Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Narrator Gender
close
17 results
Dutch Keywords: twee toverij
Bij den zelfden heer Veldhuis te Koog aan de Zaan kwam een jood met appelen. "Wat kosten ze?" vroeg hij "In die mand een cent per stuk, en in den anderen twee cent." "Een cent, twee cent, twee cent, een cent, een cent, twee cent (enzovoort)," zeide hij, telkens naar de manden wijzend, net zoo lang tot alles door elkaar lag.
nl.verhalenbank.8810
HET VLIEGEND PAARD. In de Hees, kort bij de Peel, woonde in vroeger tijden een soort kluizenaar, die altijd te paard door de lucht ging, wanneer hij te Sevenum naar de kerk moest. Deze rit duurde maar tien minuten, hoewel de afstand tusschen zijn kluis en de kerk twee uren bedroeg. Volgens anderen was het een pastoor, die een ouden schimmel had, dezen...
nl.verhalenbank.42989
Ik wie froeger in bulte by Ale Westra (= Aeltsje Schievink-Westra B65-14, 15, 16, 164) Dy har mem, âlde Ot dat wie in tsjoenster (Ale sèls giet der trouwens èk foar en har dochter èk). De minsken koenen har net bigripe hoe't ús mem it fortroude, dat ik kammeraetske wie mei Ale. Mar ús mem sei: "Der kin har noait hwat oerkomme, hwant sy hat in dûbelde...
nl.verhalenbank.21456
Noch net sa mâlle lang lyn traktearre in âld wiif in jonge op pankoeken. Doe't er thús kom, bigong de jonge to koarjen. Dat wie syn gelok. It wienen allegearre slangehûden dy't der út kommen. It gebeurde yn 'e Harkema. Twa fan syn susters woarden doe sa lulk op it âld wiif, dat hja roannen nei har ta en seinen: "Nou silstû, âlde duvel, stjerre!" Mar it...
nl.verhalenbank.21250
Op in snein-to-joun wienen heit en Imke togearre oan 't kuijerjen. Doe kommen se in âld mantsje tsjin, dat wie to fiskjen west. "Ha jo hwat fangd?" fregen se. "Né", sei er. "Wolle jo graech hwat fisk ha?" frege Imke. Dat woed er graech. "Kom dan mar mei", sei Imke. Doe lei dêr in skip. Dêr gongen se hinne. "Smyt jo jou angel dêr mar út", sei Imke. Doe hie...
nl.verhalenbank.21580
Op in joun doe hienen heit en Imke der togearre op út west. Doe kommen se in pear froulju foarby. De manlju seinen 'joun', mar dy froulju seinen neat werom. Imke sei tsjin dy froulju: "Bliuw jim mar even stean." En dat wie gebeurd. De froulju forsetten gjin foet mear. Doe't dat in skoftsje sa duorre hie, sei heit tsjin Imke: "Dû mast se wer gean litte."...
nl.verhalenbank.21578
Op in kear kom Alle Tet by Albert Land. Tet wie in tsjoenster. Sy hie twa apels meinom foar de beide famkes fan Albert Land. Mar Albert sei: "Net opite, hear!" Hy lei de beide apels yn in kuorke en hong dat op oan 'e souder. In dei of hwat letter seach hy der nei en doe sieten der twa grouwe podden yn.
nl.verhalenbank.19347
Us mem sei: "Astû fan in tsjoenster hwat oannimst, spui dan de earste hap út. Dan hat it gjin kweade gefolgen." Hwat ek helpt: Twa kear achterelkoar yn 't bywêzen fan 'e tsjoenster sjonge: "Tsjoenster, dû krijst my net." Dan is men ek feilich. Dat learde mem ús as wy gongen to skoaijen.
nl.verhalenbank.19406
Us jonges (myn bruorren) hienen us in pear fûgeltsjes yn in stove op 'e kachel, dan bleauwen de dierkes yn 'e waermte. Doe kom âlde Hindrik-om deryn. Hy sei: "As de fûgeltsjes great binne, dan mat ik der ien fan ha." Mar doe't er fuort gong wie, wienen de fûgeltsjes even letter dea. Hy hie de kweade hân. (bynamme: Hindrik Pyk)
nl.verhalenbank.23529
Heit hie in mot mei biggen. (Stammerige Harm wie in swager fan heit. Mem wie in healsuster fan Harm syn wiif. Sadwaende moest ik omke sizze tsjin Harm. Mar o, it wie sa'n stjonkert!) Hy kom by ús heit om nei de biggen to sjen. Hy sei tsjin heit: "Dêr mat ik in pear biggen fan ha." Hy woe der twa fan keapje. "Goed", sei heit. Harm hie in stok by him. Mei...
nl.verhalenbank.19887
Der wienen twa man yn 'e Westerein, dy hienen togearre in duvelsboek. It wienen Ytsje Jelle en Tytsje Jelle. Sy lieten der soldaetsjes mei ta de hurddobbe út komme. Dy gongen der wer ta'n yn, as se itselde tobekliezen. De beide Jelles wennen flak byinoar. Op 't lêst krigen se sa'n lêst mei dat boek, dat sy woenen it wol graech kwyt. It wie sa dat de duvel...
nl.verhalenbank.24836
Heit fortelde, froeger wie der wol us in man by heit en dy to timmerjen west, dat wie Sippe de Jong. Dy kom fan de Falom. Dy koe gâns forhalen oer spoekjen en tsjoenen, en hy leaude alles hwat er sei. Hy sei, der wenne yn 'e Falom in man, dy hie gjin bisten en hy forkocht àl bûter en molke. Op in nacht ha se him fleanen sjoen. Hy hie in jok oer de...
nl.verhalenbank.21816
Us heit, Joeke Wybenga, wie ûnder tsjinst mei noch ien. Dat wie in Grinslanner en dy koe mear as in oar. It wie Imke de Jong. Dêr wie heit wol faek by. Op in kear doe hienen se honger. Imke sei tsjin heit: "Sille wy togearre in bôlle keapje?" "Jonge ja", sei heit. Doe gongen se in bakkerswinkel yn en kochten in bôlle. Heit lei in goune op 'e toanbank. Mar...
nl.verhalenbank.21577
Us beppe wie froeger tsjinstfaem. Op in kear roan se mei noch in oar famke even nei hûs ta. 't Wie op in joun. Dat famke praette nochal lûd. Doe sei beppe tsjin har: "Wy matte net sa lûd prate, hwant ús Hindrik wyt alles as ik thús kom, hwat wy tsjin elkoar sizze." Doe hie se sein: "As wy wer prate, mast ris achter ús sjen, hwant dat is ús Hindrik, dy't...
nl.verhalenbank.23528
Yn 'e Smoarhoeke yn 'e Harkema siet in man op it húske. Der roan in swart skiep foar de doar lâns, dat wie sa grou en sa great, dat syn kop rikke oan 'e daksgoate ta. Hy rôp fan 't húske ôf oan syn broer: "Nou mast gau hjir komme! Sjoch dêr us, hast sa'n skiep wol us sjoen?" Hja togearre der achteroan. Earst roan it skiep in lyts eintsje foar harren op,...
nl.verhalenbank.21248
Jan van der Woude, syn broer, wenne yn Grinzer Pein. Dy hie in dochter Bintsje en dy wie siik. Sy seinen: "'t Berntsje is bitsjoend." Doe gong Jan nei Frânse Hinke ta, dat wie in duvelbanster yn 'e Rotfalle. Dy joech him in fleske guod mei. Sy sei, hy moest meitsje dat er dêrmei thús kom en foaral net òmsjen, hwant dan kom der ien, dy soe it fleske...
nl.verhalenbank.23726
By myn wiif en dy wie sa'n handich jonkje yn 'e hûs, dy wie noait rjocht goed. 't Bern wie in jier of trije, matte jo tinke. Wy sille der moarn hinne to praten. Har âldste suster tjirme ek. Der kom altyd in âld man by harren, dy hiet fan Pôpe. Dy wie forwoechsen. Hy nom dy beide bern altyd hwat mei. Dat ieten se dan op. Mar sy wienen altyd ûnder dokters...
nl.verhalenbank.28447
18