Datasets - ISEBEL

Taeke hut (= T. Alma) fan 'e Harkema kom by nacht us in lyts hountsje tsjin. "Astû godfordomme fan 'e duvel biste, dan wol ik mei dy slaen", sei er tsjin 't hountsje. Doe pakte dat hountsje him; dat wie ynienen in keardel woarn. En dy hat Taeke bûnt en blau houd. Taeke hie der swart útsjoen. Dy keardel, dat wie de duvel.

duivel

nl.verhalenbank.26113

It wie in wûndere âld-keardel. Hy spile mei de duvel ûnder ien huodtsje. Hy hie in forboun mei de duvel. Hy hie gâns in tún. Dy wie wol sahwat hûndert roede great. Dêr hied er sparje yn. Dy sparje moest sleept wurde. 't Is wier gebeurd, hwat ik nou fortel, ik siet der sels by. In eintsje fan him ôf wenne in keardel, dy hie him biloofd, hy soe de sparje...

afweten

nl.verhalenbank.24937

Ik: "Ja, ja, er is zoo nogal wat: kollen, zwarte kunst, nachtmerrie." "Maar met uwes welnemen: nachtmerrie is een man. Dat hebben we ook bij ondervinding. Bij de vader van de ouwe Jaappie Postman was een paard, dat van de nachtmerrie gereden werd. Het zweette, zijn manen waren gestrengeld, en het was 's morgens doodloof. Toe heb Jaap met zijn knecht 's...

beloven

nl.verhalenbank.9313

De boer en 'e frou wienen to praten. De feint, de faem en de lytsfeint bleauwen thús. De feint dy hiet fan Ruerd van der Veen. Doe helle de faem in buorrel op. Wylst tekene Ruerd by de faem op it bêdsket in gleone keardel. De faem woarde de jouns ôfgryslike bang, doe't se op bêd soe. Hja rôp de boer der by. Dy hie fuort yn 'e gaten dat Ruerd dat lapt hie...

angst

nl.verhalenbank.20149

Op Bearne-daem tusken Boelensloane en Surhústerfean spoeke it altyd. Dêr roan geregeld in keardel om yn 'e nacht.

kerel

nl.verhalenbank.17678

Ik en nòch ien roannen us by de spoarlyn lâns. Wy wienen oan 't smokkeljen yn 'e moanneskyn. Doe wie dêr ynienen in keardel mei in hoed op. Dy roan neist de spoarlyn. Doe't er ús passearde, wie er ynienen fuort, sûnder in spoar achter to litten. Hwat dat west hat, is my noch altyd in riedsel.

nl.verhalenbank.25972

Heit hie in stik heide kocht, dat wie by de Skieding. Dat hie er mei twa oaren kocht. Der sieten seadden op en mei har trijen wienen se dêr oan 't baggerjen. Us mem en de beide froulju fan 'e oare manlju gongen dêr dan mei har trijen hinne, elk achter in kroade, om turf op to heljen. Dat wie in hiel ein fan hûs en sy namen de bern mei. Dan moesten se by...

anderen

nl.verhalenbank.37928

In de Muzzel is ’n keer kind behekst, ’t Was bie femilie von onz moeke. ’t Kind galpde de haile nacht en was koorzig. Umdat d’r ’n kranse in’t kussen kwam, mös ’t behekst weezn. De hekse veranderde zuk in ’n kadde. Nô gung de kerel hen en muik grode kruzen op de voldeure. Dan kön ’t kadde d’r nich meer veur langs. Von dai kerel kan ‘k nog wel begriepen,...

baanderdeur

nl.verhalenbank.45415

Ik liep met m'n broer op de tiendeweg*, je weet wel, de tiendeweg bij de Zijdeweg. Inene zien we daar een kerel met een lange trouwjas an, die gek liep te doen. Wij d'r vandoor over een plank op een eilandjie. Daar waren we nog maar net op, of die plank wier weggenomen, door onzichtbare machten zak maar zeggen. We hebben daar een hele tijd gewacht. Toen...

afgelegen

nl.verhalenbank.50966

Heit hat altyd koopman west. Tseard Kuorke neamden se him. Hy wie faek op stap mei omke Piter. Sy reizgen dan fan 't iene loazjemint nei 't oare. 't Wienen doe noch jonge bazen. Sa wienen se us yn 't folksloazjemint fan Terwispel. Dêr wie Jan Kluwer ek. Dat wie in hiele greate keardel. Hy hie in skeareslyp/skjirreslyp. Hy roan winters en simmers mei...

boos

nl.verhalenbank.16842

Je had in Langerak ok nog een keer iemand die had hier in Streefkerk een onrecht gepleegd. Alles goed en wel, maar 's nachts kwamme de rave bij die kerel tege de ruite pikke[1]. [1]Dit was hem verteld door een jongere man. Bij navraag waren het beslist raven, geen kraaien of roeken. Sinds lang komen er geen raven meer voor in deze streek.

's nachts

nl.verhalenbank.70681

301. Hier woonde Koenders op 't kerkhof, hier tegenoaver. Koenders opte kerkhof hette gewoond ien 't doaienhuuske. Daor kwam ik snachs um twalef uur vandan. Dan miek ik de poort los en dan gink nao huus toe. Ik moes nao de Schoolstraot toe. En toe kwam uut tie graaf, kwam een kèèl zonder kop bi'j mien lope. Ik zei: "Goeienaovend". Mao hi'j zei niks. Mor...

dooienhuisje

nl.verhalenbank.22662

Toen ik nog klein was hoorde vaok vertelle van Mien Spook. Een vremde kerel kwam is thuis 's aves tusse licht en donkere en ze zeje tegen 'm: "Ze zijn an 't spoke op 't kerkhof". En diejen vent ging d'r naar toe en hij stapt d'r op uit. Hij dee de heg van 't kerkhof op zij en hij vatte Mien Spook bij d'n arm. Daorna was 't afgelope.

bang

nl.verhalenbank.72727

Wy leinen us yn Koudum tsjin 'e brêge oan. Hja hienen ús ris forteld, dat dêr yn 'e nacht in keardel fan 'e brêge yn 'e feart sprong. Ik en myn maet leinen yn 't skip. 't Wie moai waer, doe hearde ik om in ûre of tolve, ien in greate plouns yn 't wetter. Ik sei tsjin myn maet: "Dêr springt dy keardel fan 'e brêge. Dat wol 'k sjen." Ik der út, myn maet...

brug

nl.verhalenbank.24550

4.4. De Voesenekken hadden 'n café: da' was de herbergier mee 'n stuk of drie grote jongens, echte bandieten, en da' was an de deurreis van Breda noar Antwerpen. Doar konde overnachten en eten en doar wierde goed ontvangen, moar die reizigers kwoamen nie' meer terug, die woaren doar koud gedoan. Ze hadden van die wentelbedden, die draaiden om en dan...

bandiet

nl.verhalenbank.44111

Door hè-je beveurbeld veurloop. Wel mit de helm geboorn is, kan veuroet kieken. Door hè-jè doi rooie S. in Onstwedde. Mien schoonmoeke har glad ’n hekel aan ’t kerel, as ‘e veur ’t hoes langs gung. Bie nacht dan, goud verstoan. Ie können d’r wiz op aan, dat d’r ’n staarfgeval kwam. Dat is nô gain flauwekul. De man har d’r zölf vreselk last van. Asmits...

geboren

nl.verhalenbank.41137

Mijn vader vertelde nog het volgende: Op een avond waren ze bij familie aan het kaarten. Een nichtje van mij was ziek; ze kaartte niet mee maar keek naar het spel. Opeens zei ze: Vader, jaag die kerels die daar voor het huis staan toch weg. Haar vader gaat naar buiten en zegt dat er geen mannen zijn. Even later zegt het kind opnieuw: Vader, er zijn wel...

avond

nl.verhalenbank.43691

Verborgen schatten: In Neer woonde indertijd twee oude ongetrouwde mensen, een broer en zijn zuster. Ze hadden in hun leven veel geld opgespaard. Ze brachten dit niet naar de spaarbank, doch bewaarden het in huis. Toen de zuster stierf, moest de man voor zijn werk het huis alleen laten. Hij verborg het geld in de schouw. Later stierf de man, zonder de...

aanwijzen

nl.verhalenbank.63730

Heit en Lútsen Finkelsma dy gongen nei Beets ta to baggeljen. 't Wienen hurde mannen allebeide, en sy wienen foar de duvel net bang. Sy slepten yn in keet. Lútsen moest der nachts út. Hy koe dan net yn 'e keet bliuwe, hy dreau yn 't swit. Dan sieten se him achternei. Dat wie de duvel. Dy jage him fan 'e iene trisk nei de oare (de trisk, dêr dienen se de...

bed

nl.verhalenbank.25216

Us mem har heit wie in grouwe, forwoeste keardel. Op in kear soed er nei hûs ta. Hy wenne yn Bakkefean. Hy moest oer in planke hinne. Doe't hy der oan ta wie, hearde hy dêr hwat op it plankje. Hy koe net sjen hwat it wie, hwant it wie neare nacht. "Hwat donder," sei er, "hwa keart my?" Mar hy hie dy wurden noch mar krekt sein of hy waerd sa bot smiten,...

fors

nl.verhalenbank.19707

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur