Datasets - ISEBEL

Yn 'e Houtigehage wennen minsken, dy wienen tige fûl. Sy koenen it net litte op snein to arbeidzjen. Dan stie de man op it lân to hakjen. Dat foel by de buorlju bot op, dy seagen der altyd nei. Op in snein stied er wer op it lân to hakjen. Doe kom der in hiele grouwe, swarte houn oan. Dy gong deun tsjin 'e lodde oan stean. Doe koe de man net in spit mear...

angst

nl.verhalenbank.17745

Hearke wie ek ris in kear oan 't ploegjen. Doe kom der ien by him, dy sei, hy woe nei Sterke Hearke ta. As de ploeger him ek sizze koe hwer't dy wenne. Doe tilde Hearke de ploech mei ien hân op en hâldde him op boarsthichte en hy sei: Hjir stiet er en dêr wennet er. Mei de ploech wiisde er syn hûs oan.

hand

nl.verhalenbank.33770

Sterke Hearke wie op 't lân oan 't ploegjen. Der kamen in pear mannen by him, dy fregen: "Wyt jo ek hwer't Sterke Hearke wennet?" "Ja, sjoch, hjir stiet er," sei Hearke en doe stuts er de ploech foar him út - "en dêr wennet er." Doe wiisde er nei syn hûs.

huis

nl.verhalenbank.37148

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur