Datasets - ISEBEL

Ik wie froeger in bulte by Ale Westra (= Aeltsje Schievink-Westra B65-14, 15, 16, 164) Dy har mem, âlde Ot dat wie in tsjoenster (Ale sèls giet der trouwens èk foar en har dochter èk). De minsken koenen har net bigripe hoe't ús mem it fortroude, dat ik kammeraetske wie mei Ale. Mar ús mem sei: "Der kin har noait hwat oerkomme, hwant sy hat in dûbelde...

nl.verhalenbank.21456

Der hat hjir yn 'e Harkema in man west, dat wie in sekere Schievink. Dy roan us mei ien op. Doomny en mefrou roannen der achteroan. Doomny sei tsjin har: "Hwa't dêr njonken dy man rint, wyt ik net." Doe sei Schievink: "O, dat is de duvel, dy't njonken my is." Doe is de duvel yn 'e wâl flein.

nl.verhalenbank.25803

Hjir hat in biruchte tsjoenster wenne. 't Wie Tet, de frou fan Alle Wagenaar. Myn buorman Willem van Doezum en Auke Schievink soenen togearre op in joun to murdefangen. Doe't sy oan Alle Wagenaar ta wienen seagen sy dêr in swarte kat. Dy kat kom by har. Sy koenen dy kat net kwyt wurde. Doe tochten se: "Wy sille him deaslaen!" Mar dat koenen se net. De kat...

achtervolgen

nl.verhalenbank.22188

Noch net sa mâlle lang lyn traktearre in âld wiif in jonge op pankoeken. Doe't er thús kom, bigong de jonge to koarjen. Dat wie syn gelok. It wienen allegearre slangehûden dy't der út kommen. It gebeurde yn 'e Harkema. Twa fan syn susters woarden doe sa lulk op it âld wiif, dat hja roannen nei har ta en seinen: "Nou silstû, âlde duvel, stjerre!" Mar it...

nl.verhalenbank.21250

Heit en âlde Sake ha it swevende frommes op 'e Lange Loane sjoen. 't Wie in pear jier letter as doe't er dat brune ding seach. 't Wie winter en ljochtmoanne waer. Der lei snie. Heit sei: "Der rint noch in frommes achter ús. Hja seagen beide om. It frommes bleau op in distânsje en hja hearden net, dat se gong. Sake seach us better ta en sei: "It is ús...

afstand

nl.verhalenbank.17522

By de Rotten op it Wytfean (de famylje Veenstra) woarden twa hynders forkocht foar f600,- oan in Burgumer. De boer brocht de hynders nei Burgum ta en sette mei it jild werom op hûs ta. Op 'e Sumarre wei tusken Sumar en Eastemar - sjocht er twa man oankommen. Dat liket him net goed ta, dat hy krûpt ûnder in omkearde boat, dy't dêr tsjin in peal oan leit....

beroven

nl.verhalenbank.15533

Doe't myn wiif noch in bern wie gong Sweitse Kim mei krânsen bilans, dy't er út in fearren bêd helle hie. Dêr slepte syn bern op, dat hie bitsjoend west. It wienen twa krânsen. Hienen der trije west, dan hie it bern it net oerlibbe.

nl.verhalenbank.21133

Doe't Hindrik Holthuis noch feint wie, wie 't in los man. Op in kear kom er fan 'e Ham. Hy hie in buorrel op en dan stie er nergens foar. Tseard van Dekken wie doe stille plysje. Tseard en Mekke Anne seinen doe tsjin elkoar: "Wy wolle Hindrik us goed binaud ha." Sy gongen oer de Skeanpaden fan de Ham nei Hamsherne. Dêr seagen se dat se in wyt lekken...

angst

nl.verhalenbank.21131

By ús beppe wie ien fan 'e bern bitsjoend. Pake gong nei Wopke ta to Kûkherne. Wopke frege of pake wol hurd rinne koe. "Jawol," hie pake sein, "'k ha nije klompen oan." Wopke joech pake guod mei. Doe gong pake troch in stik lân mei beesten. Dy sieten allegear achter pake oan. Pake rinne om 't leven. Hy rekke yn 'e sleat en de beesten der boven. Mar hy kom...

nl.verhalenbank.23915

Ik haw ris to murdzjen west mei Gerke Alma. Wy hienen elk in houn by ús. Doe wie 't ynienen noait liker as fleach der in keppel skiep it lân del. Ik en Gerke mienden beide dat it skiep wienen. Mar dat koe net. 't Wie achter Surhuzum en dêr hienen jy gjin skiep. De hounen kommen mei alle barstengeweld by ús en sy krûpten achter ús mei de sturt tusken de...

nl.verhalenbank.25747

Yn 'e Bosk - hjir yn 'e Harkema - roannen nachts twa neakene berntsjes om. Dy spoeken dêr. Foppe de Haan hat se dêr alris troffen. Hy doarst der letter noait wer by nacht lâns.

nl.verhalenbank.25742

Twa bruorren: Piter en Knjillis Alma fan 'e Harkema hienen ris op in nacht to murdzjen west. De hounen hienen se by har. Dy hounen hienen foet hawn fan in murd. Dy hounen wienen jammerjend wer op har ynkom, sa bang hienen se west. Doe hienen Piter en Knjillis sein: "Hwat mankeart dy hounen?" Sy waerden sels ek in bytsje bang. Doe sei de iene: "Sjoch dêr...

nl.verhalenbank.29352

Hindrik Holthuis en Rindert Alma, doe't dat noch feinten wienen, woenen se de lju ris bang meitsje. Mar sy wisten neat fan elkoar ôf; 't wie allegear tafal. Hindrik die in lekken om en Rindert die ek in wyt lekken om. Fan 't Bouwekleaster rint der in paed skean de lânnen troch nei Readskuorre. Dêr wie in houtsje, dêr moesten de minsken oer. Hindrik wie...

angst

nl.verhalenbank.32997

Achter 'Spimeta' yn 'e Bosk seach ús mem op in joun twa famkes mei skelkjes foar en huodtsjes op. Dy spûken dêr om.

nl.verhalenbank.23911

Piter Alma wie op in nacht mei Albert to murdejeijen. Ynienen bigong de houn to spoekgûlen. Hja gongen der op ôf. Hja tochten net oars as dikke wite Castor fan Nikolaes Postma hie har hountsje to pakken. Mar dat wie 't gefal net. Hja seagen in berntsje yn in wite doek, dat sweefde. It berntsje seach har oan. It gong oerside foar harren lâns, skean de...

nl.verhalenbank.21296

Ien kear ha se Hearke ris oer de groun hawn. Dat wie it wurk fan Tseard van Dekken en Abe Nauta. Dy sprongen him beide ûnforhoeds fan achteren op 'e rêch en sa rekke Hearke ûnder fuotten, mar hy sei: "Jonges, dit is my ûntkom, mar dit gebeurt net wer."

deugnieten

nl.verhalenbank.32770

Knjillis en Piter Alma (bruorren) fan 'e Harkema kommen us by har suster wei yn 'e nacht om tolve ûre hinne. Hja wienen op 'e fyts. Der kom hwat oan. Dat seach Piter, Knjillis net. It kom lyk op Piter ta. Piter wykte net fan 'e wei. It wie oan him ta, doe swaeide it om him hinne. "Goeije navend", sei Piter. "Goeije navend", woarde der werom sein. It wie...

nl.verhalenbank.21297

Sytse Jager wie in kear oan 't kuijerjen. Hy roan tusken in stik of hwat oaren yn. Doe woarde hy dêr samar tusken wei nom en oer de dyk hinne smiten. Dat wie it wurk fan 'e duvel, seinen se.

nl.verhalenbank.23912

Twa susters yn 'e Harkema wennen by elkoar. Sy wienen beide al âld. Sy hienen 't der faek oer hawn, dat sy woenen nochris har bilidenis dwaen, mar 't wie der noait fan kom. Doe gebeurde it dat ien fan 'e beiden op bêd lei. Doe kom der in straeltsje ljocht oan midden yn 'e nacht. Dat wie foar har in teken dat se har bikeare moesten. Koarte tiid dêrnei...

nl.verhalenbank.19343

Op in sânwei yn 'e Harkema roannen Klaes Postma en in kammeraet fan him. Dy't njonken him gong sei tsjin Klaes: "Dû mast op side gean, der komt in lykstaesje oan." Mar Klaes die it net. Doe is er in hiel ein fuortsodemitere woarn.

nl.verhalenbank.25900

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur