Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Heit syn broer Geartom soe by in boer yn Grinslân yn 't wurk. De nachts soed er yn 'e skuorre sliepe. Doe't it tiid wie om him del to jaen soed er de skuorredoarren ticht dwaen. Doe sei de boer tsjin him: "Né, dy doarren matte jo net ticht dwaen, dy binne moarn dòch iepen."
Geart-om sei: "Leauwe jo dêr dan oan?"
Doe't de boer fuort wie die Geart-om de...
nl.verhalenbank.33278
As der yn de Ham ien goed siik wie, dan moest er nei 't sikenhûs yn Ljouwert brocht wurde.
Tseard de Vries fan Droegeham hie in omnibus, dy brocht sa'n siken dan nei 't sikenhûs ta. Mar in pear dagen letter dan kom sa'n siken-ien meastal to forstjerren. Dan moest it lyk der wer wei helle wurde. Dat wie Tseard syn wurk ek, mar dan moest er in help út 'e...
nl.verhalenbank.20364
As d'r een sterfgeval op komst was dan vloog d'r een boze geest door 't huis. Een bons op de deur, dan werde de mense angstig. De deure plotseling ope en dicht.
nl.verhalenbank.70347
Ik wie boerefaem. Ik siet to melken yn 'e stâl. Doe miende ik dat ik in fûgel fleanen seach.
Nei melken gongen wy to kofjedrinken. Ik sei tsjin 'e boer: "Ik fortrou my joun net." Hwant ik moest yn 'e tsjernherne sliepe. Dat wie myn plak. "Ik doar dêr joun net to sliepen", sei 'k.
"Hwerom net?" frege de boer.
"It leit my sa by, dat der ien yn 'e hûs is",...
nl.verhalenbank.22005
Earne op 'e Grinzer klaei stie in boerepleats, der doochde it net. De âld boer, dy't dêr wenne hie, wie formoarde woarn. De doarren woenen dêr nachts noait ticht bliuwe. Jelle Snip fan de Pein hat dêr mei oaren yn 't wurk west. Jelle lei dy nachts ûnder yn 'e skuorre. Doe seach er op 'e koesouder in spûk mei eagen sa great as thépantsjes. Doe hearde Jelle...
nl.verhalenbank.31913
Wybren Wartena syn heit wenne yn Garyp. Dy wie foar de twadde kear troud. Hy hie buorkerije en in herberch. Doe't syn earste frou stoar biloofde hy har, hy soe noait wer trouwe.
Mar hy die it al. Sy koenen it skoan rêdde en sy gongen der togearre wolris mei de tilbry op út. As se dan thúskamen gongen de skûrredoarren fansels iepen. Dat wie it wurk fan syn...
nl.verhalenbank.19786
Mans har ook wol al zain, dat n wringe (een hek voor een weiland) zo man oopn en tou gung; dat was heksnwaark en d oal man muik zuk slim baange veur zukke dingen.
nl.verhalenbank.43926
Albert Alma, de heit fan dikke Fokke en Taeke en Wibe, wie in maet fan 'e duvel. Dat wist elkenien wol. Op in nacht kom er dronken thús. De doar stie foar him iepen. Dat hie de duvel dien. Der stie in miel iten foar him op 'e tafel. Hy wie bot ûnrêstich en seach hyltyd mar bang om him hinne. Doe wied er nei 't achterhûs ta gong. Dêr hied er syn keal...
nl.verhalenbank.19346
"Ik weet dat het in bepaalde gebouwen van St. Meerkanten (GGZ) spookt, o.a. bij de Zonneweide/Springschans, Ganzenhof (in de Hazelaar) en de Wissel (van horen zeggen).
Helaas is de Hazelaar platgegooid en wordt er nu op gebouwd (nieuwbouw afdeling).
Ik zal een poging doen om het allemaal neer te zetten.
De Zonneweide/Springschans:
Dit is een heel hoog,...
nl.verhalenbank.49174
Dronken spotter kaam om
Der wenne ris in boer yn 'e omkriten fan Easthim, dy wie sa oan 'e drank ferslingere, dat hy liet de hiele buorkerij fersleaukje. Alle moarnen tocht er, ik moat hjoed in bytsje minder drinke en mear oan 't wurk dwaan, mar der kaam noait wat fan— de drank hie him yn 'e macht. Men kin fan tinken wol ha, dat it der yn dy...
nl.verhalenbank.12962
To Hurdegaryp wie in hekke, dy't altyd fansels iepen gong. Foar noch safolle net doarsten de minsken by nacht oan dy hekke to kommen.
nl.verhalenbank.21214
We moste vroeger bé’j ons thuus telegramme bestelle. Op ’n oavend moste we nor de Zandbèrg, achter opte polder. Nor de stenfabriek, ge wit wel. Jan Joosten en Hend Bannings, jonges bé’j ons uut de buurt, zoue ekkes meegoan. We ware zo’n joar of achttien, negentien oud. Twee van onze hund zoue ok mee. Toen we terugkwame en op zo’n trèj of vijf van ’t hekke...
nl.verhalenbank.50376
Wy ha wenne oan 'e âld achterwei yn 'e Falom, in hiel ein achterút. It spokke dêr yn dat hûs. De minsken dy't dêr fóár ús wenne hienen wienen der dêr om weigong. Ik hierde 't hûs foar in bytsje sinten, ek al omdat net ien dêr wenje woe.
Ik hie dêr hwat fé op 'e stâl. Froeger hienen de kij seelkettings om. Myn kij hienen dat doe ek. Mar dêr rattelen se yn...
nl.verhalenbank.25189
Myn wiif hat wol yn Reahel útfanhûze. Dêr stie in plaets, dêr gongen yn 'e nacht altyd de doarren iepen. Jouns woarden se ticht dien, mar de oare moarns stienen se stéfêst iepen. It fé wie fan 'e stâl en stie yn 't heafek to fretten.
Froeger hie dêr in herberch stien, dêr't guon formoarde woarn wienen. Dy spoeken dêr nou noch om.
Se dienen jouns de...
nl.verhalenbank.17528
De geheimzinnige poort
Toen de Rechtstraat en de Grachtstraat te Wijk Maastricht nog niet waren doorgebroken waar thans de Wijker Brugstraat is, stond daar ongeveer op de ruimte tussen de Victoria Taverne en de Quatre Saisons 1), een boerderij, omringd met stallen en schuren.
De paardeknecht van die boerderij was op een zaterdagavond uitgegaan om zich te...
nl.verhalenbank.43399
De witte wiven van den Langenbelt.
Hoe leeren ze elkander toch kennen, de jonge
menschen, dat het slot wel moet wezen : de bruiloft?
Vaders en moeder hebben diepe rimpelen in het
voorhoofd, ze zetten kleine oogen van zorg, en hun wijs-
vingers dreigen zwijgend. Maar onbekommerd is de jeugd,
leve de jeugd!
Roelof en Aaltjen waren tezaam naar school gegaan,...
nl.verhalenbank.42094
Het schaap aan het paaltje.
Wanneer het zomer is, slaat men de palen in den grond,
en bindt de schapen aan een touw, opdat zij kunnen grazen
binnen een beperkten omtrek, maar niet kunnen vluchten.
dichterbij der menschen woningen, vlak bij de kapel
Onder de Linden in Thorn had een boer zijn schaap aan
een touw gebonden. maar het was een warme middag,
en...
nl.verhalenbank.42049
Het Bokkebloed.
Daar is geen Nederlandsche schooljongen, of hij
weet, dat den 1sten April van het jaar 1572 de
wreede hertog van Alva zijn bril heeft verloren.
Het waren maar vier en twintig kleine scheepjes, die uit-
voeren van de stad Dover, en het aantal koppen, dat zij
droegen, kon hoogstens op vierhonderd worden geschat.
Aan deze vierhonderd man...
nl.verhalenbank.42006
