Datasets - ISEBEL

Kl.H. Doar kan ik nich owwer oordeeln, meestieds dee dinger, ik zeg altied zoa. No as ik wet, dat dat kan, dat wat leu dat zeen könt en dit en dat, geleuf ik stellig, dat dat almoal nen achterground hef. D’r is hoast niks of doar zit wa nen achterground an, a’j doar deper op ingoat, want ik heb es iemand sprökn, nich sprökn, ik d’r bie wearkt, he was...

bekeren

nl.verhalenbank.128499

Us mem hat in min leven hawn by har skoanmem. Dy hat har hwat ôfpleage. 't Wie in hiele minnenien. Sy kom ek net yn tsjerke. En sy woe ús in forkearde opfoeding jaen. Se learde ús de falske 10 geboaden. Guon dêrfan wienen: Steelt eerdat gij gebrek krijgt. Doet valse getuigenis, opdat ge geld krijgt. Fóár har dea sei se: As ik kom to forstjerren, dan mei...

bel

nl.verhalenbank.12358

Ik haw wol ris heard dat as ien weromkaem, dy't al stoarn wie, dat se der dan in doomny by hellen, dy't freegje moest hwat de bigearte wie.

begeren

nl.verhalenbank.34608

Zo volk, nou ga ik een stukje vertellen over de zwarte soldaat. Er was een keer prinses doodgaen. En dan moest ze begraven worden in een kerke. Dat is ja de gewoonte met prinsen en prinsessen, he. Maar de köning zei, d’r vader, nou mot er elke nacht bie de kiste, d’r mot een soldaat staan op wacht. Dat was nog in ‘t begin. Ze was nog niet begraven, maar...

dood

nl.verhalenbank.69678

Weerkomen. Er bint wel mensen, en doar zegt ze van dat ze weer komen. En dat, dat is wel zo. Net zo as ze west bint, zo komt ze weer; in de geest. Ik heb in Uelsen (Duitsland) ewaarkt en doar is dat gebeurd. Vlak bie de kerke woonde Bonnink. Die Bonnink wur ziek en sturf. Toen ie begraavn was, kwam ie ieder moal weer; ie gung dan naar de kamer, waar ie...

arm

nl.verhalenbank.43914

Hinse Beest Hinse kaam in kear by ús heit te jûnpraten. It wie al in âld man en doe wenne er op it Heechsân. Midden yn 'e nacht brocht heit him wer nei hûs. Se wienen by de pleats foar de Herfoarme tsjerke. Se stapten der foar lâns en it wie allegear tsjuster. Doe sei Hinse tsjin heit: 'Och heden, hjir moat ek in ko kealje, mar it liket allegearre goed....

aankloppen

nl.verhalenbank.13000

Spokerijen in Schiedam Else vertelde mij in december 2009 dat zij drie jaar eerder een keer geesten had opgeroepen in haar huis te Schiedam; "We hadden op een stuk papier twee diagonale lijnen naar een middelpunt getrokken en voor de diagonale lijnen hadden we 'ja' en 'nee' geschreven. En wij moesten het potloodje raar in onze handen houden dat je hem...

angst

nl.verhalenbank.49871

Een der aanzienlijkste kasteelen, op welke weleer de heerlijkheid Herwijnen roem mogt dragen, heette - ik weet niet om welke oorzaak – de Engelenburg. Van dit kasteel, hetwelk sinds eenige jaren geheel werd gesloopt, zoodat er indien ik mij niet bedrieg, geen overblijfsel meer van gevonden wordt, heb ik in mijne jeugd nog een oud en zeer vervallen...

aansluiten

nl.verhalenbank.50842

2.45. Twee Bokkenrijders te Hechtel verbrand Een brouwerszoon te Hechtel ging op eenen laten avond uit de ouderlijke woning, om het vuur aan te steken in de nabijgelegene brouwerij, toen twee, naar hij meende bekende buurlieden bij hem kwamen en vroegen met hen in het dorp in zeker huis te gaan kaartspelen. Zij zaten te peerd en zeiden, dat hij er ook op...

aanduiden

nl.verhalenbank.50086

De juffer zonder kop - te Echt Vroeger lag bij Echt een prachtig bosch, het Dort genaamd, en er verhief zich een kasteel, dat in 1498 verwoest werd door keizer Maximiliaan van Oostenrijk, terwijl de slotvrouw gedood werd door de bewoners van Echt, alvorens zij bij nacht den burcht ontvluchtten. Sedert dien tijd spookt de ongelukkige er rond als “de juffer...

afweer

nl.verhalenbank.49517

De spookmis De meid van de pastoor der Sint-Matthiasparochie te Maastricht zag alle nachten de ramen van de kerk verlicht. Zij durfde er niets over zeggen aan mijnheer pastoor, maar toen zij op zekere keer bij hem ging biechten, vertelde zij het hem. De pastoor besloot zich de volgende nacht in de kerk te verbergen. Hij nam plaats in de biechtstoel, van...

bespieden

nl.verhalenbank.43455

Het spook dat naar zijn eigen begrafenis keek In de omstreken van Wittem woonde een bakker en winkelier die zijn klanten benadeelde door hun te weinig gewicht te geven. Na zijn dood had hij geen rust en keerde hij terug. Toen hij begraven werd en zijn doodkist naar buiten was gebracht om naar de kerk te worden gedragen waar de lijkdienst zou worden...

armen

nl.verhalenbank.43339

Wildervank Toen er nog veel grond in 't Noorden van ons land onbewoond was, en ook geen mensch tot huis- vesting lokte, zwierven er een man en een vrouw over de venen, en ze bezagen den onbarmhartigen grond. Wildervank heetten ze, en ze leefden slechts voor één gedachte, om de woestenij rijk te maken voor het nage- slacht. Wat de zware last is op de...

alleen

nl.verhalenbank.42202

Zij konden mij helpen.... Door het dorpje Roggel liep een meisje, zachtkens neuriënd, een bundel klaprozen in de hand. Ze groette vroolijk en werd gegrooet: maar toen zij het laatste huis van het gehucht naderde, wilde ze zich omwenden. Een jonge man trad haar in den weg. "Ik moet met je spreken." Ze lachte. "Ik zal je niet tegenhouden." "Je weet alles...

belofte

nl.verhalenbank.42031

De Bergtoren van Deventer Twee torens staan er op de Bergkerk van Deventer, en men zegt, dat de eene iets grooter is dan de andere. Van twee zusters vertelt men, haar namen waren: Martha en Beatrix. Eens waren ze gelijk van rijkdom, gelijk van vroomheid, maar Martha was iets grooter dan Beatrix, en daarom verschillen ook de torens der Bergkerk van lengte,...

afscheid

nl.verhalenbank.41793

In het midden van de zeventiende eeuw woonde in de Hoogstraat te Haarlem een opmerkelijk man. Het was een eenvoudige schoenlapper, die zijn hele leven op de driepoot zou hebben doorgebracht, ware er niet een opmerkelijk feit in zijn leven gepasseerd, dat hem op een voetstuk plaatste: Jan Barendse die men Jan de Lapper noemde. Vroeger kende iedere...

admiraal

nl.verhalenbank.125828

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur