Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Minse, die oneerlijk zien gewes, die d’aander minse nie genoeg betoalde, of op ’n aand’re manier afzette of bedroge, kossenet ien ’t graf nied uuthouwe. No den dood en de begraffenis zage de minse ze dan soms buten op de bank zitten, of over ’n hekkepos leune of zoiets. En ge kos ze dan goed terugkenne. Zo kwam Dos M. ok terug. Hé’j was duk oneerlijk...
nl.verhalenbank.49661
Yn Sappemeer wenne in doomny, dy syn frou krige de typhus-koarts. Sy krige it sa bot, dat sy stoar der oan.
Doe moest se bigroeven wurde. Doomny ornearre, sy moest de dikke trouring mar om hâlde en sa biïerdigen se har.
De deagraver hie dy ring sjoen en hy liet it graef iepen. De jouns snie hy har de finger ôf, fanwege de ring omt hy him der oars net ôf...
nl.verhalenbank.23452
Yn Suwâld wenne in deagraver, dy hâldde der altyd bargen op nei en dy hied er samar fet. Net ien koe him bigripe hoe't er dat sa hie.
Der wennen yn Suwâld lju, dy hienen in famke, dêr wienen se o sa mâl mei. Sy hienen har in hiele greate moaije poppe jown, dêr't it famke altyd mei boarte.
Dat famke woarde siik en rekke dea. Sy bigroeven it bern mei de...
nl.verhalenbank.23450
Der wie in frou stoarn, dy hie in ring om 'e finger, dêr siet in tige kostbre stien yn. Dêr kom se mei yn 't graef. 't Wie in soarte fan grafkelder. Der kom in platte stien oer it graef hinne.
Der wie in man, dy hie 't op dy ring bigrepen. Hy wie noch jong en noch net troud.
Hy brekt it graef iepen mei greate muoite, mar hy kin noait dy ring fan 'e finger...
nl.verhalenbank.23451
Als je hier zo de Leidse Rijn afloopt, ja dan stoot je ergens op een of andere grote dam. En dan gaat het water in een buis verder. Maar vroeger kon je hier zo de Leidse Rijn afwandelen langs een klein paadje, en dan kwam je ter hoogte van het Centraal Station kwam je in het Sterrebos. Een heel oud bos, eeuwenoud, lag vroeger buiten de stadspoorten van...
nl.verhalenbank.18776
Jan Hepkes wie fellekoopman, hy wenne yn Surhústerfean. It wie in man dy koe 't altyd nuver opsizze. As men him hearde hied er fan alles bilibbe.
Op in kear hied er yn Koarnhoarne (Kornhorn) west, yn in sterfhûs. Dêr hienen se in lyk/man, dat/dy hienen se net yn 'e kiste krije kind. Dy man hie roungear stien mei de fuotten en de hannen beide op 'e groun,...
nl.verhalenbank.33094
Da alle diere ien de kersnach ien de stal opstoan en da ze ieder iend’r eigen toal dan God love, heggellie duk zat gehörd. De koeie bulke [loeien], de scheup blère, de geite blentere, de pèrd hinneke, de vogels zinge en ieder gebruuk zien eige toal. Mar, wa ’k oe nou vertel, zuj nog wel nooit gehörd hemme. Ik heb ’t van mien moeder. Ze het vroeger es...
nl.verhalenbank.49664
Harm en Janke wennen oan 'e Swâdde yn 'e gemeente Kollumerlân. Sy hienen twa jonges. Letter krigen se der ek noch in famke by.
Doe't dat famke noch net geboaren wie, doe seach ik al dat se de frou nei 't tsjerkhôf droegen.
Ik stie oan 'e kant fan 't paed. Knjillis Veenstra stie der ek al. Knjillis moest alle bigraffenissen sjen. Hy wist it altyd fan...
nl.verhalenbank.27397
Mien va verteln mie et volgende verhaal. Was es n keer iene die geluud op et kerkhof heurd had bie een graf, of liever: in et graf. Hie zee dat gauw in hoes en toen gungen de mensn er op of. Sie maakten et graf open en de kiste en wat zagen ze toe? De dode had zich umkeerd.
Hie was dus schiendood west en had in de kiste nog eevn leefd. En vanof die tied...
nl.verhalenbank.43662
Mien voar kun verschaiden lu dei kwaod zain konnen. Dat wazzen nait altied olle mensn heur. Zo was dr n vent dei teegn zien oal heer zee: Ik zai ain grafgroaver op t kerkhof mit n rode hemdrok aan. Zien voader zee: Bist gek jong, moakst die zulf wat wies. Moar t kwam wel uut heur.
Op n oavend heurt deizulfde jong – zai zitn biemekoar in huus – ain woagn...
nl.verhalenbank.43700
Op 'e Feanster Heide lei in man yn 'e nacht op bêd, doe hearde hy ynienen dat der bûtendoar hwat tsjin it kezyn oan skaefde. Hy fan it bêd ôf en nei bûten, mar der wie neat to sjen. Hy joech him wer del.
In skoftsje letter waerd der bûtendoar hwat del set dat fan hout wie en der waerd ek hwat boven op goaid. Wer gong de man der op ôf om to sjen, mar ek...
nl.verhalenbank.17635
Tabe Bergsma fan Drachtster Kompenije fortelde dat hy hie in famke forlern. Wiken fan tofoaren hie er it famke al yn 'e kiste lizzen sjoen, by syn bêd. 't Wie yn 'e nacht, doe't er it sjoen hie. Hy lei doe op bêd.
Sa hat er 't ek sjoen, doe't it bern nei 't hôf brocht waerd. (Tabe Bergsma wennet nou op 'e hoeke fan de Knipe).
nl.verhalenbank.30885
Der wenne yn 'e Boelensloane in skuonmakker, dy joech nergens om. Dy koe alhiel gjin frees. Der wienen guon, dy tochten: wy moesten him oars al ris bang ha. Doe seinen se tsjin him: "Doarstû wol in nacht allinne yn 'e tsjerke troch to bringen by in lyk?"
"Hwerom net?" sei de skuonmakker.
Doe soe dat dan oangean.
Sy dienen in levenden yn 'e kiste, mar dat...
nl.verhalenbank.23818
Der wie in ofsier yn 't leger, dy woarde ta de dea foroardield. Doe't er deasketten wie en yn 'e kiste lei, waerd dy opbiere yn 't baerhokje op it tsjerkhôf. Twa fan syn maten wisten, dat it net earlik om en ta gien wie mei it deafonnis fan 'e ofsier. Hja hienen it miskien keare kind as se de mûle iepene hienen. De iene hie dêr birou oer. Mar de oare net....
nl.verhalenbank.21000
As men pine yn 'e mûle hat mat men in levende kikkert yn 'e mûle dwaen mei de achterste poaten der ta'n út. Men kin ek in spiker fan in deakiste fan 't tsjerkhôf helje en dy tsjin 'e kies oan hâlde. Men kin ek in tsjerkhôfsbonkje ophelje. Dit mat men mei in bûsdoekje opkrije en fral sa net yn 'e hân nimme. Hwant alles hwat sa'n deabonkje oanrekket, giet...
nl.verhalenbank.12334
By Hinke Kaert op Nijebrêge kom us in minske, dat makke har soargen oer de takomst. Hinke sei tsjin har: "Jo hoege jo nergens soargen oer to meitsjen. Jo komme mei koarten yn in houten húske to wenjen, ûnder it skaed fan hege beammen. Jo hoeve nergens foar to soargjen, foar gjin húsrie noch oare spullen."
De frou wie gerêst en gong nei hûs ta.
Mar koarte...
nl.verhalenbank.20185
De man sûnder bigraffenis
It húske stiet der noch, mar it kin elk ogenblikôfbrutsen wurde. Dêrom is 't wol goed, dat de skiednis, deroan forboun, biwarre bliuwt.
It húske stiet achter de Eegracht oan de dykgrêft yn Drylts.
Dêr wenne in sonderlinge man. Ien ding: hij hâldde fan goed iten en drinken. Derom wurde altyd tsjin him sein: Sikke-spek en aeijen....
nl.verhalenbank.50502
Yn Aldskoat wie ris in bigraffenis. Doe't it folk op 't tsjerkhôf wie soenen se de kiste sakje litte. Doe sei it lyk ynienen: "Lit my der út. Ik ha 't hjir sa binaud!"
Doe lieten de dragers de kiste los en dy plofte yn it graef.
Sy naeiden allegear út, hals oer de kop. Der wie in âld-minske by, dy wie sa rimpen, dat hja stroffele oer in sark en bruts in...
nl.verhalenbank.26050
Op in saterdeijoune kom Douwe by de faem wei. It wie sahwat om ien ûre yn 'e nacht. 't Gebeurde hjir mar in eintsje fan ús ôf, in jier of fiif lyn. Hy moest it hûs fan Anne Hoeksma passeare, dêr't it wiif fan yn forwachting wie. Krekt even fierder by in skerpe bocht woardde er oerside set. Hy tocht: Hwat is dit? Hwant der wie abslút neat to sjen. En syn...
nl.verhalenbank.15883
Mien vare was bie Häökman vuur knech en Hesselnk Bennad is ok nao de eeuwighèèd, 'n ool'n Hesselnk Bennad, dis'n en die zint saam'm 's nachens nao 't ven henvuurd en Hesselnk Bennad vuurt vuuroet, nich, en ouns vare vuur der achteran en doe zint ze de bruw passeard, nich, en doe gaot Häökman ziene pear staon, ouns vare was doa vuur knecht en Hesselnk...
nl.verhalenbank.128394
