Datasets - ISEBEL

Jan Hepkes syn omke, dat wie âlde Bindert Feikes. Dy syn forhalen wienen ek al wakker fan itselde slach. 't Siet yn dat folk. Wy stienen us yn Doezum yn in winkel. Wy wienen dêr oan 't modderfarren. Dêr komt Bindert ek by Steffen ta de doar yn. "Hwat is 't ûnwarich, net?" sei ien fan uzes. "Ja," sei Bindert, "ik en Feike (syn soan) kommen us mei in fracht...

brug

nl.verhalenbank.23679

Gjert Bargerbos fan Houtigehage wie ek net yn syn earste leugen smoard. Dy fortelde, hy wie ris thús, doe woarde 't needwaer. It waeide in stoarm. Hy tocht: donders, as dit mar goed komt mei 't tek, as dêr mar net in gat yn waeit en de wyn dêr ûnder komt, dan komt it hiele dak fan boppen. Dat doe wie er op it dak klommen mei in leider. En dêr hied er noch...

beweren

nl.verhalenbank.33727

Ik hie to meanen west en soe werom op hûs ta. It waeide in stoarm. Ik fytste de kant út nei de Wide Ie oan 'e kant fan in brede sleat. Dêr wie in hurd paed. Mar doe ynienen fytste ik oan 'e oare kant fan 'e sleat op in modderpaed. De wyn hie my mei fyts en al oer de sleat set.

beweren

nl.verhalenbank.32454

Ja, dor* het ik duk zat van gehörd. Mien moeder het ’t wel honderd kere verteld. Die kwam van Herveld, en doar is ’t ok gebeurd. De Woal was bar hoog. ’t Begos gevoarlijk te worre vör den diek. Durrum was er ok diekschouw. Een bruur van moeder mos er ok on meedoen. De boere, die vör den diekschouw ware ongeweze, mossen ok snachs wake. Ze reje dan op ’t...

's nachts

nl.verhalenbank.50373

It hie bot stoarme en doe hong der to Koartwâld in beam hielendal skeef, sahwat tsjin 'e groun oan. Dy beam stie op it hiem fan in boer en de boer woe dy beam graech wer oerein ha. Us heit wie by dy boer oan 't wurk en hy en noch in pear mannen wienen drok mei touwen oan 't lûken om dy beam wer oerein to krijen. Mar it woe net. Doe sei heit: "Sjoch, dêr...

boom

nl.verhalenbank.28741

Voor het volgende verhaal moet ik u meenemen naar de z.g. 'Tempel', een klein wijkje gelegen tussen Eindhoven en Nuenen. Of liever gezegd, tussen Tongelre en Nuenen. Want in de tijd dat dit verhaal zich afspeelde was Tongelre nog een zelfstandige gemeente en viel het nog niet onder Eindhoven. Dit verhaal moet zich honderden jaren geleden afgespeeld...

angst

nl.verhalenbank.49829

De stiennen ûlebuorden. Der wie in boer, dy wenne ergens boppe Ljouwert. Hy hie nei stêd ta west, nei de merk en wie nou op 'e weromreis. It wie min, stoarmachtich waer en de boer siet tige oer syn minne, âlde skuorre yn. Hy wie deabinaud, dat dy der oan gean soe. Sa nou en dan suchte hy der oer. Doe kaem der in menearke njonken him. Dy sei: "Hwat suchte...

afspraak

nl.verhalenbank.21259

"'t Wie in kear," sei Wytse, "doe wie't allegear tongerbuijen en hoazige loften. Ik en Marijke, myn wiif, stienen bûten. Ik sei tsjin Marijke: - Hwat kin 't al nuver mei dy hoazige loften. De blêdden stouwe omheech - En doe wiisde ik nei in hiel lyts bledtsje heech yn 'e loft. Doe't wy dêr in skoftsje stien hienen en nochris goed seagen, kaem dat bledtsje...

blad

nl.verhalenbank.20813

It wie op in joun let mei stoarm en ûnwaer. Doe kaem der in frou by de doar mei in great pak mei ellewaren. Hja woe dêr graech de nacht trochbringe. De boer sei, dat moast dan mar oangean, fanwege it minne waer. Hja sette it pak achter tsjin 't sket oan. Doe gong se by 't fjûr sitten tusken de oaren. It minske hie in tige grou lûd. Krekt as fan in...

aanhouden

nl.verhalenbank.21261

Tussen de mens en de meermin ligt een zee van misvatting. Het staat niet eens vast hoe ze eruit zagen. Ze liggen gesneden in het hout van koekplanken, met weelderig haar en kam en spiegel, ze ondersteunen elke stoeltjesklok met afgehakte armen, maar altijd met vissestaart. Ach, de vrouwelijke bovenhelft, wat een luisterrijke troost voor de eenzame...

achterdochtig

nl.verhalenbank.50499

God’s weer, goed weer. Een keurig mannetje, hoewel hij niet getrouwd was. Nooit brandde hem ’t eten aan. Als hij in een winkel van Venloo kocht, behoefde hij heelemaal niet dadelijk te betalen, want men kende hem al. Men begreep wel, dat hij soliede was. Ge weet het, dat ge, als je zoo’n keurig mannetje ontmoet, dadelijk over het weer begint te praten. Ge...

angst

nl.verhalenbank.42093

Het spookhuis. Het is niet zoo heel lang geleden, dat er ergens bij Dokkum een spookhuis stond. Tegen twaalven 's nachts was er in een der kamers altijd een woest kabaal, en daarom had men er alle meubels weggehaald, omdat niemand daar wonen wilde. Alleen stond er nog een oud bed, waarvoor men inde weoning geen plaats vond. eens kwam er een oude, arme...

aanbellen

nl.verhalenbank.42068

Het spook van de Kollenberg Mijn vader, die het weten kon, omdat hij als geboren 'lamäker' in zijn jonge tijd jaren in de omgeving van 'de Kollenberg' had doorgebracht, vertelde ons kinderen, in de zalige tijd 'dat nog een jongenskiel om onze schoud'ren glijdt', vaak spookgeschiedenissen, die ons de haren op 'de kruun' deden rechtstaan. Alhoewel het zeer...

aanrander

nl.verhalenbank.35852

Hier is de tijd; waar is de man? Bij Marken was er aan den zeekant een plek waar indertijd alle botters, als ze er langs voeren, stemmen hoorden. Die stemmen riepen: "Hier is de tijd; waar is de man? Hier is de tijd; waar is de man?" Dat was altijd zoo en de Markers spraken er ook met dominee over en vroegen of hij niet eens mee wilde varen, om te hooren...

bidden

nl.verhalenbank.35063

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur