Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Er waren verschillende rijmpjes op Thomas en Klare:
Wat is die Thomas een zotte vent,
wat mag die vent hem schamen.
Pekelharing heeft zelf gezeid
dat Klare, die moest kramen.
Een ander rijmpje was:
Thomas Klare, wat ben je mager,
Thomas Klare, wat ben je vet.
(dit werd te Houtigehage gezongen)
Weer een ander rijmpje, dat eveneens gezongen werd:
Als Thomas...
nl.verhalenbank.17641
Bauke Haarsma hie in wikseldaelder, seinen se altyd.
Mar it nuvere is dat de man letter felyt rekke is.
nl.verhalenbank.20370
Der wie in man, dy moest in protte jild fuortbringe. 't Wie sulverjild, dat er yn in pûde droech.
Japik Ingberts trof dy man en sy rounen togearre op. Al gau krige de man fortrouwen yn Japik Ingberts. Doe sei Japik Ingberts ûnderweis: "Ik kin 't jild wol even foar jo drage."
"Jonge ja," sei de man, "dat liket my skoan ta. Mar it is my net like folle hwa't...
nl.verhalenbank.18201
Myn suster is nou tolve jier wei. Sy wie frijgesel en tsjinne yn Amsterdam. Op in kear hie se nei in freondinne ta op bisite west. 't Wie op 'e joun. Hja roan werom lâns de Hearegracht. 't Wie dêr stil. Doe kaem der ynienen in keardel fan achteren oan en dy kaem har op side. Sy koe syn fuotten net sjen. 't Wie krekt as sweefde er.
Hy sei tsjin har:...
nl.verhalenbank.21051
Der wie in boer, dy wenne yn in hiel âld plaets. Dy moest och sa noadich forboud wurde. Mar dêr wienen gjin sinten foar.
De man prakkesearre der alle dagen oer en hie der gjin wille om. De plaets wie oan 't omfallen ta en dan wie 't net bêst. Dan hie er foar syn húshâlding en foar syn fé net mear in dak boven de holle.
Jouns kuijere er faek op it hiem...
nl.verhalenbank.25295
Myn omke wenne by de boer. Hy hie twa hynders. Hy hie hwat hier fan 'e moanjes elk apart yn in pûdtsje meinom sa kom er by Hinse de Boer.
"Fan twa sike hynders", sei er, en hy joech it pûdtsje oer.
Hinse seach it hier nei.
Doe die er yn 't iene kladtsje medesyn. Dat kostte fiif en sawntich sinten.
Yn 't oare pûdtsje died er hjouwer en beanen. Dat kostte...
nl.verhalenbank.32460
Alde Hinse Jehannes de Boer fan 't Swartfean krige us op in nacht selskip fan in pear man doe't er ûnderweis wie. Hy tocht: "Dy wolle my birove."
"Ik mat earst efkes mei de âlde ôfrekkenje", sei er. Wylst draeide er mei de hakke in kûle yn 'e groun en lei dêr twa ryksdaelders yn. De twa naeiden út, sa hurd as se koenen.
nl.verhalenbank.20473
Trije jonkjes stienen by in brêge. De brêge wie ôfdraeid, der wie dus in hiel great gat yn 'e wei.
It iene jonkje sei: "Us heit springt samar oer dat gat hinne." "Dat bistiet net", seinen de oaren.
Mar it jonkje hâldde fol, dat op 't lêst moesten se it wol leauwe.
Doe sei it twadde jonkje: "Jimme heit is in hiele baes, mar dan mast ús heit ha. Lêstendeis...
nl.verhalenbank.33828
Heit en dy kommen us fan in great wurk weom. Doe gongen se yn Nijebrêge oan by Hinke Kaert om de kaert lizze to litten. Hwant de man by hwa't se arbeide hienen woe it putjild net jaen. Dêr wachten se op. En nou woenen se fan Hinke to witen komme, hoe't it rinne soe.
Mar se hienen noch mar krekt de foet oer de drompel, of Hinke sei: "Nou mannen, ik wyt jim...
nl.verhalenbank.19409
Der wie in feint, dy wie tige dryst. Op in joun praette er mei in stik of hwat maten ôf, hy soe foar in goune in deabonke fan 't tsjerkhôf helje. Hy gong der hinne en socht even en soe doe in deabonke pakke. Mar doe't er de hân útstuts hearde er in lûd, dat fan omheech wei kom: "Mijn been niet." Twa fan 'e oaren wienen boven op elkoar stean gong en de...
nl.verhalenbank.21169
Er kwammen meer vrumde dingen veur bie ons in t veen vrouger.
Was es n moal n vrouw sturven en toun luitn de kinder heur weer komen. Zai woln wel es weer mit heur proatn. Moar t oal mens mout zegd hebben: “As ie geld over hebben, geef dat den moar aan aarme lu; ik heb t nait meer neudig.”
En ze was votgoan en weg bleevn.
nl.verhalenbank.44924
Der wie in skuonmakker, dy kom op in joun út 'e Trynwâlden wei. Hy hie aerdich hwat jild by him. Doe't er oan 'e Slachtebrêge ta wie, wie't krekt as lei 't him sa by dat der wol us guon wêze koenen dy't it op syn jild forsjoen hienen. 't Wie donker en 't wie in iensume wei. Dat hy tocht: "Ik gean hjir even ûnder 'e brêge."
En dêr wie't al sa. Hy hearde...
nl.verhalenbank.20332
Yn 'e Westerein wenne in man, dy wie skjin forlegen om jild. Hy hie heard, dat men koe jin oan 'e duvel forkeapje. Dan moest men nei in trijesprong ta by in hantwizer. Doe gong er nei de Boppewei ta. Op 'e ein stie in hantwizer. Dêr gong dy man stean en hy sei trije kear achter elkoar: "Hwa wol in swarte kat keapje?"
Doe kom de âld duvel by him en doe...
nl.verhalenbank.38344
Klaas Kooistra ging op een sondagmorgen it heideveld in om stenen te dollen. Dat deden de arme mensken hier froeger allemoal. Se moesten aan de kost komen. Die stenen werden fijngehouwen en ferkocht.
Doar vindt Kloas in stien, die wil hy der uut dollen. Met de boar. Doe is er doar met oan de gang, doe siet er us wat in de ronde, en doe sicht er doar twee...
nl.verhalenbank.25856
Yn Grinslân wenne in man, dy hie in hiele protte jild. Foardat er stoar bigroef er dat yn 'e groun, ergens ûnder in stien. Mar hy die oan duvelskunsten en hy hie it sa dien, dat noait ien dy skat út 'e groun krije koe.
Bigounen se op dat plak to dollen, dan sakke it jild fierder nei ûnderen ta.
Op in kear, foar syn dea, sei er: "Dat jild kin der oars net...
nl.verhalenbank.20730
In Ilpedam heb vroeger een meid ewoond: die was nergens bang voor. Ze diende in een herberg en dan plaagde ze her dikwijls, maar ze gaf er niet om. Nou wordt in zoo'n herberg natuurlijk van alles verhandeld, en zoo kwam op een goede avond het gesprek op die meid en dat ze zooveul courazie had.
"Nou," zei er op lest ien, "ik wed dat ze vanavond om elf uur...
nl.verhalenbank.8855
Op 'e Boppewei sit in kiste mei jild yn 'e groun.
Froeger ha se dêr wol groeven om by dat jild to kommen. Mar ûnder 't graven mocht der net in wurd sein wurde. Mar as se de kiste gewaer woarden, dan seinen se altyd: "Dêr sit er!" Dan sakke dy kiste wer. Sadwaende ha se him der noait út krije kind. Hy sit der nòch.
nl.verhalenbank.38354
Oan 'e Godloas Singel lei in boat oer de kop oan 'e kant yn 'e berm. Der wie in man, dy moest dêr faek lâns mei in protte jild by him.
Op in nacht kaem er dêr wer lâns.
Der wienen twa man dy rounen him tomjitte, dy woenen him fan it jild birove.
Doe't dy man de twa yn 'e fierte gewaer woarde tocht er: "Hwa wit hwat dy yn 't sin ha. It wisse foar it...
nl.verhalenbank.38586
Een Zuiderwouder vertelde mij in 1911 het volgende:
In de Haarlemmermeer was iemand, die de vrije of zwarte kunst verstond. Als een paard en rijtuig hem vooruit was, kon hij het laten stil staan. Was hij weer een eind vooruit, dan kon hij het weer laten nader komen. Ik vond dat zoo merkwaardig, dat ik het wel wou leeren. Hij was er niet ongenegen toe,...
nl.verhalenbank.9397
Der wie in boer, dy forkocht in kou oan 'e slachter.
Mar dy kou wie to djûr. De slachter hie der to folle foar bitelle.
De slachter slachte de kou, mar doe sei er tsjin syn feint:
"Wy matte dat jild wer ha. Sa net goedskiks dan kweaskiks."
Doe gong er yn 'e nacht nei de boer ta mei syn feint. Hy hie sjitark meinaem.
Mar dy boer hie hiel tafallich de jouns...
nl.verhalenbank.38330
