Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
Der wie in feint, dy wie tige dryst. Hy joech nergens om. Hy hâldde in weddenskip mei guon, dat hy doarst wol by 't tsjuster nei 't tsjerkhôf ta en helje dêr in deabonke wei.
Deselden dy't mei him wedden, tochten: "Nou sille wy him dochs us bang meitsje." Foardat hy der wie, wienen der trije fan har nei 't tsjerkhôf ta gien. Sy hienen elk in wyt lekken om...
nl.verhalenbank.23453
Yn Eastemar wenne in dokter, as dy jouns fan 'e pasjinten weromkom, moest er altyd oer it tsjerkhôf, dêr't in paed oerhinne gong. Dat paed gong oer in plankje, dat oer in droege sleat lei, om 't tsjerkhôf hinne.
In pear jongfeinten woenen in grap mei him úthelje. Hja krûpten ûnder 't plankje en doe't hy der oer gong seinen se mei in raer lûd: "Dû hast my...
nl.verhalenbank.36922
Yn Sappemeer wenne in doomny, dy syn frou krige de typhus-koarts. Sy krige it sa bot, dat sy stoar der oan.
Doe moest se bigroeven wurde. Doomny ornearre, sy moest de dikke trouring mar om hâlde en sa biïerdigen se har.
De deagraver hie dy ring sjoen en hy liet it graef iepen. De jouns snie hy har de finger ôf, fanwege de ring omt hy him der oars net ôf...
nl.verhalenbank.23452
Yn Suwâld wenne in deagraver, dy hâldde der altyd bargen op nei en dy hied er samar fet. Net ien koe him bigripe hoe't er dat sa hie.
Der wennen yn Suwâld lju, dy hienen in famke, dêr wienen se o sa mâl mei. Sy hienen har in hiele greate moaije poppe jown, dêr't it famke altyd mei boarte.
Dat famke woarde siik en rekke dea. Sy bigroeven it bern mei de...
nl.verhalenbank.23450
Der wie in frou stoarn, dy hie in ring om 'e finger, dêr siet in tige kostbre stien yn. Dêr kom se mei yn 't graef. 't Wie in soarte fan grafkelder. Der kom in platte stien oer it graef hinne.
Der wie in man, dy hie 't op dy ring bigrepen. Hy wie noch jong en noch net troud.
Hy brekt it graef iepen mei greate muoite, mar hy kin noait dy ring fan 'e finger...
nl.verhalenbank.23451
Der roan in paed oer 't tsjerkhôf hinne. Der wie in dokter dy moest dêr jouns altyd sahwat om deselde tiid lâns, as er fan 'e pasjinten werom kom. Doe wienen dêr in pear biisfeinten, dy woenen de dokter ris to grazen nimme.
Der lei in bartsje oer de droege sleat hinne en dêr gongen dy beiden ûnder lizzen. Sy soenen beare dat se liken wienen.
Doe't de...
nl.verhalenbank.33108
Hoe't men in wikseldaelder krijt:
As men in wikseldaelder ha wol, mat men durf ha. En men mat nergens oan leauwe.
Men mat in swarte kat oantuge. Dy kat mat men op 'e rêch yn in sekje drage. It mat roettsjuster wêze, gjin ljochtmoanne. Dan mat men 't hiele tsjerkhôf trije kear yn 't roun rinne. Elke kear as men it yn 't roun roan hat, mat men op syn minst...
nl.verhalenbank.19380
Durk Pultrum hat kastlein west yn Houtigehage. Letter wenne hy dêr net mear. Doe sei er us in kear: "As ik hjir wei brocht wurd, dan wol ik hjir noch even oan om in slokje."
Doe't er dea wie en dêr lâns riden woarde nei 't tsjerkhôf ta, doe bleau it hynder stean. En doe't de koetsier it opjage, bigoun it to steigerjen.
nl.verhalenbank.22936
't Wie yn 'e mobilisaesje fan 1918, yn 'e tiid fan 'e Spaenske gryp. Ik wie elke dei mei ús heit to bûkelsykjen. Wy gongen der mei de hounekarre hinne. Moarns ier en bitiid by 't tsjuster gongen wy al fuort, as it bigong to skimerjen. Heit en ik togearre. 't Wie yn Beets by 't âldtsjerkhôf, dêr't wy sochten. Op in dei wienen it dêr allegear eksters. Dy...
nl.verhalenbank.16846
By 't nije tsjerkhôf fan Surhústerfean dêr spoeke altyd in man om mei in koekekoer mei koeken yn 'e earm. Guon wienen dêr deabinaud foar.
nl.verhalenbank.19621
Tabe Bergsma fan Drachtster Kompenije fortelde dat hy hie in famke forlern. Wiken fan tofoaren hie er it famke al yn 'e kiste lizzen sjoen, by syn bêd. 't Wie yn 'e nacht, doe't er it sjoen hie. Hy lei doe op bêd.
Sa hat er 't ek sjoen, doe't it bern nei 't hôf brocht waerd. (Tabe Bergsma wennet nou op 'e hoeke fan de Knipe).
nl.verhalenbank.30885
Der wie in man yn 'e Houtigehage oan 't jirpeldollen. Dêr wie tagelyk in fanke oan 't jirpelsykjen.
De man sei: "Wy dogge joun net sa lang, hwant ik mat ek noch nei Surhústerfean ta."
"O hea," sei se, "matte jo ek by 't tsjerkhôf lâns?"
"Ja," sei er, "hwat soe dat?"
"By 't tsjerkhôf," sei se, "stiet altyd in frou mei in koer mei koeke yn 'e earm. Dy...
nl.verhalenbank.21168
Twa jongkeardels woenen us in kear ien bang meitsje.
It paed gong oer 't tsjerkhôf, dêr moest dyselde lâns. Dat wisten dy jonges. Sy hienen elk in wyt lekken omslein en sa gongen se tsjin 'e tsjerkemuorre oan stean, de iene boppe op 'e oare.
Doe wie dyselde der oan kom. Hy wie stean bleaun en hie sein:
"Twa ha 'k wol gauris op elkoar sjoen, mar dêr noch...
nl.verhalenbank.24945
Op it Bûtenposter tsjerkhôf stienen us trije man boppe op elkoar tsjin 'e tsjerkemuorre oan. Sy woenen ien kjelmeitsje dy't dêr lâns kom. Mar sy krigen har trekken thús, hwant doe't der ien oankom, bleau dyselde stean, om der nei to sjen. En doe sei er: "Hea, ik ha wol us trije op elkoarren stean sjoen, mar noch noait dêr in fjirden boven op."
Doe woarden...
nl.verhalenbank.19622
Us mem seach ris in kear in bigraffenis fan tofoaren.
Njonken ús wenne in âld man, Klaas Mulder. Mem seach de lykstaesje op in âld reed. Dêr kaem oars noait hwat lâns. Sa'n fjirtsjin dagen letter stoar ús âld buorman en waerd er lâns dy âld reed nei 't tsjerkhôf ta brocht.
nl.verhalenbank.36951
Der wie in feint, dy wie tige dryst. Op in joun praette er mei in stik of hwat maten ôf, hy soe foar in goune in deabonke fan 't tsjerkhôf helje. Hy gong der hinne en socht even en soe doe in deabonke pakke. Mar doe't er de hân útstuts hearde er in lûd, dat fan omheech wei kom: "Mijn been niet." Twa fan 'e oaren wienen boven op elkoar stean gong en de...
nl.verhalenbank.21169
Der wie in boerinne, dy har man wie stoarn. Hy wie dy deis op 't hôf kom en hja woe graech selskip ha dy nachts, hwant hja fielde har net feilich allinne. Dêrom frege se de feint of dy dêr dy nachts bliuwe woe. Mar de feint woe net. Hy woe fuort, al hoe't de frou ek oandrong.
Doe't se in skoftsje allinne sitten hie, kamen der twa man by de doar. Dy fregen...
nl.verhalenbank.19969
Sahwat midden op 'e Rottefalster skeanpaden, tichte by 't nije tsjerkhôf, spoeke nachts altyd in neaken berntsje.
nl.verhalenbank.26153
Rypke Atsma fan Eastemar moest in bern ha by de faem. Mar hy liet har mei it bern sitte. Doe is hja mei har bern yn 't wetter sprong en fordronken. Op 'e dei fan 'e bigraffenis woe Rypke de klok net lieden hearre. Hy soarge der foar dat er út 'e wyn wie. Mar krekt op 'e ûre, dat it lyk op it tsjerkhôf brocht woarde, draeide de wyn en klonk it lieden sa...
nl.verhalenbank.26154
Myn broer en syn kammeraet sieten beide op 'e kop yn 'e swolms. Doe krigen se de rie, sy moesten in bonkje fan 't tsjerkhôf helje, dat ôfskraebje en dat yn 'e molke dwaen. Dan gongen de swolms fuort. Sy ha 't dien en wier, sy rekken se kwyt.
nl.verhalenbank.24691
