Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik kwam van Nijmegen af, opte fiets. Toe ik goed en wel Lent vörbé’j was, hörden ik fluite. Ielke keer: fuut-fuut-fuut. ’t Geluid ging wel vijf kilometer me mien mee. En toe hörde ik niks mer. Mar ienens kwam er hond nève mien lopen, een heel grote wuiles [onbehouwen dier of mens]. Hé’j was pikzwart. Ik was bang. Want hé’j bleef een lange poos nève mien...
nl.verhalenbank.45075
Joffer zonder kop; de legende van Valkenburg's ruïne
In 't jaar 1353 verkocht Vrouwe Philipota hare rechten aan den Heer van Schoonvorst. Hare jongste zuster, Elisabeth van Valkenburg, in een klooster in Duitschland vertoevende, was bij het vernemen der tijding dat het vaderlijk erfgoed aan vreemden verkocht was, zoo ontroerd dat zij het verstand verloor....
nl.verhalenbank.13123
By de boskjes by de pleats fan Jelke Algra spûke it. Ien krige dêr ris in rare stomp tsjin 't skouder oan, doe't er dêr lâns fytste. En doch wie der neat to sjen.
nl.verhalenbank.31807
Je had bij ons dat weet ik nog weer van m'n moeder, dat was iets raars, de koeie stonge achterstevore op stal.
nl.verhalenbank.70697
Yn 'e Sumarreheide op 'e Fiifhoek, dêr spoeke it. Dêr doarsten de minsken yn 'e nacht net komme. Op 'e Pasterijelânnen spoeke it ek. Op 'e Brandsma-loane to Garyp roun in fôlle mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.32116
Kwamen meer gekke dingen veur. Zo vertelde Hinnerk B. van zukzulf wat hai in de Exloërmond beleefd har. B. was gain keerl dai nôn zo man loog of opschepde. 't Mout woar gebeurd weezn. Hai lop dan n keer in de Mond en komp door n wicht teegn. n Nuver kind mout t west weezn. Hinnerk denkt: "Dat liekt wol wat", en grip dr op. Hai slag zien aarms um heur tou...
nl.verhalenbank.43128
Frou Korenga fan Oldekerk hie in nicht, dy har heit wie in forkearden-ien en in hiele raren. It wie in losbol en in sûper en hy siet soms heale dagen yn 'e kroech.
Op in joun gong dy nicht de Londense wei del om har heit op to heljen. Sy gong by frou Korenga oan. "k Ben ongerust over pappe," sei se, "hij komt maar nooit thuis." Sy frege of frou Korenga...
nl.verhalenbank.19623
Myn broer en Aen de Haen wienen kameraten. Op in nacht, doe't der in dikke laech snie lei, by 't winter, om healwei tolven hinne, seagen se ris, dat der in man oanstappen kom. Doe't er hast oan har ta wie woard er samar ynienen wei. Doe't se it neiseagen, wie der net in inkel spoar fan oer yn 'e snie.
Dit gebeurde by 't Stiennen Pypke tusken Stiensgea en...
nl.verhalenbank.12548
By it Weidumerhout troffen heit en syn twa maten ris trije moaije wite dames. Dy kommen der oanstappen. Heit en syn maten soenen to kanaelslatten. Sy seinen tsjin elkoar: Dêr wolle wy elk ien fan ha.
Mar doe't se tichterby kommen, wienen de dames sa mar fuort as wie 't loft.
nl.verhalenbank.12223
e had hier in Cabouw in mijn jonge jare een hofstee en daar beurden de raarste dinge. De koeie liepe zo maar de deel op zonder dat iemand ze had losgemaakt. Ze hoorde op de ruite tikke en nooit was d'r een mens in de buurt. Dat liep op 't lest zo hoog, dat d'r voor gewaakt wier.
nl.verhalenbank.70667
Us pake wenne yn de Ham. Hy soe ris nei Stiensgea ta to jounpraten. Hy roan oer Readskuorre, dêr't er oer de houtsjes soe. Doe kom dêr in jongfrommes oan dat him foarby sweefde. Pake sei: "Goejoun." Sy sei neat. Pake seach ûnder har troch. Mar hy wie net bang.
nl.verhalenbank.12546
Sjouk, in dochter fan Abram Kats, spoeke nei har dea. Ate kom har tsjin. "Morgen", sei Ate. Syn broer sei: "Hwat bipraetstû dêr? Der is ommers net ien."
"Sjochstû dan neat? 't Is Sjouk."
Sy sweefde fuort.
De broer seach it net.
nl.verhalenbank.12547
By de kastanjebeam, oan 'e oare kant Geart van der Velde, wie in spoek, dat de lju kearde.
nl.verhalenbank.12543
Zou graag willen vertellen over de zogenaamde ouwe man in de mijn. En dat is het gedeelte waar niet meer wordt gewerkt, omdat dat de ontginbare kool weg is. En daarom wordt het vervallen gedeelte genoemd. Dat is een gedeelte dat is absoluut nergens meer voor dient. Dat zelfs in het begin officieel werd gebruikt, de ouwe man. Dus der ouwe man. En bij de...
nl.verhalenbank.128709
Goaitsen - dy wennet hjir yn 'e buert - fortelde my ris, hy hie hjir ris hwat sjoen op dit lân hjir njonken. Hwat it wie koed er net sjen, mar it like nuver, sei er. Hy tocht: ik mat goed sjen of it sloft of as it sweeft. Sweeft it, dan doocht it net.
"It sweefde", sei er. "Doe tocht ik: set sokken." En hy naeide út.
nl.verhalenbank.38632
Doe't wy noch mar krekt troud wienen, wienen ik en Miente (myn man) us togearre nei 't Fean ta to jounpraten. Op 'e weromreis yn 'e nacht, doe't wy by it Blauhûs de wei nei de Loane ynslein wienen, hearden wy hwat, dêr't we beide stil fan woarden. Wy kommen deun by elkoar en sa bleauwen wy stean. It wie noait liker as gong der in swerm bijen troch de...
nl.verhalenbank.17700
Geheimzinnige moord
Hier hedde 'n stuk dat hiet d'n Brem, krek vurbij 't stasion van 't gas, 'n bietje mir op Bieshoutakker en 't kanaol aon. Daor is us unne moord geburt op 'n heul gehemzinnige manier. Daor zou 't ook gespokt hebbe. Mar hoe da dieje miens omgekomme is da wik ok nie.
nl.verhalenbank.41547
Yn Tsjummearum leit earne yn in boerepleats in skedel op 'e souder. Dy koe dêr noait wer wei. Hy hie dêr in fêst plak. Dy skedel mòest der bliuwe, oars gebeurden der rare dingen yn dy pleats. Dan gongen de doarren yn 'e nacht fansels iepen, en sa mear.
nl.verhalenbank.31498
In ynwenner fan Aldegea (H.O.) hie nei de slûs ta west, nei de Fluesen. 't Wie yn 'e winter. Hy hie riden en kaem werom.
't Wie op jountiid. Healwei Aldegea seach er in frjemd ljocht. Hy sette der achteroan. It sweefde. It gong de polderdyk del. De man moete net ien. It ljocht gong troch it doarp en sweefde nei 't tsjerkhôf ta. Dêr waerd it wei yn in...
nl.verhalenbank.31303
Op in winterjoune roannen heit en de slachter Sake Hofstede togearre mei elkoar op nei hûs ta. 't Wie op 't Ketling ûnder Surhústerfean. Der lei snie. Doe seagen se, dat der in frommeske achter har oan kom. Sy sloech in sydpaed yn en wie samar ynienen wei, as wie se yn 'e groun sakke. Heit en Sake woenen it ûndersykje. It minske hie gjin spoaren...
nl.verhalenbank.12492
