Datasets - ISEBEL

Myn suster hie in bern, dat hat bitsjoend west. It bern wie noait soun en sy raesde altyd. Doe gong de heit nei Frânse Hinke ta, dy wie duvelbanster yn 'e Rotfalle. Frânse Hinke sei, der sieten krânsen yn 'e kessens, dy moesten der út weihelle wurde en fornield wurde. As der trije folle krânsen yn sieten hie 't bern dea west. Der kôm nou en dan in frou by...

beter

nl.verhalenbank.24129

Douwe Stavasius syn heit Fokke wie us in kear op 'e klaei by in boer yn 't wurk. Hy siet by de boer yn 'e keamer en sy dronken in pantsje thé. Fokke dy siet mar nei ien punt to staren en hy sei hielendal neat. "Is der hwat?" sei de boer. "Dat kin ik jo net fortelle", sei Fokke. "Hwerom net?" frege de boer. "Omdat it jou jonkje is", sei Fokke. De boer...

boer

nl.verhalenbank.25896

By ús pake en dy wie in bern bitsjoend. Sy joegen pake de rie, hy moest in tsjettel mei wetter siede en dêr nuddels yn dwaen. Doe gongen pake en dy nei Ritske Aeltsje ta. Dy fortochten se der fan dat hja de tsjoenster wie. Dêr sieten de doarren fêst. Hja hie hyltyd mar roppen: "Ik sil 't noait wer dwaen! Ik sil 't noait wer dwaen!"

betoverd

nl.verhalenbank.25935

Piter Claus wenne op 'e Boelensloane. Op in kear soe er mei syn âldste jonkje Halbe nei de Feanster boat ta. Dêr moesten se hwat weihelje. Piter hie de kroade meinom. Doe't se omtrint oan 't Blauhûs ta wienen, koenen se ôfbûge en in binnenweike del. Dat snie in eintsje ôf. Dêr spoeke it altyd. Doe sei Piter tsjin 't jonkje: "As der aenst hwat oankomt,...

bidden

nl.verhalenbank.25922

Douwe Stavasius had lutje en grote jongens. Hy had een begrafenis bij hem in huis sien en doe docht hij, dat het een van de lutje jonges was die begraven werd. "Ik docht nooit dat 't Fokke was", - zo hiete de oudste - zee die. Moar 't was Fokke die stierf. Douwe woonde hier achter ons huus in een spitkeet.

begrafenis

nl.verhalenbank.23962

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur