Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Tovenaar verandert zich in een hond en luistert gesprek af
Ik heb eens horen vertellen dat er bij Butenaars ingebroken was. Niemand kon de dief aanduiden, ofschoon men wel iemand verdacht. Fons van Elsen, die een tovenaar was, heeft zich toen in een hond veranderd en heeft toen een gesprek afgeluisterd waarin ie vernam dat de verdachte ook de dief was,...
nl.verhalenbank.35729
Toovenaars.
Iemand uit IJzendijke, die de kunst verstond, wilde eens een grap uithalen met een vriend. Door het gaatje van den gootsteen, zette hij een beestje naar binnen, en dat werd al maar grooter, al maar grooter. Eerst was het als een hond, toen als een kalf, toen als een koe, want de toovenaar was de spreuk vergeten, om hem weer kleiner te maken....
nl.verhalenbank.39089
Hier woonde een man, die werd altijd gemeden, wand die maakte 't vee ziek. De kwaadste honden deden hem niks. Je moest voor hem oppassen.
nl.verhalenbank.27116
In Noordeloos, daar had je een ouwe kooiboer, die woonde op een eendekooi. Een ouwe man, hij stond bekend als tovenaar. Hij had wel is last van boere met 't wild. Op een dag gong die helpe met de hooibouw bij een boer aan 't werk en 's middags atte ze in 't land en gongen ze een half uurtie slape in 't gras. Maar die boereknecht waar die mee werkte, die...
nl.verhalenbank.70146
Toveren is een kunst, maar toch waren er in Zeeland mensen, die deze kunst verstonden. Vooral schaapsherder, die de hele dag de tijd hadden om toverboeken te bestuderen, konden meer dan rech toe, recht aan.
Een boer van Sint Anna ter Muiden had zo'n scheper in dienst. Andere schaapsherder hielden netjes de dijkwegen en zouden het niet gewaagd hebben in de...
nl.verhalenbank.49094
Ik ha wolris sizzen heard dat der minsken binne, dy't har yn in houn foroarje kinne.
nl.verhalenbank.25270
Een duitsch koopman of venter in nappen, houten lepels, muizenvallen, enz. vertelde mij eens, hoe hij het bij een boer had verkorven. Rookende uit een halfafgebroken goudsche pijp, waarvan de kop op dat oogenblik gloeiend heet was, stapte hij op een boerenerf. Daar kwam een groote hond op hem los; hij hield het dier den heeten pijpekop voor; de hond wilde...
nl.verhalenbank.58703
Hy hat ek ris in petroaljekarre stil stean litten. Doe woenen de hounen net mear lûke. Sokke dingen die er altyd.
nl.verhalenbank.38098
Mei syn tsiishandel doarst Jehannes op alle hiemen to kommen. Der wie net in houn dy't him hwat die.
nl.verhalenbank.38428
Greate Egbert fan 'e Harkema hat my ris forteld:
"Ik hie bargen yn 't hok. Doe kom Hindrik Pyk (= H. Ophuis) der by. Dat wie in tsjoenster. Dy gong mei de hân oer de bargen hinne. In dei letter wienen de bargen dea. Ik ha se de hounen foarsmiten, mar dy woenen der net fan frette."
Syn eigen jonges wienen bang foar him. Hy hie twa soannen: Piter en Willem....
nl.verhalenbank.28501
Foar in forskuorrende houn wie Jehannes net bang.
Der waerd ris in kear in boereplaets forkocht yn Eastemar. Jehannes tsiisrinder en Jehannes slachter wienen dêr togearre hinne. Hja moesten oer in barte hinne om op it hiem to kommen.
Doe kaem der in forskuorrende houn op har ta. Jehannes slachter kearde gau de fyts nei dy houn ta, oars hied er him...
nl.verhalenbank.38559
In feint en in faem sieten to frijen. Der kamen strúnders om 'e doar, dy lieten hja der net yn. Imke de Jong hearde ek ta dy strúnders. Dy hie in lyts hountsje, dat liet hy der yn gean. Dat hountsje liet er greater en greater wurde. De feint en de faem krigen sa 'n lêst fan it beest, dat se lieten de strúnders deryn.
nl.verhalenbank.19838
Jehannes Tsyske (Meerstra) wie tsiiskoopman. Dy koe de hounen samar stean litte, as er dat woe. Dat lapte er in kear yn Feanwâldsterwâl mei de hounen, dy't foar de potkarre fan Abraham Atema roannen. De hounen koenen net in poat mear forsette. Abraham wie der skjin forlegen mei. Doe sei Jehannes: "Sil 'k dy even helpe?" Hy rekke de karre mar krekt oan of...
nl.verhalenbank.16493
Jehannes Meerstra wie tsiiskoopman. Hy wenne hjir op 'e Wâl. Hy koe mear as sljochtwei hinne.
Hy hat it ris hawn, doe ried er mei de tsiiskarre en wy rieden mei Tovenaarbakkerswaren, ek op in karre. En as dan de hounen elkoar foarby moesten gong it ôfgryslik op in blaffen en dêr kaem suver gjin ein oan. Dan koenen we in hiel skoft neat sizze, sa'n lawaei...
nl.verhalenbank.38079
Op in joun hienen wy in bult katten om 'e keet. Heit hat de houn loslitten. Dy siet de katten achternei.
Ien fan dy katten hat heit in opdonder jown mei de heafoarke.
De oare deis hie pake in seare holle. Hy biwearde, hy wie yn 'e eide fallen. Mar hy hie de foarke yn 'e bealch hawn.
nl.verhalenbank.27177
Op in kear wie er mei in fracht reid nei Grinslân ta. Dat gong mei de pream. In sekere Anne wie by him.
Doe kamen se by 't hiem fan 'e boer. Dy boer hie in forskuorrend-lulke houn, dy't dêr op 't hiem omroun. Der stie in buordtsje: Wacht u voor de hond.
Anne doarst dêr net op 't hiem, mar Jehannes sei: "Kom mar mei, dy houn docht dy neat."
En 't wìe sa....
nl.verhalenbank.38427
Us beppe wie froeger tsjinstfaem. Op in kear roan se mei noch in oar famke even nei hûs ta. 't Wie op in joun. Dat famke praette nochal lûd. Doe sei beppe tsjin har: "Wy matte net sa lûd prate, hwant ús Hindrik wyt alles as ik thús kom, hwat wy tsjin elkoar sizze."
Doe hie se sein: "As wy wer prate, mast ris achter ús sjen, hwant dat is ús Hindrik, dy't...
nl.verhalenbank.23528
Op 'e Singel yn Ikkerwâld wenne Jan Jilderda. Dat wie in greate tsjoenster, nei't se seinen. Hy koe him samar yn in hoanne foroarje. De minsken wienen binaud foar him, foaral deselden dy't buorkerij hienen. Se doarsten him net heal by 't fé to litten. As hy yn in hok kaem, dêr't in fôle sûch yn lei, dan koe men der mar grif fan op oan dat de biggen der út...
nl.verhalenbank.36633
Der wie in jonge boer, dy wenne oan 'e Achterwei yn Sumar, op 'e plaets, dêr't nou Bonne Algra wennet. Syn mem en syn suster wennen yn it hûske dêrnjonken. De boer hie in famke, dat wie altyd siik. Mar de dokters koenen it bern net geneze. It bern tsjirme. De boer hâldde in bulte fan jeijen. Hy siet wol gau us achter in grouwe hazze oan, mar dy koed er...
nl.verhalenbank.12228
Sommige mènsen kunne mêêr as ik in joe, meneer. Dat glôôf ik wè. Ma dat van Laurus van Damme glôôf ik nie. Die woonde in ’t Leège land bie Merjaen. ’t Was vies in vuul volk, aolemaele op d’r eige. Di bin d’r die zegge da z’n vroùwe kon tôôvere, ma zelf kan ‘n ’t ōk. Op ’n keer ei Laurus z’n buurman betôôverd. Da gieng zò: D’r most ekaernd wôre in dat wist...
nl.verhalenbank.46521
