Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
29 datasets found
Dutch Keywords: genezen hond
Bij reumatische pijn werd d'r veelal een hondje mee naar bed genome. Die werd dan tege de plaats waar de pijn was gelegd en dan ging na verloop van tijd de ziekte over op de hond. Die werd dan stijf en jankte van de pijn. Die hond werd afgemaakt, want het was verbode het beest met de pijn te late rondlope.[1] [1]Langerak
nl.verhalenbank.70396
Us heit kom thús út Eenrum mei de klaeikoarts. 't Woe net bikomme. Doe gong er nei Anders Spoelstra ta, dat wie in boer yn Surhústerfean. Se hienen him to rieden jown, hy moest molke ha fan in feare koe, dy't op syn minst yn gjin jier in kealtsje hawn hie. Heit wie sa siik as in houn en seach der min út. Hy moest deis in healmingel fan dy molke ha. Nei...
nl.verhalenbank.27147
Klaes Talma hiet ús heit. Hy wenne oan 't Wyldpaed, tichte by 't spoar. Hy wie noch in jonkje. Op in kear gong er nei in âlde frou ta om molke. Der wie in jonkje by him, dat wie syn kammeraet. It âld minske joech heit in apel, mar se sei der by, dy apel mocht er net mei it oare jonkje diele, dy moest er allinne opite. Doe woarde heit siik. Earst gong hy...
nl.verhalenbank.29627
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden. Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
Op in kear wie der in muoike fan my bitsjoend. Hja hie krânsen yn 'e kessens. Doe gongen se foar har nei Sumarreheide ta, dêr wenne de duvelbanner Piter Poes. Dy kom by har op in karre, mei twa hounen der foar. De hounen koenen op 't lêst net mear lûke, sa swier loek it, sei Piter Poes. Hwat Piter Poes oan muoike dien hat, wyt ik net, mar doe't se pisje...
nl.verhalenbank.37965
Voor een kind dat "stòipkes" heeft, is de aanwezigheid der moeder kwaad. Althans men vindt nog de meening, dat in zulk een geval de moeder zich van de wieg, liefst zelfs uit het huis moet verwijderen. Helpt dat niet, dan kan de vader zijn jas of "oudervest" voor de wieg hangen, dat geeft zeker verlichting. Ringetjes in de ooren werd (wordt?) hier geacht...
nl.verhalenbank.39381
Myn skoanheit Hindrik Schievink hie in bern, dat raesde nachts altyd om deselde tiid hinne. 't Wie in jonkje. Op in nacht gong hy der ôf nei 't bêd fan 't jonkje ta. Doe sei er: "Dêr wei, duvel!" Doe wie der hwat fan 't bêd flein. Doe gong heit nei Wopke fan Kûkherne ta. Dat wie de duvelbanner. Wopke joech him in drankje mei en sei: "Dû mast goed de hân...
nl.verhalenbank.25347
In Benschop is een keer een kind van de duvel betoverd. "Kind, spuug uit, je hebt de duvel in!" riepen ze. Het kind was behekst. Toen gingen ze er mee naar een toverdokter in Vianen. Die ging zelf mee in een hondekar door de lucht. Toen moesten ze het kind kokend water te drinken geven. Nadien was de beheksing over.
nl.verhalenbank.50900
Greate Egbert hat in broer hawn, dy woarde siik. Sy masteren mei dokter Keizer fan 't Surhústerfean. De jonge woarde net better, hy woarde earder minder. Doe tochten se: hy sil wol bitsjoend wêze. Dat doe soe Egbert mar nei greate Wopke ta. Egbert kom de moarns bitiid al út bêd. Hy soe him oanklaeije, mar hy koe noait lúsjefers fine. En doe't er guon hie...
nl.verhalenbank.28503
Myn oerbeppe wie us allinne thús. It folk wie it lân yn. Doe kom der in poep by de doar, dy 't frege om foar in dûbeltsje spek. Beppe doarst it net to krijen, hwant hy koe har wol yn 'e kelder opslute. Dêrom bea se him in dûbeltsje oan, mar dat woed er net ha. Hy hâldde mar oan, hy woe spek ha. Der siet in forskuorrende houn oan 't ketting, dat wie Mops....
nl.verhalenbank.21725
Ridzert van der Veen syn wiif lei yn 'e kream. Baeije wie dêr kreamwarster en dy hie har bitsjoend. Doe gongen se nei Piter Poes ta fan 'e Sumarreheide. Dat wie in duvelbanner. Piter Poes kom mei de hounekarre. Hy wipte om mei de karre doe't er op 'e hoek wie fan Feanwâldsterwâl. Dat wie 't wurk fan 'e tsjoenster; dy woe him dêr net ha. Doe ha se him wer...
nl.verhalenbank.38077
Bij hondebeet haar van de hond op de wond leggen.
nl.verhalenbank.126064
1.Veurbeduudsels leuf ik wel aan, omdat ik zoiets zulf beleefd heb. Mien vrouw weet et ook wel, dat wie op een oavend geklop op et raam heurden. Ik van t bedde af om te zien, wat of er buutn was. Niks tezien; t was n mooie nacht en de moan scheen; ik kon ver kiekn, maar gien mens te bekennen. Enkele weekn later heurden wie etzulfde geklop opnei. Aan t...
nl.verhalenbank.44509
Gjert van der Wyk syn mem hat bitsjoend west. Sy wie doe al in âld minske fan sa'n sauntich jier. Har man gong mei it wetter nei de duvelbander ta. Underweis kom er de tsjoenster foarby. Dy sei: "Hwer sil dit hinne?" Hy sei: "Dêr't ik noch net bin." De duvelbander joech him in drank mei foar 't âld-minske. Dy drank hied er yn 'e bûse. Underweis kom der in...
nl.verhalenbank.16890
Dyselde omke wie in bern fan acht jier, doe rekke er bitsjoend. Alde Klare wie in heks, dy die dat. Omke syn mem hiet fan Wike. De âlde heks kom faek by harren. Dan sei se: "Och Wike, doe de planke even over. Ik wil even de kleine jongen zien." Hwant omke en dy hienen in draei oer de feart. Klare wenne yn 'e buert. Hja kom der dan yn en krige kofje. Faek...
nl.verhalenbank.19619
Myn jongere suster Kobe werkte by Jehannes en Tryn. Hja hienen in jonkje en dat waerd siik. It bern bigong to tjirmjen. Hja wennen yn 'e Falom. Tsjin bêdgongerstiid bigong it bern altyd fan pine to razen. Mem sei tsjin Kobe: "Dû mast tsjin Jehannes sizze: 'It bern is bitsjoend.' Jehannes mat duveldrek yn 't widzke dwaen en ek yn 'e naden fan 't bêdsket....
nl.verhalenbank.21989
Tusken Hijum en Finkum leit de Iestdyk. Hjir wei yn 't earste hûs wenne in húshâlding mei in jonge. Dy jonge neamden se altyd Wâtse Klop, mar hy hiet fan Wâtse Stienstra. Op in kear wie dy jonge yn Hallum. Dêr haldde in âlde frou him oan en dat âld minske joech dy jonge in koekje. Hja sei, de jonge moest dat koekje allinne opite. Dat die dy jonge ek. Mar...
nl.verhalenbank.30113
Heit hat as lyts jonkje bitsjoend west. Doe wenne er op 'e Gariperheide. Hy wie soms sa slop, dan koenen se him oprolje as in skûdeldoek en dan wied er wer krekt sa stiif as in stôk. En it gong altyd op in gûlen. Doe gong pake nei Piter Poes ta, dat wie de duvelbander fan Sumarreheide.(^ ± 1900), mar dy wenne doe noch yn de Ham. Pake krige in drankje fan...
nl.verhalenbank.19783
By myn skoanheit wie ien fan 'e bern siik. It wie bitsjoend. Doe gong skoanheit nei de duvelbanner Wopke ta. Wopke joech him in drankje mei. Doe sei Wopke: "Mast goed op it drankje passe. Der komt dy aenst ûnderweis in grouwe houn tsjin, dy hat it op it drankje forsjoen. Tink derom en lit dy houn net passeare oan 'e kant dêrstû it drankje hast." Mar de...
nl.verhalenbank.30067
Froeger kom it folk dat op 'e Grinzer klaei arbeide faek mei de koarts wer thús. Der hat in man west, dy koe de lju de koarts ôfnimme. Ik wyt dat it wier is. Hy brocht dan de koarts oer op in houn. Sa'n beest hie dan de koarts en bigoun to huverjen, mar de man wie genezen.
nl.verhalenbank.33784
35