Datasets - ISEBEL

Ja, die kon toveren, ze stond d'r voor bekend. D'r kwamen witte muizen uit 't kussen. ,,Wik die witte muizen eens laten dansen op de tafel?'' En dat gebeurde ook!

dansen

nl.verhalenbank.126165

De pater of de pestoor wur wel vaker roepn, as er ziekte was. Bieveurbeeld, as er n krans in t kussen vonden wur. Moar sommigen kunnen zuch doar zulf met redden. Ik weet van iene, waar ook zo’n krans te zien was; in dat huus wis men er wel road op. Et kussen wier oopn sneden; dr zat een doeve in; bienoa kloar, allenig de kop ontbrak nog. As die r aanzeetn...

aanzitten

nl.verhalenbank.44960

Rikele Myt wie in greate tsjoenster. Sy helle altyd wetter út 'e put by myn memme suster Trynmoai. Doe rekke it dochterke fan Trynmoai bitsjoend. 't Bern gûlde jouns altyd, dan hie 't stumper pine. Doe gong Japik-om nei de duvelbanner ta. Hy krige guod, dêr moesten de mem en it berntsje elk fan ynnimme. En it bern moest fan 't boarst. Doe frege Japik-om:...

nl.verhalenbank.19497

Dêr wie yn Garyp ris in famke bitsjoend. Doe gongen se nei greate Wopke ta. Wopke sei: "Jim matte it kessen neisjen dêr't it bern mei de holle op leit. Dêr komt in krâns út dy't jimme opbrânne matte. De earste de bêste dy't by jimme op 't hiem komt, dy matte jim der ôfskoppe, hwant dat is de tsjoenster." It wie de bolkoerrinster dy't dêr 't earste kaem....

aanraden

nl.verhalenbank.32174

Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden. Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...

afhandig

nl.verhalenbank.29540

Op in kear wie der in muoike fan my bitsjoend. Hja hie krânsen yn 'e kessens. Doe gongen se foar har nei Sumarreheide ta, dêr wenne de duvelbanner Piter Poes. Dy kom by har op in karre, mei twa hounen der foar. De hounen koenen op 't lêst net mear lûke, sa swier loek it, sei Piter Poes. Hwat Piter Poes oan muoike dien hat, wyt ik net, mar doe't se pisje...

betoverd

nl.verhalenbank.37965

In tsjoenster foroare har soms yn in kat. Meastal yn in swarte kat. Soms krige sa'n kat wolris in opdonder. Dan wie de tsjoenster sa'n oare deis blesseard en roan yn 'e doeken. Hja koe krânsen yn 't holkessen tsjoene.

doeken

nl.verhalenbank.36110

Myn frou en ik wennen by heit en dy yn. Wy krigen in jonkje. Dat like earst allegear goed. Mar doe't it bern in wike of tolve âld wie bigoun it to tsjirmjen. En myn wiif krige yn dy tiid swolme boarsten. Wy hienen in âld buorfrou, en dy kaem wol gauris by ús. It jonkje tarde út. It lei altyd mar mei de holle achteroer op it kessen en dan skodde it kopke...

aanraken

nl.verhalenbank.36845

Myn man syn suster wie ris in kear siik, doe't it noch in famke wie. Sy wie bitsjoend. Doe gongen se nei in duvelbander ta, dy moest fan Jistrum komme. Hy helle in krâns út it kessen dêr't it bern op sliepte. Dy krâns dienen se yn 'e dôfpot, mar dy woe dêr net yn bliuwe. Hyltyd gong 't lid fan 'e dôfpot omheech en kom de krâns nei boppe. Op 't lêst binne...

betoveren

nl.verhalenbank.31045

D’r was es ’n kiend ziek. En wa ze ’r ok ondeje, ’t bleef ziek. Toe zei d’r iemand: “Ge mot es ien ’t kusse van ’t bedje kieke”. Da gebeurde. En toe zat ’r ’n krans ien van vère. Ze hemme toe de vère verbraand. En toe is ’t kiend wer bèter geworre.

beheksen

nl.verhalenbank.50487

Ik hie in susterke, dat wie Fokje. Doe't dat in famke wie woarde hja ris op in kear siik, en doe seinen se dat se bitsjoend wie. Piters Willemke wenne fjouwer huzen fan ús ôf, en dat wie in biruchte tsjoenster. Der waerd ornearre, dat dy soe ús Fokje wol ûnder har macht ha. Hwant Willemke koe fan alles. Hja fleach nachts oer de telefoantriedden hinne. Se...

berucht

nl.verhalenbank.30367

As d'r een verekrans in 't hoofdkusse zat, dan vertrouwde ze 't niet.

heks

nl.verhalenbank.72632

Hekserij In mien tied was dat ofloopn. Wie werden wel woarschouwd veur n wieffien.. “Goat dr niet hen”, zeden ze dan. Moar t mense deed niks. Ze zag dr wat lelijk uut. Moar mien moe vertelden mie, dat er in heur tied es n kind behekst was. In t kussen had men n krans ontdekt van n ziek kind. De heks was toen ook bekend. Het kussen mit alles, wat er in zat...

afgelopen

nl.verhalenbank.43376

Jelle Tryntsje hat myn muoike deatsjoend (in suster fan myn heit). Sy kom sa nou en dan by har en dan sei se: "Hoe is 't nou mei Sjoeke?" Dan nom se Sjoeke hwat mei en sa. Doe't Sjoeke dea wie sieten der trije krânsen yn 't kessen.

dood

nl.verhalenbank.25226

Ik hie in kaffen kesen op myn fuotten lizzen. Myn suster makke myn bêd altyd op. Dy tocht: hwat is dat kessen bultich, dat mat ik mar ris iepenmeitsje. Dat hat se dien. Doe sieten dêr forskeidene bultsjes yn, dy wienen binaeid mei blauwe triedden. Se wienen allegear moai trochstikt. Dy triedden wienen út myn boezeroen wei. Hoe kin soks nou?

blauw

nl.verhalenbank.32968

As it bern siik wie, woarde it kessen ûndersocht. Founen se dêr krânsen yn, dan wie 't bern bitsjoend. Dan gongen se nei de duvelbander ta. Dat wie Oene fan Sweagerbosk. Dy joech altyd in drank mei. Dan sei er: "Tink der om dat net ien it drankje sjocht." De krânsen woarden opbrând yn 'e stookpot. Dan moest alles ticht wêze. It bern woarde wer better as...

nl.verhalenbank.27381

Piter Rauwerda syn frou Lys, hjir op 'e Bulten, hat in jier of hwat lyn bitsjoend west. Hja hie in krâns yn 't kessen.

betoverd

nl.verhalenbank.32954

Krans in t kusn Och mien laive tied, dat gebeurde ja mennigmoal. Was, zeg man, n kind zaik west. Ie vruign dan es hou of t er mit gung. "O", zeden ze dan, "t wicht is al weer beter,, man waitn ie wat wie in t kusn vonden? n Doeve van veern; t schoap is behekst west man." Was altied wol aine in de umgeevn dai de schold kreeg.

behekst

nl.verhalenbank.43161

'n Kussen was meestal gevuld met kaf. Soms maakte 'n heks daar 'n krans in. Als die krans zich sloot, ging het kindje dood.

doodgaan

nl.verhalenbank.47307

In omke fan my wenne yn in kroech. Hy hie in jonge, dy rekke siik. Doe ha se syn kessen iepenskuord en dêr kaem fan alles út. Der siet in keizertou yn, dêr't se de muorre mei mjitte en in sinaesappelskyl, ja fan alles. De duvelbander hienen se der by helle. Dy frege: "Komt hjir wolris ien, dy't net fortroud is?" "Ja, stammerige Harm", sei omke. "Dan is...

duivelbanner

nl.verhalenbank.36529

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur