Datasets - ISEBEL

Yn Surhústerfean ha ek in pear ûnbidich-sterke mannen wenne. 't Wienen bruorren: Jan en Hindrik van der Meer. In fjirdel hûndert poun tilden se samar op. De iene sloech út gekheit my wolris mei twa fingers op 'e rêch. Dat kom slimmer oan as de traep fan in hynder.

nl.verhalenbank.26111

To Aldegea wenne ek in hiele sterke keardel. Dy woarde altyd neamd: de luije boer. Dy boer wie ris yn 'e ûngetiid. Doe rekke er mei in foer hea en in âld swart hynderke derfoar fêst yn 'e skuordoarren. It hynderke koe't net mear dwaen. Doe hat dy boer it hynderke útspand en doe hat er it foer hea, dat klem siet sels los skuord en ta de skuorre yn lutsen.

boer

nl.verhalenbank.33336

Der wienen twa bruorren. De iene hiet fan Teade. Se wennen op 'e Middelgeast tussen Smelle Ie en Boarnburgum. Hja rieden op in kear elk op in hynder. Doe seagen se dêr in gedaente fan in man. Dat like oars as oars, krekt as doogde it net. Doe sei Teade: "Dêr wol 'k op sjitte." Hy hie 't gewear by him. Mar syn broer sei: "Doch dat net. Hwat hast dêr mei...

achterstevoren

nl.verhalenbank.29645

Sterke Hearke wenne yn Bakkefean. Hy wie sa sterk, dat as se oan 't dongriden wienen, dan luts er sels earst de wein ta it dongsté út en dan kom 't hynder der foar.

alleen

nl.verhalenbank.33769

Sterke Hearke wie ris op it lân oan it ploeijen. Doe kom der in man by him dy woe graech wite hwer't dy en dy boer wenne. Mar dat wie sterke Hearke. Hearke hie in hynder foar de ploege oan 'e jageline. Hy tilde mei ien hân de ploege op en wiisde dêrmei it plak oan en sei: "Sjoch, dêr wennet er."

boer

nl.verhalenbank.37921

Der stienen ris in pear mannen by Sterke Hearke to praten. Sy koenen Hearke net. Hearke wie dêr op it lân, hy hie de ploege beet. Doe frege de iene: "Hwer wennet Sterke Hearke eins?" Doe hie Hearke de beide hynders úthechte en hy hie de ploech optild en straelrjocht útstutsen en sein: "Sjoch, dêr wennet Sterke Hearke."

groep

nl.verhalenbank.27513

Jan Kluwer wie in skjirreslyp. Hy kom út Grinslân of út Drinte, hy praette krûm. Hy hâldde in protte ta yn it folksloazjemint yn Lippenhuzen, oan 'e Bûtenwei by âlde Janne. (har soan hiet Lútsen, dy wie sa klierich) Jan Kluwer hie in forboun mei de duvel. Dat wisten se allegear wol. Hy hie altyd sinten om hannen en fortsjinje died er net. Hy rôp altyd:...

dansen

nl.verhalenbank.19739

In man hat my ris forteld. Ik ha us in kear mei ien riden, dat wie in maet fan 'e duvel. 't Wie yn 'e nacht. Wy wienen midden op in greate sânwei. Ik wie binaud. Dêr ynienen bigongen de hynders to stegerjen. Sy woenen net in stap mear foarút. "Hâld mar even de touwen beet," sei de man tsjin my, "hwant ik mat der út." 't Wie op 'e rûmte en yn 't holst fan...

duivel

nl.verhalenbank.25572

Hoe't de ezel der kommen is It hynder hat de kop omheech, mar de ezel net. Dy hat de kop rjochtút of hy lit him hinhje. Hoe't dat sa komt, en ek hoe't der ezels op'e wrâld kommen binne - want dy wienen der earst net—seit it neikommende ferhaaltsje. Der wie ris in jierrich âldfeint en dy hie in hynder. Dat mantsje wie fierstente goed foar dizze wrâld en...

baas

nl.verhalenbank.14623

Yn 't Barrahûs gebeurde it faek, dat minsken dêr ûnderdak krigen foar de nacht. Op in joun kom dêr ek in frommes yn. It wie in fremd frommes, dat se net koenen. Ien fan 'e mannen, dy't dêr ek sieten, wie in soldaet. Dy soe dêr dy nachts ek sliepe. Doe't er in pear kear nei dat frommes sjoen hie, tocht er by himsels: bistû eins wol in frommes? Hy gong...

aansluipen

nl.verhalenbank.37818

't Wie op in jountiid, sy sieten by de boer yn 'e hûs. Doe kom der in âld frou by de doar. Sy woarde der ynlitten, sy woe dêr dy nachts graech sliepe. Hja siet tusken de oaren yn en as se it wurd nom, tocht de boer by himsels: "Dû hast in manljuslûd." Wylst hja dêr sa meimankoar sieten kom der in soldaet mei in hynder oan. Hy sei tsjin 'e boer: "Kin ik...

appel

nl.verhalenbank.23515

Us beppe (in Grinslânse) fortelde: Op it Westersân by Oldekerk yn Grinslân wennen trije âldfammen. Dat wienen tsjoensters. Sy woenen alle trije wol graech in man ha, mar sy krigen noait oansyk. Dat kaem omdat se de frije kúnst útoefenen. Der wienen trije gereformearde âlderlingen, dy woenen wolris wite, hoefolle dêr fan oan wie; fan dy duvelskunsten. Dy...

aanhangen

nl.verhalenbank.19700

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur