Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Tovenaars kunnen niet sterven als hun toverboeken niet verbrand zijn
Mijn grootvader heb ik altijd horen zeggen dat tovenaars niet konden sterven als hun boeken niet verbrand waren, omdat ze niet wilden dat iemand hun macht overnam, en daardoor komt het dat er nu bijna geen tovenaars meer zijn, maar dat er nog wel heksen rondlopen.
nl.verhalenbank.35635
Spookdieren
Als men vroeger 's avonds laat na het werk nog het paard naar de weide ging brengen, gebeurde het meermalen, dat er een kat op een hekkepaal zat, die dan zei "je kunt mij er toch niet afslaan". Dikwijls sloeg je door haar heen als door een geest. Mij moeder verhaalde zeer dikwijls het volgende, hetgeen ze vernam uit de mond van een blinde...
nl.verhalenbank.13433
De boeken van een heks moeten verbrand worden, anders kan ze niet sterven
Het was bekend dat de heksen allerlei heksenboeken bezaten, waaruit ze hun formules hadden om de mensen te kunnen plagen. Als ze gingen sterven, moesten die boeken verbrand worden, anders kon de heks niet sterven.
nl.verhalenbank.35783
Sake Postma syn wiif yn Twizelerheide is ek deatsjoend. (Ik ha letter by Sake wenne as húshâldster) Hja hie krânsen yn 't bêd. Se tinke dat Janke dat dien hat. De krânsen ha se forbrând. Ik sei, hja hienen alles ticht dwaen matten, de skoarstien en alle kieren en ek de kaeisgatten. Dan hie de tsjoenster in jiskebult woarn.
Janke wie Sake syn buorfrou.
Myn...
nl.verhalenbank.20013
Heksenmeester kan niet sterven wanneer zijn boeken niet verbrand zijn
Mijn vader is ook heksenmeester geweest en ie had veel boeken, waarin ie vaak zat te snuffelen. Toen ie zijn dood voelde naderen, beval ie ons moe al die boeken te verbranden. Ons moe ver-borg ze echter en zei toch dat ze verbrand waren, want gelijk alle vrouwen wou ze er wel eens in...
nl.verhalenbank.35813
Der wie in fanke yn Zevenhuizen, dat woarde samar ynienen slim siik. Alles roun har ôf. Hwat der út kaem, dêr sieten allegearre ielshûden tusken. Hja tochten: sy kin wol ris bitsjoend wêze. Doe toarnden se it holkessen los, en ja, dêr kaem in krâns fan fearren út. Dat wie 't biwiis, dat it fanke bitsjoend wie. Doe hellen se de duvelbanner der by. Dy...
nl.verhalenbank.31652
As de tsjerne bitsjoend is en men kin gjin bûter krije, dan mat men siedend wetter yn 'e tsjerne jitte.
Dan geane dyselden dea dy't de boel bitsjoene.
nl.verhalenbank.21482
Toverboeken
Us memme pake, it wie in Gabe Kats, dy hie sokke boeken. Dêr siet in reade krúsbân om. Men moast se lêze fan efteren nei foaren. Men koe der fan alles mei útheve. As bygelyks ien dêr't se de pik op hienen der lâns kaam mei hynder-en-wein, dy lieten se samar stilstean. Sokke grappen hie oerpake dan wol ris. Mar op 't lêst kaam dy man te...
nl.verhalenbank.12464
Heit en dy wennen op 'e Fjouwer Roeden. Sy hienen in jonkje, dat woarde siik. Sy woenen nei Greate Wopke ta to Kûkherne. Mar sy koenen it wetter fan it bern net meinimme, dêr wie 't noch to lyts ta. Doe nom heit it himdtsje fan 't jonkje mei.
"Wite jo ried?" sei heit tsjin Wopke. Hy liet Wopke 't himdtsje sjen.
Wopke biseach it en sei: "Der komt wolris in...
nl.verhalenbank.22161
Ik vertel joe wat oal Banning mie vroeger verteld hef over humzulf. Ie moetn weetn, dat Banning met de helm geboorn was.
“Ik was knecht bie de muller in Bunermond.
Op een dag sturf de oale muller; toen dacht ik, dat is mis jong. Reken dr op, dat doe hum weer zugst.
En was t niet zo?
Niet lang na de begraffenis zweefde de muller al ommien huus.
Daar was ik...
nl.verhalenbank.44025
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden.
Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
Achter Burgum wennen minsken, dy hienen in bern en dat rekke bitsjoend. Sy gongen nei de duvelbander ta en dy sei, it wie in âld wiif dy't it dien hie. Sy moesten it kessen mar ris neisjen en de krânsen dy't der yn sieten forbrânne. Sy moesten der foar soargje, dat alles goed ticht wie, de kaeisgatten en de skoarstiens ek, en de doarren op slot.
Der siet...
nl.verhalenbank.25637
Der hat ris in kear in brân west yn 'e Harkema. Der binne doe trije berntsjes yn 'e hûs forbrând. Jan van Zalen hat der noch in liet op makke. Wy wennen dêr tichteby. Tusken ús hûs en it sté dêr't dy brân wie lei in stikje heide. Dêr roannen sûnt dy brân nachts altyd dy trije lykjes om.
Dy berntsjes hienen gjin deahimdsjes oankrige, dêrtroch hienen se...
nl.verhalenbank.33309
De famylje Wesbonk wenne to Ljouwert oan 'e Spanjaardsloane. Myn suster hat dêr faem west. Dêr kaem ek altyd in werkster, dat wie in troude frou. Op in kear fortelde dy werkster, dat har bern siik wie. Dat woe mar net betterje. It kwynde. Doe wie se nei in duvelbanster tagong. Dat wie Smoarge Jantsje, dy wenne to Ljouwert. Dy sei, it bern wie bitsjoend....
nl.verhalenbank.31906
Achter ús folk wennen oan 'e Houtigehaechster wyk Japik en Jitske. Jitske wie noait goed. De buorfrou kom by har.
Dy sei: "Ik ha in eachje yn 't seil hâlden. Jouns komt hjir altyd in grouwe siferse kat."
"Noustû 't seiste, ja," sei Japik, "dy komt alle jounen by ús yn 't finsterbank to spinnen."
Buorfrou sei: "Dy docht it dat sy hjir op bêd leit. Dàt is...
nl.verhalenbank.25620
Woarde der in bern geboaren mei in helm, dan woarde dy yn 'e measte gefallen fuort opbrând. Mar de dokters knoffelen sa'n helm ek wol us achterút, hwant sy koenen him djûr forkeapje.
Dy't mei de helm geboaren binne, matte alles sjen. Sy geane nachts fan bêd ôf en der út. Dan treffe se lykstaesjes, dy't ûnderweis binne.
nl.verhalenbank.25350
Belezen (4)
Wa ik vertelde van de vrouw Van Hare. Dokter van Oirschot heet 't nog behandeld. D'r was 'n zuster op 't kloster, die voor tachtig precent verbrand was. Die ston te koke, en kreeg 'n pan mee water over d'r of ze was in brand geraakt. Ze is t'r ok an gestorreve, mar ze heet gin pijn gehad, vanaf acht uur na die brand, omda vier uur nade brand...
nl.verhalenbank.41666
Het volksgeloof in een brandende schaapherder dateert nog uit mijn jeugd.
Mijn vader vertelde me dat een schaapherder in een boze bui een schaapskooi in brand had gestoken waarbij alle schapen in de kooi in de vlammen omkwamen. De man werd als verdachte gedaagd voor 't gerecht en ontkende de daad pertinent. Hij zwoer bij hoog en laag dat hij dat niet...
nl.verhalenbank.13242
Guon hienen froeger krânsen yn 'e kessens. Dat wie 't wurk fan 'e tsjoensters. Oan 'e krânsen koe men sjen of de tsjoenster in man wie of in frou. Wie 't in frou, dan wienen de krânsen fan naeijern en stopjern. Wie 't in manspersoan dan wienen de krânsen fan byntjern. (Om de healpounen tabak siet froeger altyd byntjern hinne. Dêr koenen se 't oan sjen.)...
nl.verhalenbank.29479
Skoanheit wenne to Broeksterwâlde. Dy syn mem hie wol us forteld, dat der wenne in skipper yn 'e Broek, dy wie troud en dy hie ien famke. Mar dat famke hie knolfuotten. De skipper syn wiif bigong to sukkeljen en it woarde al minder en minder mei har. Sy fornom wol dat it net goed komme soe, en doe rôp se op in joun de skipper by har. Sy sei: "Ik haw...
nl.verhalenbank.20892
