Datasets - ISEBEL

Toverboeken Us memme pake, it wie in Gabe Kats, dy hie sokke boeken. Dêr siet in reade krúsbân om. Men moast se lêze fan efteren nei foaren. Men koe der fan alles mei útheve. As bygelyks ien dêr't se de pik op hienen der lâns kaam mei hynder-en-wein, dy lieten se samar stilstean. Sokke grappen hie oerpake dan wol ris. Mar op 't lêst kaam dy man te...

band

nl.verhalenbank.12464

Dit kan van geslacht op geslacht overgaan. In onze familie is dat misschien wel 200 jaar lang gebeurd. Mijn grootvader, Steven Geveling, heeft het overgegeven aan mijn vader, Willem Geveling, en die weer aan mij. Mijn vader had zes zonen en één dochter. Hij zei, dat slechts één het bespreken kon overnemen. De anderen mochten de woorden wel eens horen of...

belezen

nl.verhalenbank.49707

Hjir hat froeger yn Broeksterwâlde in frou wenne, dat wie in tsjoenster. Dy hat forskeidene bern bitsjoend. It wie sa slim, as hja de ruften op 'e line seach, dan koe hja 't bern al bitsjoene. Meastal gongen se nei Wopke fan Kûkherne, as der in bern bitsjoend wie. Wopke joech in drankje mei. Hy joech de minsken de rie in krytstreek yn 'e foarm fan in krús...

aanraden

nl.verhalenbank.30372

Yn Frankrijk wenne in man allinne. 't Wie in fleizige man. Hy wie roomsk. De man wenne yn in hiel great hûs, op 'e bare rûmte. Der roan in feart by dy man syn hûs lâns. 't Wie eins in rivier. 't Wie de rivier des doods, dy wie forgiftich. Dy rivier is der noch. Op in kear wie 't hiel swier waer. Doe seach dy man ta 't raem út oer de rivier des doods...

boot

nl.verhalenbank.28714

Behekst. Mevr. Edzers-Koster vertelt. Ik heb het zelf meegemaakt. 't Is zo'n 50 jaar geleden. Geregeld liep "oal Sienke-meu" met haar korf door Mussel en omgeving. Ze verkocht galanterie. Maar als ze een kind niet mocht, ging ze het beheksen. In de buurt was zo'n kind. Nadat "oal Sienke" er geweest was, en ze in de wieg gekeken had, werd het kind ziek....

behekst

nl.verhalenbank.42863

In de Muzzel is ’n keer kind behekst, ’t Was bie femilie von onz moeke. ’t Kind galpde de haile nacht en was koorzig. Umdat d’r ’n kranse in’t kussen kwam, mös ’t behekst weezn. De hekse veranderde zuk in ’n kadde. Nô gung de kerel hen en muik grode kruzen op de voldeure. Dan kön ’t kadde d’r nich meer veur langs. Von dai kerel kan ‘k nog wel begriepen,...

baanderdeur

nl.verhalenbank.45415

21.29 [JvdB] Dus dat was het eerste verhaal, maar van zijn vader daar is een heel uhh daar zijn twee leuke verhalen van. Het eerste is in 1942 toen woonde dr in Kloosterhaar een familie Evers en die hadden een kind van 6 jaar. En dat kind dat werd ziek en toen hebben ze daar uhh, nou ja de oorlog ging ook voor heel veel mensen het leven gewoon door, daar...

afweer

nl.verhalenbank.46645

Dartig, vertig joar geleje wonde er nèven ons ’n vrouw, worvan sommige minse zèje, da ze hekse kos. Ze was altied goed vör ons. En onze Thé, die toe nog mar zo’n jong was, kreeg altied wa van ’r, snuupkes of zo, as ze èrs hen gewes was, bijvoorbeeld nor de stad. Onze Thé was in die tied duk ziek. Hé’j was mar ’n zwak kjelje. ’n Vrouw uut de buurt zèj: “Ik...

bed

nl.verhalenbank.50156

Middelen tegen wratten Men moet met de wratten over een lijk strijken. Men moet een touwtje met zooveel knoopen erin als men wratten heeft begraven; zoodra het touwtje verrot is, zijn de wratten verdwenen. Men strijke, bij volle maan, 's nachts om twaalf uur over de wratten onder het zeggen van: "Naar de maan, naar de maan." Men strijke met een steen...

begraven

nl.verhalenbank.39674

Hier, in Westdorpe waar bijna ‘n boerenschuur afgebrand en een oud vrouwken die daar dienden en d’r in huis was en altijd in de schuur sliep, war mee verbrand. Nu jaren later op een donkeren avond, wier op de deur geklopt. Bij ’t slechte licht van ’t olielamkpen dat aan de zoldering hing ziet ze een witte gedaante binnentreden. ‘‘K zij de geest van de...

aardappels

nl.verhalenbank.70071

Yn Sweagerbosk wenne in tsjoenster. 't Wie in âld minske, hwat miswoechsen. Hja roun altyd itselde paed del fan 'e Suderstasjonswei nei de Sweagerbosk. Dat wie doe yn myn jongestiid noch in sânpaed. As wy út skoalle kamen en wy moesten har foarby, dan setten wy altyd mei de klomp in krús oer 't paed. Wy seinen tsjin elkoar: "Dêr kin se net oer komme." Hja...

afweer

nl.verhalenbank.32031

Neist sa'n hûndert jier wie ús mem har âldste suster, dy't yn 'e Harkema wenne, slim siik. Hja wie tolve jier âld en koe net wer better. De heit (Aise van der Heide, in tige froom en leauwend man) gong skean de paden del nei de duvelbander fan de Ham, hwant sy wienen har rie to 'n ein. Hy krige in drankje mei en sette dêrmei op hûs ta. Mar ûnderweis...

achtervolgen

nl.verhalenbank.21328

Alde Linse slachters Griet to Garyp wie bitsjoend. Doe gong har swager nei Piter Poes ta, de duvelbander fan Sumarreheide. De âld man wie krektlike swart as de heide sels. Hy sei: "Ik wol har wol helpe, mar dan matte jimme my ophelje mei de wein, hwant ik kin sa'n ein net rinne. En ik mat sels mei Griet prate." Doe ha se Piter Poes dan ophelle. Hy makke...

afweer

nl.verhalenbank.20326

In de Goedkoope Purmerender kourant, uitgave J.D. Schuitemaker, van dinsdag 20 juni 1911 komt het volgende voor, overgenomen uit de Twentsche courant. Het begint aldus. In Almelo is "tooverarij". Ofschoon verschillende typen onder de Twentenaar nog steeds gelooven in "vuurschichten", "spoken" enzovoort. Een heel verhaal over een betooverd kind volgt. Dan...

achterdeur

nl.verhalenbank.9321

I. Mythologische Sagen: De Tooverwereld: 2. Maren. No. 184. In Nispen stond het paard van een boer, die tevens brouwer was en in het dorp dichtbij de kerk woonde, "heelemaal nat van zweet en met de pooten naar binnen gedraaid" op stal. Op zekeren nacht hoorde de boer, die van zorg over zijn paard niet slapen kon, leven in de stal. Hij schoot met zeven...

afweer

nl.verhalenbank.46937

Heksen herkennen. Er waren eens een paar kinderen op Westkappel aan het hout sprokkelen; telkens gleed het sprokkelhout van hun schouders af. Dat deed een boerin hen aan, die heksen kon! Een goeie kennis raadde hen om een houten kruis, met zout bestrooid, onder een stoel te binden. Toen de boerin bij die menschen kwam, waar ze de pik op had, moest ze op...

aanraden

nl.verhalenbank.39062

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur