Datasets - ISEBEL

Vroeger was bij ons zo'n persoon, dan werd d'r gezegd, die had de kleine kindere betoverd. Die persoon gaf beschuitjes an de kindere, dan ware ze betoverd. En zo'n kind niks as schreeuwe en nog eens schreeuwe, niet ete. Zo'n oud vrouwtje verdachte ze d'r van. Dan maakten ze 't kussen open en dan zaten d'r rozen en bloemen in. Een verenkrans, dat heb ik ok...

beschuitjes

nl.verhalenbank.126399

Beppe wenne to Feanwâldsterwâl. Dêr wie in bern siik. Dêr kaem altyd in swarte kat om 'e doar rinnen, dat wie de tsjoenster dy't it bern bitsjoend hie. De buorfrou sei: Tink der om, dat en dat âld minske, dy docht it. Dy makket jimme bern siik. Jimme matte in krús fan rogge meitsje ûnder 't kleedtsje by de drompel, dan kin se der net yn komme. It bern hie...

nl.verhalenbank.31286

Yn Bûtenpost wie us in bern siik. It bern koe net leve en net stjerre. Der siet in krâns yn 't kessen by 't bern. Dat wie 't wurk fan in tsjoenster. 't Bern wie dus bitsjoend. Doe gongen se nei in duvelbander ta om to witen to kommen, hwa't de tsjoenster wie. Dy duvelbanner dat wie Foppe Banning, hy wenne op 'e Tsjerkeloane to Bûtenpost. Hy hie in...

afweren

nl.verhalenbank.22846

Ik was nog een jongen van een jaar of acht, toen was er hier in Sliedrecht een oud wijf gestorven in een of ander stoepje of steegje. Ze dachten dat ze geld had, maar ze vonden niks. Toen naar de waarzegster in Dordt. Die zei, dat het bewezen moest worden door een verenkrans in het kussen. Als er een verenkrans in het kussen zat, dan was het geld...

afwezig

nl.verhalenbank.57779

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur