Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
in vroeger jaren - een duivelsbanner
door paters werd de duivel verdreven werd dan “overlezen” - als het kind veel schreide.
nl.verhalenbank.127152
Gelooft (geloofde) men in uw omgeving dat heuvels, rivieren of ander wateren, bronnen enz. door geesten worden bewoond? Over welke locaties wordt dit verteld?
Lemelerberg. Zijn veel verhalen over. De Steen van Oldenzaal, hier huilde een meisje haar leed die gevangen zat onder de hei van Losser.
De duivel in de schuur, Schuinesloot, Rheezerveen. De...
nl.verhalenbank.45613
Waarom de smeden niet werken op Goede Vrijdag
Een eigenaardig godsdienstig gebruik hier en in de omstreken wil, dat de hoef- en andere smeden op Goede Vrijdag niet aan hun ambacht werken. Volgens de sage heeft dit gebruik zijn oorsprong in het volgende:
Toen Onze Heer Jezus Christus op Goede Vrijdag zou gekruisigd worden, was in gans Jerusalem niet één...
nl.verhalenbank.35836
Ridder Riddert
Op een kasteel tegenover Maaseik woonde een ridder, Riddert genaamd, die zo rijk was als de Maas diep. Hij had daarvoor zijn ziel aan de duivel verkocht en het contract met zijn bloed ondertekend. Na zeven jaren zou alles gedaan zijn en dan kon de duivel voor al zijn moeiten en zorgen die de ridder hem veroorzaken zou, diens ziel mee naar...
nl.verhalenbank.43475
Tsjoensters hawwe popkes, dêr't se mei spjelden yn prippe. Myn jongste suster wie noch in hiel lyts bern; dy bigong yn 'e nacht om tolve ûre hinne altyd to jammerjen. Dan raesde se moart en brân. Dan krige it bern pine, trochdat de tsjoenster dan yn har popkes ompripke.
Doe op in kear nommen heit en mem har út 'e widze en leinen it bern tusken har yn, op...
nl.verhalenbank.28060
No. 88. Lang geleden lag er in de vesting Bergen-op-Zoom een oude plaatsmajoor, een ruw, norsch man, "die 't met den duivel hield". Elken nacht deed hij onverzeld de ronde langs de posten. Wee den soldaat, dien hij slapende aantrof! Half dood geranseld kwam die naar de wacht teruggekropen. In een kouden, somberen winternacht was de majoor er weer op...
nl.verhalenbank.46725
Myn âldste suster Janke hat ek bitsjoend west. Wy wennen yn Stiensgea doetiids en ik wie noch net geboaren. Janke wie noch mar in bern. Hja tsjirme. Hja woe net oanwinne en raesde altyd. Der wenne dêr in âlde bolkoerrinster, dy hie wakker de rin by ús. Dy woe altyd even by 't popke sjen. Dan kom se yn 'e hûs en nom Janke even yn 'e earms.
Heit bigong har...
nl.verhalenbank.32952
Weerwolven.
Trots zijn ruim tachtig jaar heugt het Cornelis Westveer, de schaapherder, nog heel goed wat die Kloetingsche weerwolf hem heeft aangedaan. Voor een vijftig jaar woonde hij naast dien man. Zijn dochtertje, een meisje van veertien jaar, werd deerlijk door dien weerwolf geplaagd— niet bepaald betooverd, althans dat gelooft hij niet — maar...
nl.verhalenbank.35901
Doe omke en muoike hwat âlder waerden, rekken se nei Drylts op in koumelkersspul. Doaijemoai seach der wakker tsjen oan, mar omke Hessel sette troch. Skriemende roun se troch de buorren. Har nichten, dy meiholpen to forfarren, seine: “Haldt dochs op fan gûlen; hwat moatte de minsken wol tinke.” En letter mocht se nearne leaver wenje!
Yn dat spultsje hiene...
nl.verhalenbank.43174
Sibe-om, dat wie in âld-omke fan my. Hy en syn earste frou hienen togearre in bern. Dat wie har earste bern. Dat bern gûlde nachts altyd. Dat klonk sa eangstich, dat sy makken har ûngerust.
Doe gong Sibe-om nei Rottefalle ta, dêr wenne Frânse Hinke, dat wie in duvelbanster. Dat minske joech him in fleske mei drank mei. Sy sei: "Dêr matte jo tige...
nl.verhalenbank.22294
As jonkje fan in healjier haw ik slim siik west. Ik wie noch mar fel en bonkjes. Ik die oars net as gûle en earmoedzje, ik wie noait stil, nachts likemin as oerdei. Heit en mem wienen der beide wis fan, dat ik bitsjoend wie. En sy hienen èk wol yn 'e rekken hwa't it my lapte. Alde Elzinga hâldden se foar de dader.
Heit gong nei de duvelbander ta. Dat wie...
nl.verhalenbank.33078
Us mem fortelde, hja hie ris mei ien fan myn susters by in minske west to praten. Myn suster hie doe sa'n oardel jier âld west. Mem droech har op 'e earm.
Hja hie in apel fan dat minske krigen, mar dat wie in tsjoenster. It famke hie der in stik ôfbiten en dat opiten. Doe wie se bigoun to razen, en dat hâldde mar oan. It bern wie bitsjoend.
Doe gongen se...
nl.verhalenbank.38467
Myn suster hat as lyts famke bitsjoend west. Doe gongen se mei har nei Wopke ta, dy't yn Kûkherne wenne. Wopke stie by de hekke.
Hy sei tsjin mem: "O, ik wit wol, hwer't jo foar komme."
"Né," sei myn mem, "dat wite jo nèt."
"Ja," sei Wopke, "dat wyt ik wòl." Doe sei er: "Jow my dat bern mar oer. Gean jo mar nei myn frou ta."
Doe gong Wopke mei 't bern nei...
nl.verhalenbank.38150
By ús beppe wie ien fan 'e bern bitsjoend. Pake gong nei Wopke ta to Kûkherne.
Wopke frege of pake wol hurd rinne koe.
"Jawol," hie pake sein, "'k ha nije klompen oan."
Wopke joech pake guod mei. Doe gong pake troch in stik lân mei beesten. Dy sieten allegear achter pake oan. Pake rinne om 't leven. Hy rekke yn 'e sleat en de beesten der boven. Mar hy kom...
nl.verhalenbank.23915
Us beppe hie in famke, dat wie net goed. Hja wie der skjin mei forlegen. It bern die oars neat as gûle en oangean. Hja wienen har rie skjin to'n ein en op 't lêst hellen se in duvelbanner op. Dat wie in frommeske. Hwer't se wei kom wit ik net. Dat frommes sei, sy moesten in pot mei wetter boppe de fjûrpot hingje. Dat wetter moest siede en dêr moesten se...
nl.verhalenbank.36908
Rikele Myt wie in greate tsjoenster. Sy helle altyd wetter út 'e put by myn memme suster Trynmoai.
Doe rekke it dochterke fan Trynmoai bitsjoend. 't Bern gûlde jouns altyd, dan hie 't stumper pine. Doe gong Japik-om nei de duvelbanner ta. Hy krige guod, dêr moesten de mem en it berntsje elk fan ynnimme. En it bern moest fan 't boarst.
Doe frege Japik-om:...
nl.verhalenbank.19497
Hindrik Pyk (= H. Ophuis) kom faek by beppe en dy. Beppe hie dêr in great hekel oan, mar sy doarst der neat fan to sizzen.
Sy hienen doe in poppe. Doe sei er op in kear, hy woe de poppe graech sjen. Doe't dat gebeurde bigong it bern to razen, sadra hy fuort wie.
Sy koenen de poppe noait stil krije. Dy raesde mar troch.
't Wie in susterke fan mem.
Doe...
nl.verhalenbank.33408
De duvel speulde ook n rol in t veen vroeger.
Was n moal n wichien, dat groag naar n fesien wilde s avends. Moar de olde boas was er teegn. Ie stuurde heur noar t land; daar moest ze de hiele dag mis strei-en; ie dacht, ze kump zo late thuus, dan kan ze niet meer aan feestn denkn.
Goed, t wichien giet noar tland en begunt aan de mis-bultn. Dan ziet ze n...
nl.verhalenbank.44913
Der wie in nicht fan ús, dy hie in jonkje. Dat bern rekke siik. It gûlde en jammere altyd, it wie hast noait stil.
Doe seinen se: "Dat bern kin wolris bitsjoend wêze." Hwant dan raze de bern ek sa.
Doe gongen se mei 't jonkje nei Swarte Jantsje ta. Swarte Jantsje naem it jonkje op 'e skoat. Doe wie 't bern fuortdalik stil. Sadré se 't bern delsette, seach...
nl.verhalenbank.28549
Tsjoensters kinne sawol âlde as jonge minsken wêze.
Wy hienen in lyts jonkje, dat wie sa'n trije jier âld. Wy wennen doe yn Ikkerwâld. Dat bern bigoun persé jouns om njoggen ûre to gûlen. Dat gebeurde alle jounen. Men koe de klok der op lyk sette. En dat duorre oant alve ûre ta. Wy wennen doe noch by myn man syn âlden yn.
"It bern raest him dea", seinen...
nl.verhalenbank.29779