12 results
Dutch Keywords: naamgeving
Twee reuzen hadden zich voorgenomen den Rijn te graven. Na honderd jaar gewerkt te hebben, zonder een woord te wisselen, brak de een het stilzwijgen en zei tot zijn makker: ''het werk schiet goed op.'' De ander werd kwaad : ''ik wil niet langer met zoo'n babbelaar samenwerken,'' zei hij, ''die nauwelijks een eeuw voorbij kan laten gaan onder zijn mond te...
nl.verhalenbank.72548
Twa reuzen groeven in kanael. De skeppen wienen heale preammen. Doe't se omseagen, fornommen se dat de feart net rjocht wie. It wienen Hollanders en de iene reus sei tsjin 'e oare: Ah - krom! It doarp dat der kom, hiet doe letter Akkrom.
nl.verhalenbank.16860
Waterreus De volgende sage gaat over de achternaam Waterreus. Het verhaal ontbreekt nog in de Verhalenbank. Het komt van Wikipedia en is dus auteursrechtelijk beschermde informatie. Maar daarom misschien niet minder interessant voor jullie. De waterreus is een personage uit een legende uit het Zuid-Hollandse vissersdorp Scheveningen. Daarnaast is het de...
nl.verhalenbank.49060
Doordat de reuzin Hillegonda zand uit haar schort verloor, ontstond een zandheuvel die de naam Hillegersberg kreeg.
nl.verhalenbank.47016
Der wienen twa reuzen yn Fryslân, dy hâldden in weddenskip. Sy soenen elk in gracht grave. Hwa't it earst op 'e ein wêze soe, dy krige de priis. Earst skepten se mei gewoane skeppen, mar dat avensearde net genôch. Op 't lêst hienen se hiele greate skeppen. Hwat de iene reus to dwaen hie, dy krige in praem en dêr bigoun er mei to skeppen. Doe de oare ek....
nl.verhalenbank.23363
Brammertshoop en Ellertsveld Brammert en Ellert waren twee reuzen, die vroeger de hei tussen Schoonloo en Zweeloo onveilig maakten. Zij hadden touwen met belletjes over het veld gespannen, zodat ze altijd wisten of er een reiziger in aantocht was. Zo hadden ze al menigeen uitgekleed. Brammert en Ellert roofden echter niet om het geld. Zij wilden de...
nl.verhalenbank.9549
Het ontstaan der Namen van verschillende Hollandsche plaatsen. Haarlem met de Bakenessergracht, Deventer, Markeloo, Zandeweer, Domburg In oude tijden--'t is algemeen bekend--werden Holland en Friesland door reuzen bewoond. Onder dezen had er een, Lem genaamd, te Leiden zijne woonplaats. Deze kreeg van eene reuzin eenen zoon, dien hij mede Lem noemde, en...
nl.verhalenbank.41785
It kanael tusken Warten en Wargea is troch twa reuzen groeven. Doe't er oan Wargea ta wie sei de iene: "Ik bin warch." Doe lei er syn earmen op 'e goate fan 'e tsjerke om út to pûsten. De lju dy't it hearden ha doe dat plak Wargea neamd.
nl.verhalenbank.17043
Et vertellingeske van Brabbo en de reuës Iel lank geleje woeëndener ont Schelt ne reuës. Dieniëte Antigoun. Alle schippers dee verbaai zaain kastieël veirde, moeste dor belasting ver betoale. Da bestoeng toengs oek al. Soemegte betoalde die belasting, moar de miëste mengse kosten of wilde da nie. Dan kwam de reus noa boite, pakte dië schipper ba zaaine...
nl.verhalenbank.19281
De twa reuzen dy't it farwetter fan Ljouwert nei Grou groeven Witte jimme, hoe't Ljouwert oan syn namme kommen is? Dat is neamd nei twa reuzen dy't dêr tahâlden: Liuwe en Wiuwe. Sjoch, de âlde Ljouwerters seinen ek fan Liuwert yn pleats fan Ljouwert. Dy twa reuzen makken op in kear in praatsje tegearre en doe ornearren se: 'Wy wolle ús graach ris wat...
nl.verhalenbank.12137
Transcriptie: PK # 2257, folio 135 Ghevangen poort Borcht Dit is in oude tyden geweest de poorte Vande Borcht ofte forteresse vande Russche Genaamd Druon Antigonon, diemen zeyt den grooten Reuse. Hij was vuyt Russia, een heydens mensch. hij stont onder tgebiet van eenen andere russche die hem tot Leyden in Hollant onthiel, van wien dat die stadt Leyden...
nl.verhalenbank.125930
MERKWAARDIGE BOMEN Keizer Karel V was, zo zegt de overlevering, een hartstochtelijk jager. Vertoefde hij op het Binnenhof als de eerste herfstregens vielen en de bladeren aan de bomen hun groene kleur verloren, dan schalden elke dag de jachthoorns in het Haagse Bos en aan de duinkant. Tegen het vallen van de schemering troffen de jagers elkaar dan op een...
nl.verhalenbank.32541
14