Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
E: Ik heb wa es mangs heurd, dat een wel at dat van te vuurtn zöag en at den der hen gung en he höl de haand der an an n post, at t dan woarm was, dan gebuurn t rap, wat t koold, dan kon der nog wa nen heeln zet owwer hengoan, vuurdat dat hoes zol ofbraandn.
Wit: Ja, dat weet ik nich, mer doar heb ik t fiene ok nooit van heurd. Zoo deadn ze t en zoo was...
nl.verhalenbank.128614
H.E.: Doa he’j ok van die verhaaln, dat ze in de tookomst wat könt zeen, met doadgoan en zoa, dat ne oel ...
E.M.: A’j nen palmbos bie t hoes hebt en doar zatn van dee uulkes zatn doar in. Dan ko’j net verteln was wis, mer dan gung der en doad, ik heb verschilnde moaln, oons moder ok, nich, en dat ding dan moal schreewde en jaagn hem dan vot, nich,
H.E.:...
nl.verhalenbank.128529
H.E.: Ik heb ok wa, Eduard, heurd, as t precies midn onder de mis, he, onder de consecratie, wanneer dan de klokn luudt.
E.M.: Dan stearft der een.
H.E.: Is oe dat ok wa es passeerd?
E.M.: Dat is ok wa mangs oetkömn.
G.M.: Doar he’k t es moal met ouns vaar owwer had, doe den nog lewde, wees wa, en
den har t der es moal met de pastoor owwer had, wees wa,...
nl.verhalenbank.128531
Op in kear hearde Likele de Hoop dúdlik dat der kapt woarde yn 't achterhús.
Fuort dêrnei kaem syn frou to forstjerren en doe kapten se op 't selde plak yn 't achterhús strie, om dat yn 'e kiste to lizzen. Dat wie krekt itselde lûd, dat er heard hie.
nl.verhalenbank.33668
Myn skoanmem hat wol faek forteld, hja stie ris by de brêge hjir yn 'e Westerein, doe hearde se trije kear hiel dúdlik 'help!' roppen. Mar hoe't hja ek seach, der wie neat to sjen.
Dy winters binne dêr op dat plak trije bern forsûpt.
Us skoanmem sei altyd: "Dat haw ík fan tofoaren heard."
nl.verhalenbank.33669
Us heit hat ris in forhael heard fan in buorman. Dat wie sa: Der stienen ris guon yn Oerterp oan 'e kant fan it wetter. Doe hearden se in stem út it wetter:
"De tijd is er, maar de man is der nog niet."
Even letter, doe wie der in glêzen wein oanriden kom, dêr siet in man foar yn. Dy man wie pardoes yn 'e feart riden en fordronken.
nl.verhalenbank.34516
Heit kom wol gauris by Remmelt Kroes; dy wenne yn Kûkherne. Op in joun sei Remmelt tsjin heit: "Hark, dêr ropt ien. Hearst it wol Jehannes?"
Doe hearde heit it ek. It kom út it wetter wei ta in pear kear ta. Doe stoar it lûd wei.
In pear dagen letter fordronk der ien yn 'e Swette. Dêr hienen Remmelt en heit doe de lûden fan heard.
nl.verhalenbank.33521
Der stienen us guon by de brêge fan 't ld Djip to Beetstersweach. Doe hearden se dat der sein woarde: "De tijd is der wel, de man is der niet." Even letter kom der in man op 'e brêge. Dy rekke der by del en kom yn 't wetter tolânne, dêr't er yn fordronken is.
nl.verhalenbank.28263
By de Skieding hienen jo twa dobben. Oan 'e iene kant fan 'e wei wie de Janke-dobbe, oan 'e oare kant de Tryntsje-dobbe.
Der wie in sekere Janke, dy hie in feint. Dy feint hie de forkearing mei har út makke, en doe hat Janke har dêr forsûpt. Sa hat dy dobbe de namme fan Janke-dobbe krigen. Sûnt hja har dêr forsûpt hat, spoeket it dêr.
Yn 'e oare dobbe ha...
nl.verhalenbank.26058
Us heit fortelde, der hie op 'e Tike in minske wenne, dy hie by har libben bigeard, as se ienkear dea wie, dan woe se mei in wyt-mûtse op yn 'e kiste lizze. Har folk hie har dat biloofd, mar der letter noait wer om tocht. Hja woarde sûnder wyt-mûtse op biïerdige.
Mar in dei of hwat letter, doe't de lju al op bêd leinen, woarde der by harren kloppe. Doe't...
nl.verhalenbank.21093
Soms hearde men yn 'e nacht timmerjen by de timmerman. Dan kaem der gau wer in sterfgefal. Hwant der waerd oan in deadskiste timmere.
nl.verhalenbank.20819
Yn Jobbegea stie in hûs dêr woarde elke joun yn kloppe.
It klopjen bigong altyd om deselde tiid. Der wie yn dat hûs ris in kear in bern formoarde. Dêrtroch spûke it. De geest fan dat bern kloppe. Us mem fortelde it.
nl.verhalenbank.28276
Doe't ik yn Westergeast wenne, hearde ik dêr altyd dúdlik de klok lieden. Dan wist ik altyd krekt as der wer ien stjerre soe. Dat hearde ik oan it lieden.
nl.verhalenbank.21440
As ik yn Westergeast by myn dochter útfanhûzje, en de klok fan 'e toer let, dan gebeurt it faek dat ik siz: Hark, nou wurdt der fan 'e wike ien op 't hôf brocht. It mist my noait. Ik hear it oan 'e klank fan 'e klok. Hjir yn 'e Koaten hear ik it trouwens krekt like goed. It sit him net yn 'e klok, hwant in oar heart it net. It sit him yn my sels. Ik haw...
nl.verhalenbank.27974
Wy ha in berntsje forlern. Yn 'e nacht moest ik Antsje der útklopje. In wike foartiid hie Antsje al sein: "Hja hâlde dat jonkje net. Ik ha 't klopjen al heard."
nl.verhalenbank.21082
As der in deatikkerke achter 't bihang is, seit men wol: der is in fremde wekker yn 'e hûs. Ek wol: in wyld horloazje. Dan komt der in deaden.
nl.verhalenbank.20001
Piter Postma, byneamd Piter Kûper wie myn omke. Hy fordronk op 'e Leijen. Hy foel achter de boat mei hout yn it wetter. Swimme koed er net, 't wie min waer, der stienen hege baren.
It wie al gau bikend yn 'e Rottefalle dat er fordronken wie. Alde Hindrik en Wijke wennen tichte by de Leijen. Dêr gongen se hinne om in pream dêr't se allerhande ark yn...
nl.verhalenbank.33719
Us beppe wie der fêst fan oertsjûge, spûkgûlde der in houn, dan soe der gau ien stjerre.
As de klok hwat oars as oars lette, sei se: "O, hwat liedt dy klok fremd, der wurdt gau wer ien bigroeven."
nl.verhalenbank.29422
To Wijnjeterp wie in frou stoarn. De buorlju stienen op it hiem to wachtsjen. 't Wie buorreplicht. Op in stuit hearden se allegear in lûd, dat izer oer izer gong. 't Wie hiel dúdlik. Mar der wie neat to sjen. Letter ried op datselde plak de tram lâns. It wie presys itselde lûd.
nl.verhalenbank.20837
Myn skoandochter har heit, Wybrand Hovius fan Lutjegast fortelde, by Faan hienen guon oan 'e kant fan 't wetter stien en doe hienen se in lûd heard: De tijd is verschenen, de man is er niet. In skoftsje letter wie der ien oanfytsen kom en dy wie dêr fordronken.
nl.verhalenbank.24066
