Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
20 results
Dutch Keywords: verbranden krans
Tsjoensters moakten kronen in 't kussen. As se die forbrandden dan was de olle heks dood.
nl.verhalenbank.27322
As se de krânsen opbrânden, dan forgong de tsjoenster fan 'e pine. As se yn 'e krânsen stutsen mei nuddels, dan krige se ek pine.
nl.verhalenbank.24153
Myn suster hat ek bitsjoend west. In tsjoenster hie har guod jown, dat hat se opiten. Hja hie krânsen yn 't kessen. Doe't se dy forbrând ha, ha de katten èk sa raesd.
nl.verhalenbank.28158
Dêr wenne neffens heit ek in âld wiif, dy bitsjoende de bern. Hja foroare har yn in boarre. De bern dy't se bitsjoende wienen alle ûren wekker. Sa wie der ek us in bern, dat se bitsjoend hie, dat raesde ek altyd. De âlders tochten: dat mat ophâlde. It kessen woarde iepenskuord dêr't it bern op slepte. Dêr siet in krâns yn, dy hellen se der út. De man hie...
nl.verhalenbank.26174
In bern rekke faek bitsjoend as in tsjoenster sa'n bern hwat joech, in apel of sa. Dan kommen der krânsen yn 'e kessens en woarde it bern siik. Dan gongen de âlden nei Wopke ta. Wopke joech har in flesse drank mei foar it bern. En dan sei er: "Pas op, as der guon by jimmes yn 'e hûs komme. Dy flesse meije se net sjen." De krânsen yn 't kessen moesten...
nl.verhalenbank.21471
Minsken dy't bitsjoend wienen, hienen gauris krânsen yn 't holkessen. Dat wie it wurk fan 'e tsjoenster. Sadré der trije krânsen fol wienen, dan wie deselde dy't bitsjoend wie, dea. De krânsen moasten der úthelle en forbarnd wurde. As men froeger mar in bultsje yn 'e fear fielde, dan woarde it kessen al lostoarnd, fral as der in tsjoenster yn 'e buert...
nl.verhalenbank.20790
As de krânsen, dy't yn in kessen sitte, forbrând wurde, forgiet it frommeske - de tsjoenster- fan 'e pine. Guon tsjoensters hâlde der popkes op nei, dêr't se mei nuddels yn stekke. Om de tsjoensters to kearen docht men duveldrek ûnder 'e drompel fan 'e doar. Dêr kinne tsjoensters net oer komme.
nl.verhalenbank.17704
Yn Sweagerbosk dêr wenne âlde Tryntsjemoai. Dat wie heit syn beppe. De minsken dy't dêrfoaroer wennen hienen hinnen. De frou dêrre dat wie in tsjoenster. De hinnen kommen hyltyd op beppe har gerjochtichheit. Dan jage beppe se wer fuort. Doe woarden dy minsken lulk. Beppe woarde siik. Der sieten krânsen yn har kessen. Se wie bitsjoend. Dat hie dat minske...
nl.verhalenbank.20563
Achter Burgum wennen minsken, dy hienen in bern en dat rekke bitsjoend. Sy gongen nei de duvelbander ta en dy sei, it wie in âld wiif dy't it dien hie. Sy moesten it kessen mar ris neisjen en de krânsen dy't der yn sieten forbrânne. Sy moesten der foar soargje, dat alles goed ticht wie, de kaeisgatten en de skoarstiens ek, en de doarren op slot. Der siet...
nl.verhalenbank.25637
Alle Tet wie de greatste tsjoenster fan 'e Harkema. Sy wenne op 'e Bulten. Sy koe har yn in kat foroarje. Op in kear, doe't se as kat oan 't spûkjen wie ha se har op 't eech slein. Sûnt hie 't minske altyd in blau eech. Ik haw har noait oars kend. Tet bitsjoende de bern. Dan gong ien fan 'e âlden nei greate Wopke ta. Dy joech in drankje mei en dan sei er:...
nl.verhalenbank.27725
Yn froeger tiid is 't gebeurd, dat der ergens yn 'e Grinzer Pein by minsken hyltyd in fremde kat by de doar siet. Ik wie doe noch mar in jonge. As dy kat der wie, gebeurde der altyd hwat. Der stoar in kou of ien fan 'e bern waerd siik of sokssahwat. Dat die dy kat, dat wie in tsjoenster. It wie de mem fan Sierd Polderdyk dy't it die. As de frou de kat by...
nl.verhalenbank.24183
Yn 'e Houtigehage wennen minsken dy hienen in jonkje. Dat rekke siik. Doe gongen se nei de duvelbander ta, hwant der siet alhiel gjin groede yn 't bern. Dy sei: "It bern is bitsjoend." Sy ha op syn oanwizing it kessen leechhelle. Dêr siet in krâns yn. Doe ha se alles yn 'e hûs goed tichtmakke. Alle iepeningen. 't Kaeisgat en 'e skoarstien en alles. En doe...
nl.verhalenbank.27516
Mar Oene Krop wie ek in greate tsjoender. De minsken doarsten him net yn 'e hûs to litten en net by it fé. Hy makke se samar siik. Myn broer wenne yn Ljouwert. Hy hie in jonkje, dat wie altyd siik en gammel. It wie noait fleurich lyk as oare bern. It siet echt yn 'e pogge. It woe net boartsje en it wie mear dea as levend. Doe kom dêr ris in swager fan...
nl.verhalenbank.38152
Ik wie in jonge, doe hat Gjets Jel my ris in pepermuntsje jown. Doe't ik thúskom, sei mem: "Hast it opiten?" "Ja", sei 'k. "Dan bist bitsjoend", sei mem. "Dan sil 'k mei dy nei Frânse Hinke." Doe rekke ik mei mem nei dat minske ta, dat yn 'e Rottefalle wenne. "Ja," sei se tsjin my, "dû bist bitsjoend. In âld minske docht it. Dy foroaret har yn in swarte...
nl.verhalenbank.23573
Rikele Myt wie in greate tsjoenster. Sy helle altyd wetter út 'e put by myn memme suster Trynmoai. Doe rekke it dochterke fan Trynmoai bitsjoend. 't Bern gûlde jouns altyd, dan hie 't stumper pine. Doe gong Japik-om nei de duvelbanner ta. Hy krige guod, dêr moesten de mem en it berntsje elk fan ynnimme. En it bern moest fan 't boarst. Doe frege Japik-om:...
nl.verhalenbank.19497
Myn jongste broerke rekke siik. Hy bigong der al mar minder út to sjen. Syn troanje woarde wilich. Doe gong heit nei greate Wopke fan Kûkherne. En dêr wie 't al sa, it jonkje wie bitsjoend. Wopke joech heit in drankje mei, dêr moest it bern fan ynnimme, sei er. Mar hy warskôge heit, heit moest werom net troch de bosk gean, hwant dan soed er ophâlden wurde...
nl.verhalenbank.16770
Grouwe katten binne tsjoensters. Dikke Harm hie in jonkje. Dat jonkje rekke siik en bigong to sukkeljen. It woe net bikomme. Doe moest Harm nei Kûkherne ta. Harm woe net, mar 't wiif die gjin lichten. Dat op 't lêst liet Harm him biprate. Doe't er in eintsje op stap wie, kom 't wiif him achternei rinnen mei 't mûtske fan 't bern. Dat hie Harm noch...
nl.verhalenbank.23595
Dyselde omke wie in bern fan acht jier, doe rekke er bitsjoend. Alde Klare wie in heks, dy die dat. Omke syn mem hiet fan Wike. De âlde heks kom faek by harren. Dan sei se: "Och Wike, doe de planke even over. Ik wil even de kleine jongen zien." Hwant omke en dy hienen in draei oer de feart. Klare wenne yn 'e buert. Hja kom der dan yn en krige kofje. Faek...
nl.verhalenbank.19619
Alle Tet wie in greate tsjoenster. Sy koe harsels yn in pod foroarje. Sa kom se dan by de minsken op bêd. Sy wie de greatste tsjoenster fan 'e Harkema. Mar âlde Eke wie ek in tsjoenster. Dy hat us in bern bitsjoend. It bern woarde gammel en siik. Doe gong de man nei Wopke fan Kûkherne ta. Dat wie dêr de duvelbander, dêr reizgen se út 'e Harkema...
nl.verhalenbank.19559
Ik wie fiif en twintich jier, ik frijgeselle by myn broer. Dy hienen in jonge, dy wie siik. Op in kear gong ik nei Hinke Kaert ta, de kaertlizter fan Nijebrêge. Ik sei tsjin Hinke: "Myn omkesizzer is siik." "Ja," sei se, "dy is bitsjoend. Hjir wennet in duvelbander yn Nijebrêge, dêr matte jo mar ris hinne." Ik dêr hinne. Doe joech dy my hwat guod mei. Hy...
nl.verhalenbank.21015
21