Datasets - ISEBEL

Die Van W. uit Woudrichem, die kon wat. Hij dreef je de deur uit met z'n ogen. 't Is toch geweest, dat ze aan 't werk waren en het werkvolk ging koffiedrinken. Van W. viet een koevoet, hij zette die op de houten vloer en liet de koevoet op en neer dansen. Al het volk liep weg.

aan het werk

nl.verhalenbank.127691

Kees Jansen zèj, dat ie iemand stief kos loate stoan. As ie da wou. Mar ik heb nooit gezien, dat ie ’t deej. Hé’j zèj ok, dat ie ’n pjerd stil kos loate stoan. Wel op honderd meter afstand. En ’m ok wel kreupel kos loate lope. Mar ik het nooit meegemakt, dat ie ’t gedoan het.

afstand

nl.verhalenbank.50380

Ze zèje vroeger wel, dat inkele minse da koste. Ze lieten iemand dor ze ’n hèkel on hadde, stil stoan. Die minse koste ok ’n pjerd stil loate stoan. En mins of pjerd kos nie weg, vörda de man permissie gaf.

beheksen

nl.verhalenbank.50403

Je had vroeger bij ons een boer, een echte stroper. Die had een vriend, die was net eender hand als hij. Op een keer trekken ze d'r op uit. Twee beruchte stropers die voor de duvel niet bang waren. Maar anders gongen ze nooit zundags stropen. 't Waren mensen die zundag hieve. Maar toen die keer zouwe ze zundagsaves gaan strope, met de lichtbak. Affijn ze...

avond

nl.verhalenbank.50941

Mien voader was stenescherper bé’j ’n mölder. En grutvoader ok. En die, zèi voader, het duk zat wa verteld. De mölder had ’n jong, die Manus hiette. Net as zien voader. Dus ze hadden ’t over de grote en de kleine Manus. Of ok wel over den ouwe en de jonge Manus. Op ’n keer rolde de jonge Manus met mien grutvoader de zeile van de meuleroeje uut. Want ze...

bidden

nl.verhalenbank.50464

Jehannes tsyske koe ek de turven marsjeare litte.

laten

nl.verhalenbank.38296

Ik het wel es gehörd, da vroeger iemand ’n aander stil kos loate stoan. Hé’j wier dan zo stief, dat ie niks mer kos. Zo iemand kos ok wel ’n pjed stil loate stoan.

gehoord

nl.verhalenbank.50315

Mensen die anderen stijf konden laten staan, die had je vroeger hier ook. Daar moest je voor oppassen. Hij moest je aanraken, anders gebeurde er niks. Als hij je aanraakte, dan liet die je stijfstaan, net zolang tot die 't commando gaf, dat je weer verder kon gaan.

aanraken

nl.verhalenbank.127795

Vroeger was er een man met een toverstokje. Dat was een zwart stokje van zo'n vijfendertig cm. lang. Als hij je daarmee aanraakte, dan bleef je stijf staan. Daar moest je voorzichtig mee zijn. Hij kon maken dat je je hand niet meer open kon krijgen, of dat je ogen open bleven staan en als je mond openstond dan bleef dat ook zo.

aanraken

nl.verhalenbank.127802

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur