndert gounen, dy't yn 't bêdstrie sieten.

200

nl.verhalenbank.20909

Wy wennen yn 'e Harkema. Ik arbeide op 'e plaets fan Gosse van Dam op it Wytfean, en myn broer Sjirk wie dêr njonken arbeider, by Bouwe van der Meulen. Alle moarnen bitiid fytsten wy nei 't Wytfean ta, mar wy wienen hast noait by elkoar. Op in moarn bitiid wie der ien foar my op. Dat gebeurde sahwat op it plak, dêr't nou de Fablo-fabryk stiet. Ik fytste...

broer

nl.verhalenbank.33168

Veurloop. Ik zel joe verteln van aign belevenisn. Wie betrokn es 'n keer 'n nei huus; was 'n winkel in. Nou gebeurde 't voak, dat ik, as 'k noar de winkel tou luip, 'n vrou achter mie aanloopn zag. Zai har 'n widde mutse op ze har gain bain-n. Dou dat maor nait ophuil, muik ik mie zörge en zee 't teegn voader. Dei wol d'r eerst niks van waitn, mor dou e...

aannemen

nl.verhalenbank.44135

Wé’j, mien bruur en ik, moste boorde gon hoale bij Betje de striekster. Die wonde onder ’t gemeintehuus. We liepe terug dör de Nimwegse stroat. Onzen Hend zèj ienens: “Kiek, ’n zwarte kat, die vör ons uutlup”. Da leek nie bes. Zwarte katte ware nie te vertrouwe. Ik schupte durrum de kat van de weg af. En we hemmen ze nie mer gezien.

angst

nl.verhalenbank.50415

Die hemmen mien oudste bruur en ik eiges gezien. We sliepe opte opkamer. Mien bruur wier wakker van ’n hel lich. Hé’j zag dör ’t raam ’n grote vuurbol. Hé’j makte mien ok wakker. En toe zage we allebei ’n grote vuurbol wel twintig tot dertig centimeter breed. Hé’j gaf heel helder lich. Hé’j bewoog van zuid nor noord. Een hortje dornoa was ie weg.

's avonds

nl.verhalenbank.50416

Doe't ik noch sa'n jonge wie, gong 't der by ús soms hiel bot oan wei. Dat wie altyd yn 'e nacht, as wy in skoftsje lein hienen. Op in nacht kom myn broer Sjoerd thús. Hy gong op bêd. Even letter, doe fornom er hwat. Der stie in hiel fremd lyts keardeltsje ynienen by ús oer 'e flier. Syn holle kom mar krekt boppe de sitting fan 'e stoel. 't Mantsje wie...

bang

nl.verhalenbank.26234

Spontaan vertelde de broer van den heer Eysker ook de geschiedenis van klaverenboer, mij meegedeeld door mijn Zuiderwouder. Zijn grootvader had met anderen een rondje. Op dat rondje gebruikten zij meestal een borreltje. Op een goeden avond had niemand lust om een flesch drank te halen. Toen zei er één: "Ik zal klaverenboer er om uitsturen, op voorwaarde...

aanpakken

nl.verhalenbank.9053

Spookdieren 'k Hoor het mijn broer, die een jaar of 8 ouder was dan ik, nog vertellen, toen hij op een herfstavond thuis kwam. Hij was naar een plaats geweest in de nabijheid van Steggerda. Een eenzame weg liep door verschillende landerijen. En 's avonds op de terugweg om ongeveer 12 uur, bij zeer donkere lucht en geen maneschijn gebeurde het. Misschien...

afgelegen

nl.verhalenbank.13415

Geachte heer Koman, In het Brabants Dagblad van 22 juni jl. hebben we gelezen over de zoektocht van u en uw collega's naar verhalen. Het volgende verhaaltje is heel klein en niet van groot belang maar echt gebeurd volgens de oorspronkelijke verteller, onze grootvader van moeders zijde. Mijn opa Bertje van de Goor (1862-1948) had met onze oma Maria van...

's nachts

nl.verhalenbank.47279

Wat ik nou vertel, is ok waar gebeurd, bij ons thuis op de molen. 't Was sterk ijs en vader die ging visse onder 't ijs. M'n moeder zegt een poossie later: "Ik ga eve naar buite, om de eerpels af te giete" . Affijn, ze giet de pot leeg en met dat ze dat doet wordt d'r geroepe, dat vader d'r ankomt. Moeder kijkt op en ze giet het kokende aarpelwater over...

aardappels

nl.verhalenbank.57954

Bijgeloof Men schrijft aan het Huisgez.: Gebeurd te L. in de Meierij. Een meisje is met haar broer en vader op 't veld aan 't werk en steekt bij ongeluk met de riek in haar voet. De riek wordt er uitgetrokken en de broer als de wind met de riek naar huis, waar hij er een stuk spek aansteekt. Het meisje op het veld kon voelen, vertelde ze, dat het spek er...

aanleiding

nl.verhalenbank.39590

Witte Juffers Op een najaarsdag, misschien wel vijftig jaar geleden, reden mijn broer Sio en ik naar Middelburg om een voer hooi af te leveren. Hoe het kwam weet ik niet meer, maar we kregen woorden met den hooikoopman, en toen we wegreden riep hij ons nog na, dat hij ons wel zou krijgen. 't Duurde een heelen tijd voor we onze zaken in de stad hadden...

aanzetten

nl.verhalenbank.38972

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur