Datasets - ISEBEL

Ik: "Toch aardig met zukke kollen: dan ben het vliegen, en dan ben het muizen. Je zoudt zeggen: hoe ken het?" Nadort: "Zeg dat wel, mijnheer, maar soms ben het vogels, maar den ben het eigenlijk geen kollen. Dan is het meer zwarte kunst. Uwe weet wel, dat ik ers van de strontkar bij Klaver gevallen ben, en dat me vrouw toe zoo akelig was. Nou, toe had al...

achterna

nl.verhalenbank.9312

Ik: "Ja, die kollen moeten raren dingen zijn." Nadort: "Of het, mijnheer. Ik en mijn vrouw bennen ook ers bekold geweest. We trilden, werden mager, konnen niet slapen, zweetten erg en meer van die narigheid. Toen hebben we het hoofdkusschen open gemaakt, en daarin zaten wel een soepbord vol veeren met een kop er nog bovenop, die an mekaar geklonterd...

beest

nl.verhalenbank.9311

Dat de kollen in een botermoud varen, dat heeft mijn eigen grootvader zelf gezien. Je moet dan weten dat mijn moeders vader op Terschelling woonde. Hij had zoo'n mooien vogel en daarom noemden ze het huis het vogelenhuisje. Op een goeden nacht hoorde hij mooi zingen. Hij dacht: wat kan daarvan de reden zijn? en ging eens kijken. Maar er was niets. Hij wou...

aankomen

nl.verhalenbank.9416

[C. Bakker:] "Heb je wel ers gehoord dat de kollen in een botermoud varen?" [Oude zegsman uit Uitdam:] "O ja, dat heb me eigen grootvader zelf gezien. Uwe moet weten dat me moeders vader op Terschelling woonde. Hij had zoo een mooien vogel en daarom noemde zij zijn huis het vogelenhuisje. Op een goeien nacht hoorde nie mooi zingen. Hij gong kijken, maar...

beloven

nl.verhalenbank.9182

HET KLEINE VOGELTJE Op Marken was een jongen die bij zijn meisje aan het bed zat en in die nacht zei ze: "Ik krijg opeens zo'n slaap" en ze sliep in. Toen dacht hij: "Ik zal een doekje over d'r gezicht leggen", want het was nogal koud, 't was winter. Na een poosje kwam er een klein vogeltje aangevlogen, dat als maar om haar heen vloog en toen de jongen...

bed

nl.verhalenbank.12831

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur