Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Yn Reahel haw ik in âlde buorman hawn, dy hie yn syn jonge jierren boerefeint west yn Droegeham. Hy slepte yn in bêdsté yn 'e stâl. It doogde dêr net, it spûke der. Hy hie mei eigen eagen sjoen dat der op 'e koestâl in ammerke stie to dânsjen.
nl.verhalenbank.33536
Mem en dy wennen yn 't oast fan Bûtenpost. Sy hienen wol gau us in hynder dea. Dat kom fan 'e tsjoenderij, seinen se.
Doe gongen se nei Wopke ta, dat wie de duvelbanner fan Kûkherne. Dy kom dêr by mem en dy.
Hy lei guod ûnder 'e drompel en preuvele der hwat by. Doe wie de tsjoenderij foarlopich oer.
Mar letter bigong it wer. De hynders stienen los yn 'e...
nl.verhalenbank.21279
By dyselde boer hat myn wiif har heit arbeider west. It gong dêr altyd raer op dy plaets. Nachts rieden de weinen op 'e telle út har sels hinne en wer. De boer hearde it ratteljen fan 'e weinen en koe der net fan sliepe. Skoanheit wie doe noch jong. Dy slepte yn 'e stâl yn 't bêdsté. Dy stjûrde hy op in nacht nei de telle ta om to sjen. Sels doarst er...
nl.verhalenbank.33537
In verschillende “busselkes” (bosjes) huisden spoken en heksen. As ge met tuf (speeksel) ’n kruis in de hand tekent, kijkt de heks om.
nl.verhalenbank.47539
Hessel Meijer soe mei stokken nei Skoat ta nei de hynstemerk om dy dêr to forkeapjen.
Alde Jan Scholte fan 'e Trije Roede soe ek mei. Dy soed er de moarns ophelje. De stokken hie Hessel yn in bosk op 'e rêch.
Jan Scholte wachte op him. It duorre him to lang, dat doe roan er Hessel mar tomjitte. Doe't Jan Scholte sahwat oan it hûs fan Sytse Liger ta wie,...
nl.verhalenbank.21694
Yn Feankleaster wie in pleats, dêr gong de tsjernmoune nachts altyd sûnder dat der yn werkelikheit tsjerne woarde. Mar se hearden dúdlik de tsjerne gean.
nl.verhalenbank.38104
Yn Peasens wenne in smid, dy hat ris in kear in hynder bislein. Mar de oare deis sieten de hoefizers der alle fjouwer achterstofoar ûnder. Dat hynder wie bitsjoend, 't wie in spookhynder.
nl.verhalenbank.27838
De flaeikloppe mocht froeger net op 'e tersk lizzen bliuwe, foar de nacht. Dy woarde altyd ophong. Oars gong it yn 'e nacht op in terskjen.
nl.verhalenbank.20602
Spookkatten
Verhaal van Trien Beyens in 1956 overleden, 80 jaar oud. Het verhaal is overigens algemeen bekend in de streek.
Een muldersknecht die werkte op de Casterse watermolen kwam 's avonds binnendoor naar huis. Omdat hij woonde op Landrop (gehucht van Hoogeloon) moest hij langs de "Kattendansmaast" waar de "Kattenberg" ligt. Toen hij daar tegenover...
nl.verhalenbank.13425
Vroeger en dat is waar gebeurd, werden de mensen van de weg getrokken, met paard en wagen, door een geest. D'r reed een boer over de Kamperdijk van Benschop naar IJsselstein. Die wier met paard en wagen in het water getrokken. Door die geest!
nl.verhalenbank.50905
Sytse Jager fan 'e Smoarhoeke yn 'e Harkema (deasketten yn 'e oarloch troch de Poepen) is us smiten woarn. Wy stienen as jonge keardels fan sa'n fyftsjin man by elkoar. Der wie in fisker, dêr praetten wy mei. 't Wie by de Piter Simenskamp.
Ynienen woarde Sytse Jager tusken ús weitild en smiten. Wy ha him net wer sjoen. Hy hat der in dei of hwat siik fan...
nl.verhalenbank.19487
Ik kwam van Nijmegen af, opte fiets. Toe ik goed en wel Lent vörbé’j was, hörden ik fluite. Ielke keer: fuut-fuut-fuut. ’t Geluid ging wel vijf kilometer me mien mee. En toe hörde ik niks mer. Mar ienens kwam er hond nève mien lopen, een heel grote wuiles [onbehouwen dier of mens]. Hé’j was pikzwart. Ik was bang. Want hé’j bleef een lange poos nève mien...
nl.verhalenbank.45075
Yn Hantumer Utbuorren wenne in skatrike boer. Dat wie Jan Douma. Op in moarntiid kom er fan 't bêd doe stienen de doarren allegear iepen en alle kij stiene achterstefoar op 'e stâl. De tsjernmoune hie de hiele nacht draeid. It hie de hiele nacht in stik lawaei west.
nl.verhalenbank.23130
Da hadde in Tuil ok iemand die kon teuvere en hekse. Die was geweldig rijk. De erfgename wilde 't geld niet hebbe. Toen was d'r verre familie in Bruchem en die hebbe 't wel angenome. Maar as d'r een paard in de stal een steen uit de muur stukgeslage ha en ze metselde da d'r weer in, dan viel die d'r weer uit. Of 't raamkozijn was los, dan was dat nooit te...
nl.verhalenbank.125657
Op in nacht soenen wy meiïnoar om hwat apels yn it hôf fan Klaes Bottema op it Wytfean.
Doe't wy goed en wol yn 't hôf wienen, bigounen de amers en bussen to biwegen.
Wy seinen tsjin inoar: "Hjir wei."
It wie in hiel stik lawaei, sa bot woarde der mei bussen en amers smiten.
Ik wie der mei noch in stik of seis út 'e Harkema: Wibe Visser, Jelle (de Wind?),...
nl.verhalenbank.19457
Doe't wy noch fan dy jonges wienen, ha wy us mei ús fjouweren om knineiten west. 't Wie op 'e Hamster Ikkers, tichte by de Boskwei. Doe ha ik hwat sjoen, dat sil ik noait wer forjitte. Dêr kom in kroade oan. Dêr wie in hynder foarspand. Yn dy kroade siet in hiel lyts mantsje. En dat gong der oan wei, ien stik lawaei! Wy seagen 't alle fjouwer. Mar doe...
nl.verhalenbank.20836
D'r wier voorheen van die eigenaardige dinge verteld. Zo had jie in IJsselstein een visser, Pomp heette die. Die liep met z'n kruiwage in de regen. De bak regende vol maar Pomp die bleef droog.
nl.verhalenbank.57880
Hjir wienen froeger matteweverijen. Jouns woarde der altyd ophâlden mei matteweven. Dan woarde it stel losmakke. De spanning woarde fan 'e triedden ôfnaem, oars weve it nachts troch, nei't se seinen.
nl.verhalenbank.21421
DE ANANSITORI EN HET BIJGELOOF.
[…]
Eens op een Zondag, den dag waarop men zich nog al eens verveelt, wilde ik den tijd trachten te dooden, door naar een gelegenheid te zoeken, om eenige anansitori op te doen.
Ik noodigde daartoe eenige gouddelvers ten mijnent uit en wachtte op een geschikt oogenblik, het verzoek tot hen te richten, mij eenige anansitori...
nl.verhalenbank.47439
Dat vrouwtje haar man heette Bouwense.
Op een keer keerde ze lopende van Middelburg naar huis. 't Was anderhalf uur lopen. 't Was zeer laat, en 't was in 't donker.
Toen kwam ze onder een boom, die helemaal verlicht was zonder dat er ergens verlichting aanwezig was, en toen ze er onder door ging, sneeuwde het vlokjes van zilver.
nl.verhalenbank.33391
