Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Aardstralen.
'Als er teveel aardstralen zijn in een gebied kun je daar niet bouwen. Dat zou doorwerken in het huis en zorgen voor onrust in de woning. Laatst sprak ik met een vrouw die was helemaal ziek geworden van de aardstralen.'
Geesten oproepen.
'Ik hoorde van meisjes die geesten gingen oproepen. Ze zagen toen een witte vrouw in de spiegel met een...
nl.verhalenbank.42037
Der wie in dobbe achter Fokke Rins (Fokke Alma = dikke Fokke, dûbelde Fokke, soan fan Albert Alma en Tet). Tichteby hat in âld hûs stien, dêr binne trije berntsjes yn forbrând. Jan van Zalen hat der noch in liet fan makke. Dy berntsjes binne op it earmetsjerkhôf biierdige. Sy hienen gjin deaklean mei krigen.
Dy berntsjes sweefden altyd om dy dobbe hinne...
nl.verhalenbank.22223
Anke Anne roan op 'e Lange Loane. Doe hat er dêr allegear minsken sjoen dy't al lang forstoarn wienen. Anne hat it dêr bot mei to krijen hawn. Hy is der hielendal fan foroare, sa'n yndruk hat dat op him makke.
nl.verhalenbank.21084
Op 'e Godloas Singel, dêr spuke it. Dêr spuke Japik Eibert syn geast om. Dêr wienen de lju bang foar.
Der wienen op 'e Godloas Singel ek faek wylde lantearnen.
nl.verhalenbank.30522
Men mat in minske noait hwat bilove foar syn dea. Hwant kin men der net oan foldwaen dan kriget sa'n minske gjin rêst yn 't graef en spûket er om.
nl.verhalenbank.27361
Minse, die gestolen hadde, kwame terug um te spoke.
nl.verhalenbank.50336
Sake Booi wenne njonken Thomas en Klare (dat wienen de âlders fan Boardzer). Sake wie al in pear jier overleden doe kaem Thomas op in joun by ús heit yn 'e hûs stouwen. "O Jan, Jan," rôp er, "Sake stiet yn 'e daem, Sake stiet yn 'e daem!" Hy wie deabinaud en trille as in blêd oan 'e beam.
nl.verhalenbank.31116
It gebeurde wol dat in deade al syn lykklean net meikrige yn 'e kiste. Dan kom de deade wer. Dan kom syn hân om 't hoekje fan 'e doar en dan sei er mei in raer hol lûd, hwat er ha moest. Se moesten dat him dan tasmite, net oerjaen, hwant dat wie net fortroud. As se dat dien hienen, krigen se der gjin lêst wer fan.
nl.verhalenbank.12524
V: Als iemand dood bij jou doodging in jouw huis, dan wij altijd bedekken de spiegel, altijd met zwarte kleed.
Jullie ook?
RK: Wij hebben het vroeger gehad.
Voorbijganger: Volgens Russische religie jouw ziel, het geest, woont nog steeds veertig dagen na jouw dood in huis.
RK: Gelooft u dat ook?
Iedereen: Ja!
Voorbijganger: Als jij bedekt jouw spiegel...
nl.verhalenbank.43546
D’r was iemand gestörve. Hé’j kos gin rus viende, omdat ie iets belofd had en nie voldoan. Durrum kwam ie terug as ’n pjed. Da pjed liep ien ’n wei, woar aanders nooit pèrd liepe. Alleen vee, koewe en kalver. Minse uut de burt zage ’t pjed en zèje: “Kiek, dor lup ’n pjed. Dor lope aanders nooit gin pèrd ien die wei. Van wie zou da pjed zien?” ’t Gesprek...
nl.verhalenbank.50301
It gebeurde yn Strobos dat dêr in frou forstoar. Hja hie har man bilove litten, net ien mocht nei har dea de klean drage, dy't hja droegen hie.
Mar dy man tocht dêr letter net mear om en hy troude wer. Hy joech dat minske de klean fan syn earste frou en dat minske die dy klean oan. Mar sûnt dy tiid kom syn earste frou alle jounen by harren yn 'e hûs.
Doe...
nl.verhalenbank.32714
Us mem fortelde, dêr yn 'e buert fan Garyp ha minsken wenne, dy hienen in jonkje. Dat jonkje hie skuon oan mei sulveren gaspen. Dat jonkje rekke siik en doe hat er sein: "Dy gaspen mat mem noait forkeapje." En doe kaem dat jonkje to forstjerren.
Mar dat minske kaem yn 'e earmoed to sitten en hja forkocht de gaspen.
Letter kaem dat jonkje hyltyd by de...
nl.verhalenbank.30891
Yn Aldegea is 't gebeurd, dat der in man kom to forstjerren en se hienen him it leedguod net meijown, dêr't er rjocht op hie. Hy kom hyltyd werom en dan tikke er op 'e ruten. Doe ha dy lju de doomny der by helle. Dy joech de rie, sy moesten it guod mar op in joun njonken 't hûs dellizze.
Dat ha se doe dien: in himd, in lekken, in kessensloopke en in lange...
nl.verhalenbank.21189
It gebeurt soms wol us, dat ien dy't to hôf brocht is de rêst net fynt. Dan komt er wer. Meastal mat er dan hwat ha. De doomny freget him dan wol faek hwer't er forlet fan hat. Dan neamt er dat.
As men him dat jowt komt er net wer.
Mar men mat goed oppasse hoe't men it him jowt. Men mat it yn in bûsdoek byelkoar rolje en in tippe fan 'e bûsdoek fêsthâlde....
nl.verhalenbank.25362
As ien stoar en men joech in deade net mei, dêr't er rjocht op hie, lyk as in festje of in himd of sa, dan krige dy deade gjin rêst. Dan kom er wer en spokke.
nl.verhalenbank.23708
De geast fan 'e forstoarne wurket noch altyd op 'e levende, as dy levende de deade net jown hat hwat him takomt.
nl.verhalenbank.24943
Tsearde Antsje fortelde ek: "Myn man Tseard wie dea. Op in nacht mei ljochtmoannewaer kaem hy der oan. Earst fóár hûs, doe njonken it hûs lâns en doe achter it hûs. En dêr waerd er wei. Ik haw him mei de egen folge."
nl.verhalenbank.22118
Klaes Kamstra hat syn frou tige min bihandele. Hy hat har wol sa bot slein dat se ûnder 'e blauwe plakken siet. En hy hat har wol oan 't hier út it bêd wei sleept.
Doe kaem se to forstjerren.
Alle jounen as hy fan 'e trein kaem fan 't wurk, dan moest er it tsjerkhôf foarby en dan fleach der elke kear in wyt ding út it graef wei nei de tsjerke-hikke ta....
nl.verhalenbank.22122
Wy gongen froeger wol nei Grinslân ta to wjûden en to flaechsteppen. Op in kear wienen wy by in boer yn Uthuzermeden. Us mem wie der ek by.
Wy moesten sliepe yn in skuorre, dêr doochde it net. Dêr wie ris ien formoarde woarn yn dy skuorre.
Der wie in bipaeld plak, dêr koe net in minske lizze. Mem wist dat net, dy soe dêr lizzen gean, doe sei Karste Lamke...
nl.verhalenbank.30391
Yn 'e Houtigehage wie us ien stoarn, dy kom nei de dea hyltyd wer. Doe ha se in dûmny ophelle dy't dyselde forstoarne oansprutsen hat. De dûmny frege hwat syn bigearte wie. Doe sei er, hy hie gjin deaklean meikrige doe't er stoarn wie. Doe ha de minsken op oanrieden fan 'e dûmny op in joun deaklean foar him op 'e tafel lein. Dy nachts kom de forstoarne en...
nl.verhalenbank.17735
