Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
No. 169. Even buiten het dorp Oerle staat een huis, Den Dooden Uil, geheeten. In de 18e eeuw woonde daar een vrouw, die herberg hield, omdat 't een drukken weg voor zware karren was. Zij was een heks. Wee den vreemden voerman, die het durfde te wagen, voorbij te rijden, zonder iets te verteren! Dan liet die heks haar gevaarlijken hond op hem los, of zij...
nl.verhalenbank.46918
Vroeger geloofde men hier aan heksen. De laatste heks, die hier als zodanig bekend stond, heette Lies. Twee van haar dochters zijn thans nog in leven. (Deze vrouwen zijn beide reeds meer dan zestig jaar).
Lies werkte bij een boer op het land. Als zij wilde weten hoe laat het was, nam ze haar schort en rolde die op. Onmiddelijk werd het een kat, die in de...
nl.verhalenbank.13506
As d'r een vrouw in een huissie, vroeger in Meerkerk en ze had een kind betoverd of zo, dan verbrandden ze dat vrouwgie. En die boeven kropen in dat huissie. As d'r één betoverd was, dan kookten zen een zwarte kip in kokend water. Dan was die toverheks verbrand. Ze vonden wel eens rozen in het hoofdkussen. Dat was ook toverij. Vroeger hebben ze wel eens...
nl.verhalenbank.50874
De vrouw van de wagenmaker, dat was een heks. Op 't Sluis[1] had je ok een heks. Dat woninkie bij 't Sluis, dat was een spookhuis. As je daar 's aves hene ging, je kwam d'r niet go.ed voorbij.
[1] buurtschapje tussen Ameide en Tienhoven
nl.verhalenbank.70580
6.9. Altena, omstreeks 1868
Een jong meisje hielp een oude vrouw hare opwaaiende rokken naar beneden strijken – waarop haar gezegd werd, dat zij eene heks had aangeraakt en dus betooverd was. Haar vrijer legt eenige dagen later in zijn huis een groot vuur aan; roept het oudje binnen; en dreigt haar levend te verbranden, als zij 't meisje niet onttoovert....
nl.verhalenbank.44728
6.8. Werchter bij Leuven, 1715
Een bakker aldaar, wiens vrouw een wond aan 't been had, verdacht eene buurvrouw haar betooverd te hebben, lokte haar in huis en vroeg: of zij de zieke kon genezen? Op hare ontkenning werd zij door hem en twee boeren halfdood geslagen (roueé de coups de bâton) en ontkwam nauwelijks den dood in de oven.
De zaak kwam voor den...
nl.verhalenbank.44727
Se seinen altyd, in tsjoenster koe har yn in kat foroarje.
As se froeger wite woenen as in siik bern bitsjoend wie, ûndersochten se it kessen. Founen se dêr krânsen yn, dan wie 't bern bitsjoend. Der woarde dan om socht hwa't de tsjoenster wie. De krâns(en) woarde(n) forbrând.
Se dienen faek duveldrek ûnder 'e drompels. Dy't it bern bitsjoend hie koe dan...
nl.verhalenbank.32677
6.1. Casteren, 1560
Een boer, die vijf jaar ziekelijk was geweest, raadpleegde iemand (een duivelsbanner?), die hem zei, dat hij betooverd was. De schuldige zou 's anderen daags iets uit zijn huis komen vragen; dit moest hij weigeren; – daarna iets uit zijn tuin, en dit moest hij 'om Godswil' geven. Toen er nu werkelijk een oude vrouw iets kwam vragen,...
nl.verhalenbank.44462
2.77. Van eene tooverheks verlost
Op den Treurenberg te Bergeik werd in 't begin dezer eeuw, de vrouw des huizes van eene haar goed bekende tooverheks geweldig geplaagd. Op raad van een vertrouwd persoon der gemeente, moest men eene vreemde kat den huize uit jagen, zoodra die er zich weder in zou bevinden. Deze sloeg men nu onbermhertig met een dikken...
nl.verhalenbank.50118
Alde Tryn wenne yn Garyp. Hja wie bolkoerrinster en koe tsjoene. As se der op út gong to tsjoenen foroare se har yn in hazze. Foar bern wie se levensgefaerlik. Op in kear hie se wer in bern bitsjoend. De âlders gongen op tiid nei Wopke duvelbanner ta. Dy sei: "Jimme matte de matte foar de doar optille en dêr goed hwat krusen opsette, dan komt de...
nl.verhalenbank.32162
Tsjoensters meitsje de bern siik. By Sweitse Stopjern (= Oldenburger) wie in bern, dat wie ek altyd heal en gammel. It bern tsjirme.
Sy wienen dêr us op in kear oan 't hûshimmeljen. Doe founen se krânsen yn 'e kessens. Dy brânden se op en sy leinen duveldrek op 'e drompel fan 'e doar. It bern wie samar genezen
nl.verhalenbank.26117
Beppe wenne to Feanwâldsterwâl. Dêr wie in bern siik. Dêr kaem altyd in swarte kat om 'e doar rinnen, dat wie de tsjoenster dy't it bern bitsjoend hie. De buorfrou sei: Tink der om, dat en dat âld minske, dy docht it. Dy makket jimme bern siik. Jimme matte in krús fan rogge meitsje ûnder 't kleedtsje by de drompel, dan kin se der net yn komme.
It bern hie...
nl.verhalenbank.31286
Bij een kind van P. Bierdrager (zie vroeger) hebben C. van de Nadort (in dezen brief vermeld) en J. Bierdrager gewaakt toen het bekold was. Vooraf hadden ze alle deuren, naden enzovoort dichtgestopt. Om twaalf uur werd er op de weeg en de deur geslagen, gebonsd enzovoort, dat je waarachtig geen bange kerel hoef te wezen, maar de kol kon er niet in, maar...
nl.verhalenbank.9315
Yn Sweagerbosk wenne in tsjoenster. 't Wie in âld minske, hwat miswoechsen. Hja roun altyd itselde paed del fan 'e Suderstasjonswei nei de Sweagerbosk. Dat wie doe yn myn jongestiid noch in sânpaed. As wy út skoalle kamen en wy moesten har foarby, dan setten wy altyd mei de klomp in krús oer 't paed. Wy seinen tsjin elkoar: "Dêr kin se net oer komme." Hja...
nl.verhalenbank.32031
Us mem wie altyd siik. Hja doktere al, mar it joech neat. Hja wie bitsjoend troch de frou fan koopman U seinen de lju om ús hinne.
Doe gong heit nei in frommeske ta yn Warten. Dat wie in duvelbanster. 't Wie in âld minske. Heit krige in hiele greate koudrank mei. Doe't er thúskom moest er de slotsgatten en alles ticht meitsje. Dan moest er de kessens...
nl.verhalenbank.22796
Sake Postma syn wiif yn Twizelerheide is ek deatsjoend. (Ik ha letter by Sake wenne as húshâldster) Hja hie krânsen yn 't bêd. Se tinke dat Janke dat dien hat. De krânsen ha se forbrând. Ik sei, hja hienen alles ticht dwaen matten, de skoarstien en alle kieren en ek de kaeisgatten. Dan hie de tsjoenster in jiskebult woarn.
Janke wie Sake syn buorfrou.
Myn...
nl.verhalenbank.20013
Ritske (v.d Meer) en Aeltsje hienen in jonkje Germ. Dat jonkje woe net groeije. It siet yn 'e pogge. Hja tochten dêr kinne wolris forkearde hannen oer gean, dat se gongen nei de duvelbander ta. It bern wie sa meager as branhout. As Janne Luts (Mulder) dêr foarbykaem woe se altyd graech ris nei 't jonkje sjen. De duvelbander sei: "Sjoch mar ris yn 't...
nl.verhalenbank.31118
Yn Boarnburgum wenne Jan van der Zee. Dy wie karrider. De man wie noait rjocht goed. Hy tsjirme. Doe ha se syn holkessen iepentoarnd. Dêr sieten krânsen yn. De man wie bitsjoend. Dat hie de frou fan Knjillis van der Zee dien. (Knjillis wie boskwachter) De lju ha Knjillis Auk doe it hûs forbean.
nl.verhalenbank.20860
In tsjoenster koe har foroarje yn in swarte kat. Alde bolkoerrinsters wienen faek tsjoensters. Hja bitsjoenden meastal bern. Dy waerden dan siik. Dan gongen de lju nei in duvelbander ta. Hja namen dan soms it kessen mei, dêr't it bern mei de holle op lei. Twa man gongen der meastal hinne.
Yn Twizelerheide wenne sa'n duvelbanner.
De krânsen waerden thús...
nl.verhalenbank.38108
Tsjoensters wienen froulju, dy't bern bitsjoene koenen. Sy koenen har ek yn allerhande dieren foroarje.
Ien fan 'e bern fan myn beppe rekke us op in kear bitsjoend. It bern wie altyd siik. Doe gong ús pake nei de duvelbander fan de Knipe ta, dat wie Lolke Woudstra.
Lolke joech in fleske mei drank mei. Hy sei tsjin pake: "Hjir mastû tige op passe. It mat...
nl.verhalenbank.28268
