Datasets - ISEBEL

Mijn moeder vertelde nog wel eens iets van wat zij dan hoorde... Ja, die heeft in d'r jeugd dan ook nog zondagsschool bezocht. Dan weet ik nooit precies of ze dan van die Bijbelse dingen doorvertelde of die praatjes. Maar je had van die verhalen van hoe iemand aan een bochel kwam, en kraaien, dat die Jezus zouden hebben verraden en dat ze daardoor niet...

bespotten

nl.verhalenbank.43990

Yn Akkrum, dat doe noch gjin namme hie, wie in reus oan 't slatten. Dêr krige er 't bot fan yn 'e rêch. Dat kom om't er hyltyd krûm stien hie ûnder 't slatten mei in bollepream. Doe sei er: "Ah... krom!" It plak krige doe de namme Akkrom. (Der wurdt ek forteld, dat twa reuzen dêr ris mei in kanael oan 't graven wienen. De iene seach achterom. 't Kanael...

nl.verhalenbank.33046

Hoe't Oorschot oan syn namme kom Ik haw ûnder tsjinst yn Oorschot west. Dêr stiet net in hoanne op 'e toer, mar in baerch. It wie yn 'e tiid doe moest dat plak noch in namme ha. Doe wie dêr in skerpskutter. Dy soe op 'e baerch sjitte en it doarp soe neamd wurde nei it skot fan dy skerpskutter. Doe skeat er dwars troch de sturt fan 'e baerch hinne. Doe wie...

dier

nl.verhalenbank.33091

Der wie in man, dy wie oan 't houtkappen. Doe skeat him de bile út 'e stok wei. Dy bile rekke krekt in aep en dêr is de frou út ûntstien. (niet volledig)

aap

nl.verhalenbank.27609

Yn 'e Bilt wennen twa hiele bêste froulju. Dat wienen Anna en Jacoba. Dêrom ha se twa doarpen nei dy froulju neamd: Sint Anna Parochie en Sint Jacoba-Parochie. Se neamden dy froulju wol faek: onze lieve Vrouwen. En dêrom ha se it trêdde plak neamd Onze Lieve Vrouwenparochie.

nl.verhalenbank.20628

To Britsum linen twa reuzen tsjin 'e toer oan. Doe knapte de toer. Dy wie net bistand tsjin sa'n swier gewicht. "Ik brits 'em", sei de iene reus. Doe krige dat plak de namme Britsum. Dy reuzen wienen dêr yn 'e buert oan 't graven. (Sy ha 't my op 'e klaei forteld)

nl.verhalenbank.26073

Ergens yn Fryslân lei ris in skipper mei syn skip. It bigoun to winterjen en 't waerd allegear iis. De skipper koe dêr net wer wei komme. Wiken en wiken lei er dêr. Doe sei er: "Ik liz hjir achttsjin wiken ta miner skea." Doe krige dat plak de namme Minnertsgea.

boot

nl.verhalenbank.33047

Der wienen twa reuzen, dy hienen 't o sa drok hawn togearre. Doe leunden se ergens yn in doarp tsjin 'e tsjerketoer oan. Mar dy toer bijoech him ûnder it swiere gewicht. De toer bruts. Doe krige dat doarp de namme Britsum. In skoft letter wienen dy reuzen wer warch. Dêr wie èk wer in toer, in mânsken-ien. Dêr gongen se tsjin oan stean. Dy toer bleau...

nl.verhalenbank.33045

Doe't se de Wâlsterfeart groeven smieten se hyltyd de pet in ein fuort. Dêr't dy pet tolânne kom, dêr moesten se fierder grave. Sa is de feart ûntstien.

arbeider

nl.verhalenbank.19653

De vier winden D'r is hier 'n stuk da hiet de Vier Winde, en daor mot ok iets geks mi zèn, waorum ze da zo noeme. De schaoi van Orschot, Gèssel en Diesse, mar wa 't is, da wi'k nie. Zo hedde nog wel mir van die naome.

achtergrond

nl.verhalenbank.41558

Der wienen ris twa reuzen, dy wienen togearre oan 't feartgraven. Sy bigounen elk fan in kant en sa groeven se moai op elkoar yn. Mar doe't se omtrint oan elkoar ta wienen, kommen se ta de konklúzje, dat se net tsjin elkoar oer kommen. Doe moest it lêste eintsje wol krûm wurde. "Aah- krom!" sei de iene reus tsjin 'e oare. Dat hearden guon en doe neamden...

nl.verhalenbank.26070

By de Skieding hienen jo twa dobben. Oan 'e iene kant fan 'e wei wie de Janke-dobbe, oan 'e oare kant de Tryntsje-dobbe. Der wie in sekere Janke, dy hie in feint. Dy feint hie de forkearing mei har út makke, en doe hat Janke har dêr forsûpt. Sa hat dy dobbe de namme fan Janke-dobbe krigen. Sûnt hja har dêr forsûpt hat, spoeket it dêr. Yn 'e oare dobbe ha...

dood

nl.verhalenbank.26058

De Kattendonk Veur d'n oprit naor 't dorrup hedde 'n klein huske, da's vlak bij de Kattedonke. Die naom zal toch wel erregus mee ut vortkomme. Ze zinne da'ter vruuger katte daansten. Ieman hè ze wel probirre te verjaoge, mar de katte gonge nie, en ok geslaoge, mar de katte blive d'r.

dansen

nl.verhalenbank.41559

Anne Veenstra (Anne Carro seinen se tsjin him) dy fortelde my doe't ik in jonge wie fan in jier of alve, tolve: "Ik kaem de Wedze del fan Sânbulten nei Twizel. Dat wie doe noch in sânwei. Doe't ik oan 'e diken ta wie - dêr't de diken bigjinne - kaem der in greate walfisk op my ta. Doe't er hast oan my ta wie skeat er oer de beammen hinne yn in stik lân op...

bomen

nl.verhalenbank.37342

Der wie in dief, dy hie stellen. In hiele bult minsken der achteroan. Sy kommen troch in doarp, dat noch gjin namme hie. "Hokker matte wy pakke?" rôpen dy minsken. "De earste mar!" woarde der weromroppen. Doe krige dat doarp de namme Eastemar. Doe kommen se yn in oar plak, dat èk noch gjin namme hie. Dêr rôpen se: "Sy ha him samar!" Doe krige dat plak de...

achtervolgen

nl.verhalenbank.33044

Ik en een stel vrienden zaten 's avond rustig op een bankje te genieten van de zon die onderging. Jullie kennen het wel, heerlijk loom in de zon hangen en een beetje slap ouwehoeren. Toen kwam Vif eraan, hij is een zwerver maar hij vindt het gezellig bij ons en wij vinden zijn verhalen geweldig. Meestal gaan die verhalen over “normale” dingen, maar...

angst

nl.verhalenbank.49918

Bij §1, Aant. 1955, fol. 146d [„Hier en daar ontstaan door de handel nieuwe sporen, de z.g. Hessenwegen”, &c. = Ens.]. Toevoegen: „De oude „Hessenweg” te Nunspeet lag, naar ik mij herinner in een natuurgebied dat de naam had een verblijfplaats te zijn van kabouters. De „oude heer Van Dam (zie fol. 110c, §6) wees in de twintiger jaren aan...

aardgeest

nl.verhalenbank.48592

III. Klokken 1. Zijn U verhalen bekend over klokken, b.v. over niet gewijde klokken, over klokken, die op de bodem van een meer of de zee liggen en waarvan het gelui soms nog hoorbaar is? Bij ons ter plaatse vind men een stuk grond genaamd de klokkekuil. Men zou daar op Kerstnacht de klokken hooren luiden. Volgens mij heeft het zijn ontstaan te danken aan...

gieten

nl.verhalenbank.127121

Der wie in reus, dy hie 't o sa drok hawn. "Ik bin sa warch", sei er. Doe rêstte er ergens op in doarp mei de hânnen op 'e toer. Doe krige dat doarp de namme Wargea.

dorp

nl.verhalenbank.19657

Doe tochten se: Lit ús dan mar even tsjin dy oare toer oanlynje, dat liket in sterken-ien. It wie de Stienzer. En sjoch, dy bijoech him net, dy bleau stean. Dêrom hjit dat plak 'Stiens'.

arbeid

nl.verhalenbank.20940

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur