Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
20 datasets found
Dutch Keywords: hond verandering
jongedame: Hier is ok wa eerder nen man west noar Witbreuk vroagn. E: n Grootn Kristen, nen grootn keerl. J: met nen board. E: dan is t nen aandern west. J: Dat is a n paar joar, n paar joar, no ja, twee joar of zoa. Wit: en dee hoondn begonn te bietn en dat means keann .. t was natuurlik, ik keann t wa, mer ik nich zegn, derstek dat is t, zoavöl kon zik...
nl.verhalenbank.128606
Yn 'e foarige ieu roan in man fan Koaten nei Koatstertille. Doe seach er by de plaets njonken de tsjintwurdige tsjerke by de ligusterhage in keardel stean. Wylst er tichterby kom, woarde de keardel lytser. Der kom in ljochte walmreek en de keardel foroare yn in bern. Doe kom der noch us sa'n ljochte walmreek en doe woarde it bern in houn mei de sturt op...
nl.verhalenbank.15724
Wit: ... Ik keann dat wal a, dat gedonder, mer ik wol doar nich op bietn, dat dat no nog was ... en dat biej miej kwam. En zoo is dat doar met goan, mer doe wus, doe ha'k a iets wantrouwn. Later op n oavnd, oons Lida wol nooit geern noar ber en doe wo'w nog efkes noar Hermenken hen, Hermenken was benauwd, he was zoo krom en dat wol 's oavnds boetn zitn en...
nl.verhalenbank.128605
Dokter Wiegersma wie de earste dokter op 't Surhústerfean. (Hy wie de heit fan Hendrik Wiegersma to Deurne, dy't as dokter Tsjerk van Taeke biskreaun wurdt yn 'Dorp aan de rivier' fan Antoon Coolen A.A.J.) Dokter Wiegersma hie altyd in roetswarte, grouwe houn by him. As er dy kant nei 't keatling ta út wie, moesten de klanten him wer nei 't Fean ta...
nl.verhalenbank.17520
Kiek en um dat no te onderscheidn, dat is heel moeilik, mer ja ik har hoast zegd, ik gleuw, a'j, hoe mö'k dat no zegn, der was ok es keer ne, bie Intomar doar was ik an t weark ne zigeunerin en doe mos ik ne vrouw wat vroagn en doe was he bang, a'k dan nich dee en doe leup he mie nog noa en n voot drekt tusschen de duur en doe vernam ik dat drekt, ik har...
nl.verhalenbank.128616
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden. Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
De oneerlijke waard en de duivel Vroeger werd er veel vee uit Gelderland, Brabant en Limburg naar de grote steden Brussel, Antwerpen en Luik in Belgie vervoerd. Dit gebeurde allemaal te voet, zodat drijvers en dieren op verschillende plaatsen moesten overnachten. Helden, in Midden-Nederland, was ook zo'n overblijfplaats. Hier woonde een waard, die tevens...
nl.verhalenbank.35586
Tsjoensters koenen har foroarje yn hinnen, hounen, katten en skiep.
nl.verhalenbank.16931
Jehannes Wyts koe har foroarje yn in wite kat. Ritske, myn broer, hat us in wite kat om 'e dobbe hinne rinnen sjoen. Ut dy dobbe helle Jehannes Wyts it wetter. Op in joun kom Ritske thús fan 't stropen. Doe siet dy wite kat dêr by de dobbe. Ritske hie syn hountsje losmakke en sei: "Pak dy kat!" Mar 't hountsje doarst net nei de kat ta. Hy wie deabinaud....
nl.verhalenbank.25297
Der wie in jonge boer, dy wenne oan 'e Achterwei yn Sumar, op 'e plaets, dêr't nou Bonne Algra wennet. Syn mem en syn suster wennen yn it hûske dêrnjonken. De boer hie in famke, dat wie altyd siik. Mar de dokters koenen it bern net geneze. It bern tsjirme. De boer hâldde in bulte fan jeijen. Hy siet wol gau us achter in grouwe hazze oan, mar dy koed er...
nl.verhalenbank.12228
By myn skoanheit wie ien fan 'e bern siik. It wie bitsjoend. Doe gong skoanheit nei de duvelbanner Wopke ta. Wopke joech him in drankje mei. Doe sei Wopke: "Mast goed op it drankje passe. Der komt dy aenst ûnderweis in grouwe houn tsjin, dy hat it op it drankje forsjoen. Tink derom en lit dy houn net passeare oan 'e kant dêrstû it drankje hast." Mar de...
nl.verhalenbank.30067
Us folk wenne op 'e Houtigehage. Ik wie sa'n acht jier âld. Ritske van der Meer kom wolris by ús om in jounpraetsje. Dan hienen se 't meastal oer spûkjen. Ik wyt noch, dat Ritske ris in kear fortelde: "Ik hie in kear fuort west en ik stapte op hûs yn. Doe kom der in dikke houn njonken my lâns. Ik seach nei him, en ik liet him stil gewurde. Mar doe wie 't...
nl.verhalenbank.25327
De duvel kin him yn in kat of in houn foroarje.
nl.verhalenbank.29648
Ik ha wolris sizzen heard dat der minsken binne, dy't har yn in houn foroarje kinne.
nl.verhalenbank.25270
De berwolf, die veranderde in een hond..., dat ie in de huid van een hond kroop.
nl.verhalenbank.125602
Tsjoensters foroaren har ek wol us yn hounen, net allinne yn katten.
nl.verhalenbank.19922
De weerwolf dat was een zwarte hond. Bij Scherpenzeel is 't Spokebos. Daar zatte ze altijd, daar hebbe ze de asem van de weerwolf gehoord. Zulke dingen werden verteld, bepaalde mensen zouden in een weerwolf veranderen.
nl.verhalenbank.126390
Myn pake en beppe dat wienen Melle en Poai (= Froukje). Sy hienen in soan, dat wie Jelle-om. Jelle-om rekke bitsjoend. Sy wennen op 'e Sumarreheide, dat sy gongen nei Piter Poes ta. Dat wie dêr de duvelbander. "God jonge," sei Piter Poes, "dit liket net bêst." Dat sei er tsjin pake. "Ik sil dy in drank jaen, mar der komt dy aenst in grouwe swarte houn...
nl.verhalenbank.19713
By 't spoar woonde in frou, dy kon haar feranderen in een hond. Se kwam door 't sleutelgat in hûs. Douwe Baeije had een suster, die was in ferkeerde handen. As dy frou by 't spoar op bed lag, dan was de siel der út. It lichum lag, maar de geest was weg. Douwe Baeije har zuster is storven. Dy het se doodtsjoend. De buren van de lu die 't famke ferloren...
nl.verhalenbank.24280
Tsjoensters koenen har ek yn in houn foroarje. Dat mat ek ris sa west ha mei in frommes op 'e Sumarreheide. It wienen altyd froulju dy't tsjoenden.
nl.verhalenbank.32180
35