Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
24 datasets found
Dutch Keywords: huis wonderdokter
To Sumar wenne Knjillis Wytses. Dy wist mear fan kwalen ôf as alle dokters meielkoar. Hy hat de koaninginne ek better makke. 't Wie Wilhelmina. Dy wie hielendal giel en dat wie har yn 'e wei. By de dokters foun se gjin baet. Knjilles Wytses makke har wer better. "Wolle jo wite hwa't it is, dy't jo wer better makke ha?" sei se. "Né," sei Knjillis Wytses,...
nl.verhalenbank.17325
Jan van der Woude, syn broer, wenne yn Grinzer Pein. Dy hie in dochter Bintsje en dy wie siik. Sy seinen: "'t Berntsje is bitsjoend." Doe gong Jan nei Frânse Hinke ta, dat wie in duvelbanster yn 'e Rotfalle. Dy joech him in fleske guod mei. Sy sei, hy moest meitsje dat er dêrmei thús kom en foaral net òmsjen, hwant dan kom der ien, dy soe it fleske...
nl.verhalenbank.23726
Wy hienen in famke, dat wie altyd gammel en siik. Doe kom der ris in kear in sekere Filippus by ús. Dy sei: "Hwat is hjir to rêdden? Is jimme fanke siik?" "Al in hiel skoft", sei 'k. Hy sei: "Jimme matte nei de duvelbander, hwant der sil wol hwat oars achter sitte. Jimme bern sil wol bitsjoend wêze. Ha jim it kessen al ris iepenmakke?" Doe makken wy it...
nl.verhalenbank.27554
Achter Burgum wennen minsken, dy hienen in bern en dat rekke bitsjoend. Sy gongen nei de duvelbander ta en dy sei, it wie in âld wiif dy't it dien hie. Sy moesten it kessen mar ris neisjen en de krânsen dy't der yn sieten forbrânne. Sy moesten der foar soargje, dat alles goed ticht wie, de kaeisgatten en de skoarstiens ek, en de doarren op slot. Der siet...
nl.verhalenbank.25637
Hindrik Velstra wie wûnderdokter en wenne ûnder Readtsjerk. Hy waerd meastal Hindrik Hokje neamd. Der lei in fanke yn 't sikenhûs, dat wie in dochter fan Japik Bouma. Dat fanke waerd út it sikenhûs nei hûs ta stjûrd. Hja siet ûnder 'e swolderije en wie net to genêzen. Net in dokter dy't dêr ried op wiste. Doe nei Hindrik Hokje ta. Dy hat har wer better...
nl.verhalenbank.30979
Abe Nauta wenne yn 'e Harkema op 'e Klontsjebuorren. Syn mem rekke us bitsjoend. Hja hienen noait oan tsjoenen leauwe wold, mar doe rekke ien fan 'e manlju nei Wopke fan Kûkherne. Wopke joech guod en sei: "Ast aenst thúskomst, dan silst in âld wiif tichte by jim hûs tsjinkomme. Dy is oan 't priksykjen. Dy hat it dien." Wrachtsjes, hwa wie by 't hûs oan 't...
nl.verhalenbank.23442
Ien fan Feankleaster rekke nei Jan Monsma ta. Dy wenne yn Rinsumageast en wie dêr wonderdokter. Deselde dy't dêr hinne gong wie in pasjint fan dokter Tilma fan Kollum. Hy naem it wetter mei. Monsma biseach it wetter en sei: "Jo wenje yn Feankleaster, oan 'e súdkant fan 'e wei, yn it safolste hûs fan 'e hoeke ôf en dêr sit in skuor yn it suderkoufinsterke,...
nl.verhalenbank.20177
Op 'e Leijenskant woarde âlde Hindrik Heddema bitsjoend. Ien fan 'e famyljeleden gong nei Kûkherne ta om Wopke op to heljen. Wopke biloofde dat er komme soe. Hja hienen by Hindrik Heddema in hage foar de glêzen lâns en dêr stie in hekje yn. Oan 'e westkant wie ek in hage. Achter hûs wie ek in hekke. Wopke sei: "Jimme matte in groppe grave, fóár 't hek en...
nl.verhalenbank.24099
Alle Tet wie de greatste tsjoenster fan 'e Harkema. Sy wenne op 'e Bulten. Sy koe har yn in kat foroarje. Op in kear, doe't se as kat oan 't spûkjen wie ha se har op 't eech slein. Sûnt hie 't minske altyd in blau eech. Ik haw har noait oars kend. Tet bitsjoende de bern. Dan gong ien fan 'e âlden nei greate Wopke ta. Dy joech in drankje mei en dan sei er:...
nl.verhalenbank.27725
Op 'e Sumarreheide wenne in duvelbander. Dat wie Piter Poes. Dy gong rounom hinne dêr't de saek bitsjoend wie. As Piter Poes kom, koenen de tsjoensters neat mear útheve. Hy lei yn de regel in bytsje rogge foar de drompel fan 'e doar del. Der koe net in tsjoenster oer komme, hwant rogge is heilich.
nl.verhalenbank.29455
Ik heb wel is een geval meegemaakt, dat was in m'n jonge tijd, eigenlijk vlak bij ons[1], d'r woonden een man en een vrouw, dat jongetje was ziek, naar de wonderdokter. Die kerel die zegt: "De eerste die bij jullie in de buurt een emmer water haalt an de stoep, die heb dat kind betoverd". Nou woonde daar een ouwe vrouw en ja hoor, die ging een emmer water...
nl.verhalenbank.70263
Yn Feanwâldsterwâl wie ek ris ien bitsjoend. Dat wie in boerefrou. En de beesten op 'e stâl wienen ek allegear bitsjoend. Dy stienen alle moarnen los op 'e stâl. Doe binne se nei Piter Poes ta gong fan Sumarreheide. Dy wie duvelbander. Hy kom yn 'e hounekarre en wipte der út op it hiem. Hy kom mei yn 'e hûs. Hwat er mei it fé dien hat, wyt ik net, mar it...
nl.verhalenbank.24151
In suster fan myn twadde mans mem hat us bitsjoend west. Doe gong har mem nei greate Wopke fan Kûkherne. Wopke sei: "Underweis folget der jo ien. 't Kin wêze dat jo dan al sahwat thús binne. Dy sil jo freegje - Hwat sei Wopke? - Siz dan neat tsjin har. Jow har gjin antwurd." Wopke joech har in fleske mei guod mei. Doe't hja omtrint thús wie kom buorfrou...
nl.verhalenbank.24150
Oarreheit (dat wie mem har heit) wie net goed by 't spul. Hy rekke siik. Sy tochten, hy kin wolris bitsjoend wêze en doe gong der ien mei syn wetter nei de Wâlden ta, nei de duvelbander. De duvelbander sei: "Lit my 't wetter mar ris sjen." Doe't er dat bisjoen hie, sei er: "Ja, ik kin him wol hwat jaen, dan wurdt er wol wer better. Mar dan moat er rare...
nl.verhalenbank.27854
Yn Drachtster Kompenije wie in bern bitsjoend. De heit gong nei de duvelbander ta. By Rottefalle gong er de skeanpaden del. De duvelbander sei tsjin 'e heit: "Ja, 'k hie dy al forwachte. 'k Sil dy guod jaen." Doe krige er in drank. "Tink der om," sei de duvelbander, "ast nou aenst it skeanpaed fan 'e Rotfalle del giest dan komme der in pear allemachtich...
nl.verhalenbank.25566
Tsjoensters wienen froulju, dy't bern bitsjoene koenen. Sy koenen har ek yn allerhande dieren foroarje. Ien fan 'e bern fan myn beppe rekke us op in kear bitsjoend. It bern wie altyd siik. Doe gong ús pake nei de duvelbander fan de Knipe ta, dat wie Lolke Woudstra. Lolke joech in fleske mei drank mei. Hy sei tsjin pake: "Hjir mastû tige op passe. It mat...
nl.verhalenbank.28268
Der woarde foar Knjillis Wytses in nij húske boud. Net ien wist hwa't him dat skonken hie. Hy sels ek net. Mar der wurdt altyd sein dat it in cadau wie fan Wilhelmina. Hja koe earst noait in bern krije. Knjillis Wytses hie makke dat hja Juliana krige.
nl.verhalenbank.32608
Piter Poeske Ik ha wol ris heard, hoe't er oan syn bynamme kommen is. Dat kaam, seinen ús heit-en-dy, trochdat er altyd by de boeren helle waard, as it net tsjernje woe. Dan liet er him nei de molkenkelder bringe en rûn er om 'e aden hinne. Iderkear stiek er de finger yn 'e rjemme en dan slikke er mar, krekt as in kat. Hoe't er him skreau, wit ik net...
nl.verhalenbank.13014
By frou Gerritsen yn 't Heidenskip wie in djûre stamboekbolle forkocht woarn. Mar doe joegen de minsken dy't him kocht hienen biricht, dat dy bolle woe net dekke. Doe sei frou Gerritsen: "Stjûr my dy bolle mar wer. Dan krije jim de sinten werom." Dat is gebeurd. Doe sei se tsjin har man: "Sil 'k dy sizze hwat wy dogge? Wy skriuwe nei de wûnderdokter yn...
nl.verhalenbank.37373
Myn man syn suster wie altyd syklik. It bern tsjirme. Hja hie altyd skeel. Doe sei heit: "De boze geest pleaget har. Dy sit ûnder 't bêd." Doe helle er in gripe en reage dêrmei ûnder 't bêd om. Doe kom dêr in kat weifleanen. Dat wie de boaze geast, sei heit. Hy prebearre dy kat to reitsjen mei de gripe, mar dy kat fleach fuort. Heit achter de kat oan, mar...
nl.verhalenbank.29373
35