Datasets - ISEBEL

Hearke hie in faem yn 'e Ham (= Droegeham). Dêr soed er ris in snein-to-joun hinne. Doe kearde it jongfolk him. Sy seinen tsjin Hearke: "Hwer silstû hinne?" "Nei de faem", sei Hearke. Sy seinen: "Werom!" Hearke sei: "Dat is goed, mar foardat wy by elkoar wei geane, fûstkje wy earst even." Doe krige Hearke ien fan dy mannen by de hân. Mar tagelyk sette er...

gooien

nl.verhalenbank.23732

Yn 'e Harkema wenne in keardel, dat wie Wibe Hut (= W. Alma). Dy siet us yn 'e kroech op it Jachtfjild. Hy swetste mar op en mar flokke. Hy wie foar gjin duvel bang, sei er. Doe't er nei hûs ta soe, is er opnom woarn en fuortsmiten. Datselde is Sytse Jager fan 'e Harkema ek ris oerkom.

duivel

nl.verhalenbank.24310

Yn Easterwâlde wenne in faem, dy hie in feint, dat wie in hiele raren-ien. It wie de raerste fan hiel Easterwâlde. De faem hie har mem biloofd, foar dat dy stoar, hja soe 't út meitsje mei dy feint, mar dat die se net. Hja gong geregeld nei him ta en dan gong 't op in sûpen en kaertspyljen en flokken en al hwat mar raer wie. Op in kear kom se dêr wer wei...

belofte

nl.verhalenbank.19585

De earrebarre, dy't in nêst op it dak fan in skuorre [?] smyt elk jier hwat del. De iene kear in aei, de oare kear in jong. Dat jong wol er net wer yn 't nêst ha. Dat is foar de hier. It sweltsje docht krekt gelyk. Dat smyt ek it iene jier in jong sweltsje del, it oare jiers in aike. Ek foar de hier.

betalen

nl.verhalenbank.25866

Der wenne in feint by de Trije Roeden. Dat wie in soan fan Foppe Jits. Dy sûpte ôfgryslik. 't Wie lytse Albert Scholte. Op in joun kom er fan Surhústerfean. Doe gong er de Feanster lânnen del. Underweis woarde er opnom en oer de sleat goaid. Hy kom oan 'e oare kant de sleat torjochte en dêr roan er in eintsje by de sleat lâns fierder. Mar hy tochte: "Ik...

nl.verhalenbank.23582

Sytse Jager fan 'e Harkema wie in neef fan my. Hy fortelde us in kear: "Ik soe nei hûs, Jille, en dat die 'k en doe't ik omtrint thús wie, doe woarde ik oer de sleat smiten. Ik klaude oerein en gong wer nei de oare kant ta. Mar dêr wie 'k noch mar krekt of doe woarde ik wer oer de sleat smiten. En oe, Jille - jong, ik hie it bloed yn 'e skuon sitten.

angst

nl.verhalenbank.23823

By joun mat men noait midden op 'e wei rinne, hwant mear as ien kom it oer dat er oan kant set woarde troch in lykstaesje.

's avonds

nl.verhalenbank.37704

In omke fan my kaem op in joun by de faem wei. Doe't er by de Bethlehemsreed kaem woardde er samar optild en yn 'e sleat smiten. Hy wie by ús folk yn 'e kost en kaem dweiltrochwiet oan. De duvel hie 't him flikt, sei er.

avond

nl.verhalenbank.37703

Myn neef Sytse Jager fan 'e Harkema wie in raren ien. Hy is samar fan 't paed smiten woarn, ta trije kear ta, sûnder dat der ien to sjen wie.

gooien

nl.verhalenbank.25887

Wibe Hut (= Alma A.A.J.) fan 'e Harkema siet us in kear yn 'e kroech. "Ik bin foar gjin duvel bang", hied er sein. Mar doe't er út 'e kroech kom, smiet de duvel him yn 'e feart.

angst

nl.verhalenbank.25604

Jan Hepkes hie in pear dagen mei to slotten west nei 't Peinder kanael. Hy wie alhiel net in werker. Doe't er wer thús wie, doe sei er tsjin syn suster: "Mast dêr us sjen, sa'n wite douwen binne dêr yn 'e loft." Doe hienen dat syn spitten west. Sa heech hied er by 't dollen de spitten smiten. Dy wienen noch net iens wer op 'e groun tolânne kom.

arbeid

nl.verhalenbank.23887

To Houtigehage wenne in man, dy hat forkearing hawn mei in suster fan myn man. Hy hat ris forteld: Op in snein-to-joune seach ik ynienen dat der in streekje huzen fuort wie. It wie dêr gewoan lân woarn, dêr't neat mear op stie. Allegear gjers. Mar o, o, hwat gong it der dêr op dat lân alderheislikst oan wei! It gong dêr op in skoppen en traepjen en...

afbreken

nl.verhalenbank.11558

Auke Schievink fan 'e Harkema wie froeger in hiele raren-ien. Hy is ris in kear troch de duvel smiten woarn fan 'e iene kant fan 't paed nei de oare kant. Letter woarde er tige froom.

duivel

nl.verhalenbank.28047

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur