Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Yn 'e Harkema wenne in frommes, dy wie mar allinne thús. Har man wie nei stêd ta. Hja tochte: "Ik mat mar pankoeken bakke." Mar omdat it moal op wie, gong se nei de winkel en boarge dêr in poun, hwant har man hie de sinten by him.
Wylst hja oan 't pankoekbakken wie, kom der in giele kat om 'e hoeke fan 'e doar en dy bigong tsjin har to praten:...
nl.verhalenbank.21252
Der rint in paedtsje fan Sweagerfean nei de Triemen ta, dêr roan by nacht altyd in fôlle mei in houten kop.
nl.verhalenbank.24060
De pater of de pestoor wur wel vaker roepn, as er ziekte was. Bieveurbeeld, as er n krans in t kussen vonden wur.
Moar sommigen kunnen zuch doar zulf met redden.
Ik weet van iene, waar ook zo’n krans te zien was; in dat huus wis men er wel road op.
Et kussen wier oopn sneden; dr zat een doeve in; bienoa kloar, allenig de kop ontbrak nog. As die r aanzeetn...
nl.verhalenbank.44960
De haam moest je boven in de boom hangen. Dan liep 't veulen met z'n kop omhoog.
nl.verhalenbank.126377
Haam boven in de boom, dan liep veulen met kop omhoog.
nl.verhalenbank.125642
By de Fjouwer Wringen ûnder Surhústerfean spoeke altyd in hynder. Dat stie mei de kop oer de hekke hinne. Kom men der by, dan wie 't samar ynienen net mear to sjen.
nl.verhalenbank.20955
Alles wat ik vertel, heb ik heurd van ander mensen.
Zulf heb ik nooit wat beleefd en geleuvn dou k t evenmin.
Verder wazzen er olle mensen, dei teegn de kinder zeden:
“As ie een gruwelijke hekel aan iemand hebben, dan moe-je een poppetje moakn van klei of van n eerappel en die moe-je al spelden in de kop prikn, a-je ze kopzeerte toewensn.”
Of in de buuk...
nl.verhalenbank.43404
De nageboorte van een merrie werd in de boom gehangen.
Wanneer dan die nageboorte in de boom geworpen werd, keek het veulen daar naar. Het gevolg zou zijn, dat het dier de kop fier rechtop zou dragen.
nl.verhalenbank.44141
Boardzer is mei de helm geboaren. Wurdt de helm nei ûnderen strûpt, dan is it goed, gebeurt it oarsom, dan mat er alles sjen.
In hynder wurdt ek sa geboaren. Strûpt men de helm achterstofoar ôf, dan draecht er de kop omheech, docht men it nei ûnderen ta, dan rint er mei de kop foardel.
nl.verhalenbank.23871
Der wie in man dy hie och sa'n forlet fan jild. Doe kaem de duvel by him, dy sei: "Dû kinst wol jild fan my krije. Sjoch," sei er, "dan jow ik dy in ammerfol jild mei in dikke kop der op. Mar binnen safolle jier mat ik it ammerfol jild wer ha. Dan hoeft der net in kop op to sitten. Oars is dyn siele foar my."
De man sette in amer klear en de duvel smiet...
nl.verhalenbank.31291
Ik zel joe eerst verteln, wat hier vrouger in Wedde veurvaaln is.
Vrougg in de mörn voart dr ain karre over t stroade.
Vouerman zit wat te dommeln in zokzulf, is hoast nog gain mens op pad.
Opains blift t peerd stoan. Man kikt en door zug hai, dat n klein vrouwmens in t wit zien peerd bie de kop vast holt.
“Dat is ja roar”, denkt e, “wat mankaiert dat...
nl.verhalenbank.46227
'Harkemastate' hat in stins west. Dy stie oan 'e Alddyk op 'e 'Kampioen'. De Roarda's ha der froeger op wenne yn 'e tiid fan 'e Krústochten.
Ien fan dy Roarda's is mei de krúsfarders meigien nei 't Hillige lân. Hy sei: "Ik kom werom. As ik net libben werom kom, dan kom ik dea werom."
Mar de measten kamen net werom, en dy Roarda sneuvele ek. Mar de holle...
nl.verhalenbank.20607
Alde Jehannes en âlde Ielke wennen allebeide yn Broek. Sy soenen us togearre op in snein nei Feanwâlden nei tsjerke ta op 'e fyts.
Doe't se op 'e Boppewei wienen by de Skilige Piip woe de âld fyts fan Jehannes net mear.
"Donders," sei Jehannes, "ik ha de duvel yn 't tsjil."
"Trochtraepje," rôp Ielke, "trochtraepje! Formoarzelje him de kop!"
Jehannes moest...
nl.verhalenbank.19910
Der wie in mier út it bûtenlân, dy hie dy deis in hiel stik meand. De jouns gong hy der foar stean en sei: "Gjin duvel, dy't safolle meane kin as ik."
De oare moarns rekke er wer oan 't meanen. Doe fornom er dat der ien achter him ek oan 't meanen wie. Hy seach om. Dy oare helle him hurd yn.
De mier tocht: "'k Sil dy wol ha." Hy sette it harspit yn 'e...
nl.verhalenbank.22038
Der wie in fanke, dy wie boerefaem yn Kuzumer yn Grinslân. Dat fanke wie nergens bang foar.
Op in kear, doe hienen se by de boer in hokling slachte. 't Wie al joun en 't wie donker.
Doe sei de boerinne: "Och hearink, nou ha wy 't sâlt forgetten!"
Doe woarde de faem der op útstjûrd om gau even nei de buorren ta om sâlt op to heljen.
Doe seinen de oaren...
nl.verhalenbank.23454
In forhael fan myn oer-beppe Lieuwkje Bangma dat ik fan myn mem heard ha.
Yn 'e earste helft fan de 19e ieu, sa om 1830 hinne tink ik, wenne der yn Woarkum in keapman, dy, sa de minsken seine, tsjoene koe. Hy hjitte Lantinga en kaem wol by oerbeppe har mem oer de vlier. Myn oer-beppe wie berne yn 1825. Sa kaem Lantinga wol to kofjedrinken en helle dan...
nl.verhalenbank.50531
Jan Hepkes koe ûntsettende bêst meane, nei't er sei.
Doe hied er oan 't meanen west yn 't Bil, tusken 't Wytfean en de Rotfalle. Doe kom er by in plakje, doe tocht er: Hwat stiet my dêr in protte gjers. Dêr hat grif fleden jier ien sitten te broekesearen (= zijn behoefte doen; uit de broek, een mij onbekende uitdrukking). Hy soe 't der ôfmeane, mar doe...
nl.verhalenbank.33096
Jan Hepkes fan Surhústerfean meande de kop fan it harspit ôf.
nl.verhalenbank.22170
Drek van n peerd gooiden ze in n boom.
As t vool dan loater groot was, zol t de kop umhoog hollen en anders luit e hum hangen.
nl.verhalenbank.45302
Honden hebben een voorgevoel van onheil.
We hadden hier indertijd een politiehond. Wie op het erf kwam en later zijn fiets wou pakken, kreeg daar de kans niet voor. Een dag voor mijn vrouw is overleden, zat de hond bij het bed te janken met de kop in de nek.
Op de dag van de begrafenis liepen er veel mensen om het huis; toen is de hond het hok niet...
nl.verhalenbank.46184
